LIMSwiki

Bootsy Collins
	; Bootsy Collins (2009)
Imię i nazwisko	William Earl Collins
Data i miejsce urodzenia	26 października 1951 ; Cincinnati
Instrumenty	gitara basowa, śpiew, gitara, perkusja
Gatunki	funk, rhythm and blues
Aktywność	od 1970
Wydawnictwo	Westbound, Ace, Warner Bros. Records, Casablanca Records, Shout Records, Columbia Records, P-Vine Records
Powiązania	Parliament-Funkadelic, Bootsy's Rubber Band, Praxis, Material
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

William „Bootsy” Collins (ur. 26 października 1951 w Cincinnati^[1]) – amerykański muzyk funkowy (gitara basowa, śpiew). Także autor utworów funkowych^[2].

Karierę rozpoczął w sformowanym przez siebie zespole The Pacesetters w 1968. Do 1971 The Pacesetters występowali z Jamesem Brownem jako frontmanem i często wzmiankowani byli jako The JB’s^[3]. James Brown zerwał współpracę z Bootsym w 1971^[2]. Przyczyną było nadużywanie LSD przez Collinsa. W 1972 wraz z bratem „Catfish” Collinsem, dołączył do Funkadelic-Parliament, luźnej formacji kilku zespołów funkowych kierowanej przez George’a Clintona, w ramach której utworzył swój własny zespół Bootsy’s Rubber Band (1976). Dwa lata później album Bootsy’s Rubber Band „Bootsy? Player of the Year” znalazł się na szczycie rankingów rhythm and bluesa. W tym samym okresie Bootsy (podobnie jak Clinton) zaczął promować swój wizerunek przy pomocy psychodelicznych strojów i okularów oraz charakterystycznej gitary basowej w kształcie gwiazdy (gwiazda wkrótce stała się logo Bootsy’ego). Bootsy’s Rubber Band istnieje do dziś.

Współpracował z Jerrym Harrisonem (Talking Heads) nad utworem „Five Minutes”. Wiele kontrowersji wzbudziła jego współpraca z legendami muzyki bluegrass takimi jak: Del McCoury, Doc Watson i Mac Wiseman w formacji GrooveGrass Boyz nad fuzją bluegrassu i funku. Współpracował także z Billem Laswellem, Praxis i Bucketheadem oraz basistą Beli Flecka Victorem Wootenem. Jest autorem piosenki-hymnu zespołu futbolu amerykańskiego Cincinnati Bengals i wykonawcą podobnej dla Cincinnati Marshals, a także producentem zespołów funkowych z Ohio.

Gra Bootsy’ego, ukształtowana pod wpływem Larry Grahama, charakteryzowała się ostrym, porywającym rytmem i mocnym slapem oraz użyciem efektów modulujących dźwięk, zwłaszcza filtrów i phaserów. Istotnie przyczyniła się do uformowania stylu funk. Do inspiracji techniką Bootsy’ego przyznają się Victor Wooten oraz basista zespołu Red Hot Chili Peppers Flea.

Obok talentu instrumentalnego Bootsy jest również wokalistą, w jego wykonaniach wokalnych często pojawiają się niekonwencjonalne środki, takie jak recytacje czy przemawianie, skandowanie, okrzyki („yeah!”, „oh yeah!”, „baby!”, „ha!”, „c’mon!”), „bopowanie” czy stwarzanie efektu „echa” powtórzeniami (częsty zabieg w rapie).

Przypisy

↑ allmusic ((( Bootsy Collins > Biography ))).
↑ ^a ^b Bootsy Collins [online], Magazyn Gitarzysta [dostęp 2021-05-27] [zarchiwizowane z adresu 2024-11-08] .
↑ The J.B.'s [online], AllMusic [dostęp 2021-05-27] .

Linki zewnętrzne

Archiwalna strona

[1] usic ((( Bootsy Collins > Biography ))).

[:0-2] Bootsy Collins [online], Magazyn Gitarzysta [dostęp 2021-05-27] [zarchiwizowane z adresu 2024-11-08] .

[3] The J.B.'s [online], AllMusic [dostęp 2021-05-27] .

[1]

[2]

[3]

Video roku (1981−1982)	Elephant Parts – Michael Nesmith (1981) Olivia Physical – Olivia Newton-John (1982)
1983–1986	„Girls on Film” / „Hungry Like the Wolf” – Duran Duran (1983) „Jazzin' for Blue Jean” – David Bowie (1984) „We Are the World” – USA for Africa (1985) „Brothers in Arms” – Dire Straits (1986)
Najlepszy pomysł na teledysk (1987−1988)	„Land of Confusion” – Genesis (1987) „Fat” – Weird Al Yankovic (1988)
1989–2009	„Leave Me Alone” – Michael Jackson (1989) „Opposites Attract” – Paula Abdul (1990) „Losing My Religion” – R.E.M. (1991) „Digging in the Dirt” – Peter Gabriel (1992) „Steam” – Peter Gabriel (1993) „Love Is Strong” – The Rolling Stones (1994) „Scream” – Michael Jackson i Janet Jackson (1995) „Free as a Bird” – The Beatles (1996) „Got 'til It's Gone” – Janet Jackson (1997) „Ray of Light” – Madonna (1998) „Freak on a Leash” – Korn (1999) „Learn to Fly” – Foo Fighters (2000) „Weapon of Choice” – Fatboy Slim z udziałem Bootsy Collinsa (2001) „Without Me” - Eminem (2002) „Hurt” – Johnny Cash (2003) „Vertigo” – U2 (2004) „Lose Control” – Missy Elliott z udziałem Ciary i Fatmana Scoopa (2005) „Here It Goes Again” – OK Go (2006) „God’s Gonna Cut You Down” – Johnny Cash (2007) „Pork and Beans” – Weezer (2008) „Boom Boom Pow” – Black Eyed Peas (2009)
od 2010	„Bad Romance” – Lady Gaga (2010) „Rolling in the Deep” – Adele (2011) „We Found Love” – Rihanna z udziałem Calvina Harrisa (2012) „Suit & Tie” – Justin Timberlake z udziałem Jayem-Z (2013) „Happy” – Pharrell Williams (2014) „Bad Blood” – Taylor Swift z udziałem Kendricka Lamara (2015) „Formation (singel)” – Beyoncé (2016) „Humble” – Kendrick Lamar (2017) „This Is America” – Childish Gambino (2018) „Old Town Road” – Lil Nas X z udziałem Billy Raya Cyrusa (2019) „Brown Skin Girl” – Beyoncé, Blue Ivy i Wizkid (2020) „Freedom” – Jon Batiste (2021) All Too Well: The Short Film – Taylor Swift (2022) „I’m Only Sleeping” – The Beatles (2023)