LIMSwiki

Aleksandar Nikolić (Sarajevo, 28. oktobar 1924 — Beograd, 12. mart 2000) je bio poznati jugoslovenski košarkaš i trener. Zbog zasluga za razvoj košarke u bivšoj Jugoslaviji, Nikolić se često naziva „Otac jugoslovenske košarke“.

Nikolić je rođen u Sarajevu, ali se preselio u Beograd dok je još bio dete. Otac Aleksandra Nikolića, Đorđe, bio je najbogatiji čovjek u Brčkom. Brčko je imalo hotel, bioskop i jedanaest kuća; sve ostalo je bilo vlasništvo Đorđa Nikolića. Uključujući i prvi i jedini automobil. Đorđe Nikolić je svog sina Aleksandra, koga je dobio u šezdeset i drugoj godini, poslao u Kraljevsku vojnu akademiju; na kraju rata, zahvaljujući košarci. Gimnaziju Kralj Aleksandar Karađorđević je završio 1943, a zatim je studirao pravo i medicinu na Beogradskom univerzitetu. Od 1944. do 1945. je služio u JNA. Diplomirao je 1946. Bio je profesor na fakultetu za Fizičku kulturu u Beogradu, zbog čega je ostao upamćen po nadimku Profesor.

Igračku karijeru Nikolić je proveo u Partizanu (1945-1946), Crvenoj zvezdi (1947-1949), Železničaru iz Čačka (1949-1950) i BSKu Beograd (1950-1951). Sa Crvenom zvezdom je osvajao Prvenstvo Jugoslavije 1947-1949. Odigrao je 10 utakmica za reprezentaciju Jugoslavije.

1951, nakon završetka igračke karijere, Nikolić je postao selektor reprezentacije Jugoslavije i na tom mestu je ostao do 1965. Pod Nikolićevim vođstvom, Jugoslavija je osvojila srebrne medalje na Evropskim prvenstvima 1961. i 1965, kao i bronzu 1963. Na Svetskom prvenstvu 1963. osvojeno je srebro. Takođe je bio prvi trener klubova OKK Beograd, Partizana i italijanske Petrarke iz Padove. 1966. je izabran za najboljeg evropskog trenera. 1969. Nikolić je postao trener Ignisa iz Varezea. U periodu od 4 godine (1969-1973), Ignis je osvojio tri nacionalna prvenstva, tri evropske titule, tri italijanska kupa i dva internacionalna kupa (svetska prvenstva za klubove). Tim Varezea iz 1970. i 1973. je pobedio u sva četiri takmičenja u kojima je igrao, što pre nikom nije uspelo. Tim Ignisa iz sezone 1972/1973 je često proglašavan najboljim timom u istoriji italijanske i evropske košarke.

1974. godine sa Crvenom Zvezdom osvaja evropski Kup Pobednika kupova.

Nakon 11 godina odsustva iz reprezentacije Jugoslavije, Nikolić se vratio 1976. i predvodio reprezentacija na Evropskom prvenstvu 1977. i Svetskom prvenstvu 1978. Na oba prvenstva je osvojeno zlato.

Kao trener Nikolić je imao odnos pobeda i poraza 357-200 na klupskom nivou i 101-39 na reprezentativnom nivou. U Košarkašku kuću slavnih Nikolić je uvršten 1998. Nikolić je takođe bio trener dvojici budućih članova Kuće slavnih: Borislavu Stankoviću i Krešimiru Ćosiću.

FIBA mu je 1995. dodelila Orden časti.

Aleksandar Nikolić je umro 12. marta 2000. u Beogradu. 2007. godine Božidar Maljković je pokrenuo inicijativu da se Beogradskoj Areni promeni ime u Dvorana Aleksandra Nikolića.

U Alkobendasu predgrađu Madrida, Španija, 1. marta 2007. godine, otvorena je Kuća slavnih Međunarodne košarkaške organizacije. U prvoj grupi članova kuće, zajedno sa još 5 košarkaških trenera koji su zadužili svetski košarkaški sport nalazi se i ime Aleksandra Nikolića.

• KK Partizan (1954-1956)
• OKK Beograd (1961-1963) (1967-1968)
• Petrarka Padova (1964-1967)
• KK Crvena zvezda (1973-1974)
• Ignis (1969-1973)
• Alko Fortitudo (1974-1976)
• KK Borac (1978-1980)
• Virtus Sinodin (1980-1982)
• Rejer, Venecija (1982-1983)
• Skavolini (1983-84)
• Udine (1984-1985)

• Biografija Aleksandra Nikolića na sajtu Kuće slavnih Arhivirano 2009-08-31 na Wayback Machine-u
• - Intervju
• Sevdalinke gvozdenog narednika