LIMSwiki

Camillo Ruini
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Camillo Ruini (2011)
Herb duchownego Veritas liberabit nos
Prawda nas wyzwoli
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1931
Sassuolo

Wikariusz generalny Rzymu
Okres sprawowania

1991–2008

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch
Okres sprawowania

1991–2007

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

8 grudnia 1954

Nominacja biskupia

16 maja 1983

Sakra biskupia

29 czerwca 1983

Kreacja kardynalska

28 czerwca 1991
Jan Paweł II

Kościół tytularny

bazylika św. Agnieszki za Murami

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

16 maja 1983

Miejscowość

Reggio nell’Emilia

Miejsce

katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Konsekrator

Gilberto Baroni

Współkonsekratorzy

Francesco Tarcisio Bertozzi
Renato Spallanzani

Camillo Ruini (ur. 19 lutego 1931 w Sassuolo) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, arcybiskup, biskup pomocniczy Reggio Emilia w latach 1983–1991, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Włoch w latach 1986–1991, wikariusz generalny Rzymu i tym samym archiprezbiter bazyliki św. Jana na Lateranie w latach 1991–2008, przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch w latach 1991–2007, administrator apostolski suburbikarnej diecezji Ostii w latach 1991–2008, kardynał prezbiter od 1991, przewodniczący Peregrinatio ad Petri Sedem w latach 1992–1996, od 2008 emerytowany wikariusz generalny diecezji rzymskiej.

Życiorys

Studiował w seminarium w Reggio Emilia; przyjął święcenia kapłańskie 8 grudnia 1954 w Rzymie i podjął dalsze studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, uwieńczone doktoratem z teologii (1957). Pracował jako wykładowca seminarium w Reggio-Emilia, potem seminarium międzydiecezjalnego w Modenie oraz seminarium teologicznego w Bolonii. W diecezji Reggio Emilia zajmował się duszpasterstwem pracowników służby zdrowia, koordynacją diecezjalnej Akcji Katolickiej, kierował Diecezjalnym Centrum Kultury im. Jana XXIII, był wikariuszem biskupim ds. apostolatu świeckich.

W maju 1983 został mianowany biskupem pomocniczym Reggio Emilia; otrzymał tytularną stolicę biskupią Nepte. Sakry biskupiej udzielił mu 29 czerwca 1983 biskup Reggio Emilia, Gilberto Baroni. Od czerwca 1986 biskup Ruini pełnił funkcję sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Włoch; brał udział w szeregu sesji Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, w tym w dwóch sesjach specjalnych poświęconych Kościołowi europejskiemu (1991, 1999); zasiadał w sekretariacie generalnym Synodu. W styczniu 1991 został promowany do godności arcybiskupa i mianowany prowikariuszem Rzymu oraz proarchiprezbiterem bazyliki laterańskiej. W tym samym roku został przewodniczącym Konferencji Episkopatu Włoch (pełnił funkcję do marca 2007).

W czerwcu 1991 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej (z tytułem prezbitera S. Agnese fuori le Mura), co oznaczało także podniesienie do pełnoprawnych funkcji wikariusza generalnego Rzymu i archiprezbitera bazyliki laterańskiej. W latach 1992–1996 kardynał Ruini kierował instytucją Peregrinatio ad Petri Sedem.

Wielokrotnie reprezentował papieża Jana Pawła II na uroczystościach religijnych i rocznicowych w charakterze specjalnego wysłannika; był również legatem na XXIII Narodowym Kongresie Eucharystycznym w Bolonii we wrześniu 1997. Z racji funkcji wikariusza Rzymu brał aktywny udział w obchodach Roku Jubileuszowego 2000, do niego również należał obowiązek poinformowania wiernych o śmierci Jana Pawła II, jednak ostatecznie uczynił to Substytut ds. Ogólnych Sekretariatu Stanu argentyński arcybiskup Leonardo Sandri. Uczestniczył w konklawe w kwietniu 2005.

W 2002 roku Katolicki Uniwersytet Lubelski przyznał mu tytuł doktora honoris causa[1].

27 czerwca 2008 papież Benedykt XVI przyjął rezygnację kardynała z funkcji wikariusza generalnego Rzymu i archiprezbitera bazyliki laterańskiej, a jego następcą został kardynał Agostino Vallini.

19 lutego 2011 utracił prawo do czynnego uczestniczenia w konklawe.

8 maja 2011 w Krakowie przewodniczył procesji upamiętniającej męczeństwo św. Stanisława z Wawelu na Skałkę, oraz mszy św. w Ołtarzu Trzech Tysiącleci na Skałce[2].

Przypisy

Linki zewnętrzne