Wikiversity

Kent
Pozicija Kenta na karti Engleske
U sastavu Engleske
Upravni oblik grofovija
Glavni grad Maidstone
Lord poručnik
Visoki šerif
Philip Sidney
William Alexander
Površina 3735 km²
Stanovništvo 1.727.665
Gustoća 463 stanovnika na km²

Kent je historijska, ceremonijalna i nemetropolitanska grofovija na krajnjem jugoistoku Engleske.[1]

Geografija

Kent leži jugoistočno od Londona, u regiji Jugoistočna Engleska. Ima površinu od 3735 km², na kojoj živi 1,727.665 stanovnika.[1]

Na jugozapadu graniči s Istočnim Sussexom, na zapadu s Surreyom, na sjeverozapadu sa Velikim Londonom, na sjeveru s ušćem Temze, na sjeveroistoku s Sjevernim morem, na istoka s Doverskim tjesnacem i na jugoistoku s kanalom La Manche.[1]

Grad Maidstone u centru sjeverozapada Kenta je administrativni centar.[1]

Administrativno je podjeljen na 12 distrikta; Sevenoaks, Dartford, Gravesham, Tonbridge and Malling, Maidstone, Tunbridge Wells, Swale, Ashford, City of Canterbury, Shepway, Thanet i Dover i jednu unitarnu jedinicu Medway.[1]

Teritoriji historijske i današnje ceremonijalne grofovije se ponešto razlikuju, jer su u Historijskom Kentu bili i dijelovi današnje grofovije Velikog Londona (Bexley, Bromley, Greenwich i Lewisham).[1]

Lanac krečnjačkih brda North Downs od zapada prema istoku formira kralježnicu Kenta. Sjeverno od tog lanca teren se spušta prema močvarnoj nizini ušća Temze, a na jugu prelazi u valoviti teren od gline i pijeska, obrastao šumom, znan kao Weald.[1]

Duga sjevernomorska obala Kenta je naizmjenično ravna a onda strma sa klifovima. Niska obala Temze graniči s močvarama i otocima (Grain i Sheppey), a dalje prema istoku sa nekadašnjim otokom Thanet (on je danas spojen s kopnom). Kod Thaneta i kod rta Sjeverni Foreland ima krečnjačkih klifova i opet između Dovera i Deala.[1]

Dalje prema jugu leži ravnicaRomney Marsh, koja je nastala otimanjem od mora, koje je započelo još od rimskih vremena.. Na krajnjem jugoistoku leži rt Dungeness.[1]

Historija

Zbog svog bliskog položaja prema Evropskom kontinentu preko Doverskog tjesnaca, Kent je bio izložen brojnim invazijama i valovima uzastopnih kolonizacija. Dokazi o prvim kontinentalnim osvajačima vide se kod lokaliteta Kit's Coty pored Aylesforda, tumulusa kod Chilhama i kod Bigburya (gradina Belga). Rimska kolonizacija započela je invazijom 43. Glavna rimska logistička luka bio je Richborough, a administrativni centar Canterbury, u kom su iskopane terme i teatar. Početkom 5. vijeka u Kent su provalili Juti i Saksonci, te je postao jedno od sedam kraljevstva Anglosaksonske heptarhije.[1]

Tu je 597. kralj Kenta pozdravio kršćanske misionare koje je vodio Augustin (kasnije sv. Augustin Kanterberijski). Augustin je osnovao opatiju izvan zidina Canterburya (na tom mjestu danas leži Katedrala u Canterburyju), i 604. drugu biskupiju u Rochesteru.[1]

Nakon normanske invazije 1066., Normani su obnovili katedrale u Rochesteru i Canterburiju i podigli brojne zamkove, od kojih su oni u Doveru i Rochesteru ostali djelomično očuvani do danas. Katedrala u Canterburyju bila je 1170. poprište ubojstva nadbiskupa Thomasa Becketa.[1]

Nakon tog su je brojni hodočasnici išli posjetiti, one iz 14. vijeka ovjekovječio je Geoffrey Chaucer u svojim Kenterberijskim pričama.[1]

Monarsi iz Dinastije Tudor podigli su kraljevsku palaču u Greenwichu, rodnom mjestu Henrya VIII. Za njihove vladavine u 16. vijeku obrana britanskih obala postala je strateški cilj, pa su tad izgrađene obalne fortifikacije (Deal) i lučki dokovi u Deptfordu, Woolwichu, Chathamu i Sheernessu. U tu svrhu osnovan je 1675. i Kraljevski opservatorij Greenwich. Težnje za odbranom Kenta dosegle su kulminaciju za napoleonskih ratova i opet 1940 za Drugog svjetskog rata, kad se očekivala njemačka invazija.[1]

Kako je susjedna metropola London rasla i širila se na istok po historijskom Kentu, današnji borouzi Greenwich i Lewisham su 1889. uključeni u novu metropolitansku grofoviju London, a 1965. i borouzi Bexley i Bromley u Veliki London.[1]

Privreda

Ruralni Kent je odvajkada poznat kao Vrt Engleske, u kom se uzgaja voće (jabuke, višnje) i hmelj, i to uglavnom po dolini Medwaya i sjevernom Kentu. Uz to je i povrtlarstvo snažno razvijeno. Važne ratarske kulture su ječam, pšenica, zob i krumpir. Romney Marsh koji je jedan od najboljih prirodnih pašnjaka na svijetu, poznat je po svojim ovcama, ali i po proizvodnji proljetnog cvijeća i lukovica.[1]

Industrija Kenta proizvodi papir kod Darenta i Medwaya, kemikalije i građevinske konstrukcije duž Temze, plastične mase, cigle, crijepove i cement u donjem Medwayu i Swalu. Pored tog Kent ima i rafinerije nafte na otoku Grain i željezničke radionice u Ashfordu.[1]

Širenje londonskih predgrađa kao što su Sevenoaks i Tonbridge, i nadalje smanjuje količinu poljoprivrednog zemljišta sjeverozapadnog Kenta.[1]

Britanski ulazak u Evropsku ekonomsku zajednicu (danas Evropska unija) 1973. uvelike je ojačao veze između jugoistočnog dijela Kenta i kontinenta zbog povećane trgovine kanalom. Povećanje trgovinske razmjene i otvaranje Eurotunela 1994. sa terminalom u Folkestonu, donjelo je novi značaj istočnom Kentu kao logističkom centru za Englesku.[1]

Izvori

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 Kent (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 25. 10. 2016. 

Vanjske veze