LIMSwiki
Spis treści
Statua Dżesera w Muzeum Egipskim w Kairze | |
faraon Egiptu | |
Okres |
od 2690 p.n.e. lub 2720 p.n.e. |
---|---|
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Miejsce spoczynku | |
Ojciec |
Chasechemui (?) |
Matka |
Nimaatapis (?) |
Rodzeństwo |
Sanacht (?) |
Żona | |
Dzieci |
Sechemchet |
| |||
Horus Neczeri-Chet w hieroglifach |
Dżeser (Dżoser, Neczerichet) – władca górnego i dolnego Egiptu, pierwszy król z III dynastii z okresu Starego Państwa. Panował w 2690–2670 p.n.e. lub 2720–2700 p.n.e. Niektóre źródła podają datę 2686–2667 p.n.e. Miano Dżeser oznaczało tyle, co święty. Do końca historii starożytnego Egiptu uznawany był za wzór władcy[1].
| ||||||||
Dżeser w hieroglifach |
Życie
Prawdopodobnie był synem Chasechemui i królowej Nimaatapis, młodszym bratem Sanachta. Niektórzy (Helck) uważają, że był mężem córki Chasechemui i Nimaatapis, Hetephernebti, a więc zięciem ostatniego władcy II dynastii i jego żony.
Pochodził z Tinis. Objął tron po śmierci starszego brata. W pierwszym okresie panowania rządy sprawowała matka jako regentka ze względu na młody wiek władcy. Prawdopodobnie początkowo rządził z Abydos, następnie jednak już z Memfis.
Rządy
W historii zasłynął jako pierwszy, któremu wzniesiono grobowiec w kształcie piramidy (architektem piramidy w Sakkarze był Imhotep), oraz jako prekursor rzeźby monumentalnej (posąg króla z serdabu). Pierwszy wprowadził też do tytulatury królewskiej nowy przydomek: Złoty Horus, co miało określać władcę jako Horusa słonecznego.
Jak podaje słynna Stela Głodu z Sehel pod Asuanem, za Dżesera panował głód na południu Egiptu, jest to jednak wysoce niepewne, gdyż stela powstała dopiero w czasach ptolemejskich.
Wezyr
Wezyrem Neczericheta był Imhotep – lekarz, architekt i najwyższy kapłan, a także budowniczy pierwszej w dziejach ludzkości piramidy. Jest on postacią nierozłącznie związaną z Dżeserem. Był arcykapłanem boga słońca w Heliopolis. Po śmierci został uznany za boga patronującego rzemiosłu[1].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Nicolas Grimal , Dzieje starożytnego Egiptu, Adam Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: PIW, 2004, s. 74–75, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518 .
- Bogusław Kwiatkowski , Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, s. 88–93, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044 .
- Schneider Th. „Leksykon faraonów”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2001, s. 121–123, ISBN 83-01-13479-8.