LIMSwiki

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	25 kwietnia 1992
Miejscowość	Ávila
Miejsce	katedra Chrystusa Zbawiciela
Konsekrator	Mario Tagliaferri
Współkonsekratorzy	Ángel Suquía Goicoechea; Marcelo González Martín
Konsekrowani biskupi
Ángel Rubio Castro	21 grudnia 2004
José María Yanguas Sanz	25 lutego 2006
Rafael Alfonso Escudero López-Brea	26 sierpnia 2006
Arturo Ros Murgadas	3 września 2016
Francisco Conesa Ferrer	7 stycznia 2017
Współkonsekrowani biskupi
Adolfo González Montes	5 lipca 1997
Alfonso Milián Sorribas	3 grudnia 2000
Josep Ángel Saiz Meneses	15 grudnia 2001
Gregorio Martínez Sacristán	4 lipca 2007
Domingo Oropesa Lorente	15 września 2007
Julián Ruiz Martorell	5 marca 2011
José Luis Del Palacio	7 stycznia 2012
Ángel Fernández Collado	15 września 2013
Santiago De Wit Guzmán	10 czerwca 2017
Sebastián Chico Martínez	11 maja 2019
Vicente Ribas Prats	4 grudnia 2021

Antonio Cañizares Llovera
	Kardynał prezbiter; Prymas Hiszpanii (2002–2008)
	; Antonio Cañizares Llovera (2016)
	Fiat voluntas tua; Bądź wola Twoja
Kraj działania	Watykan, Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	15 października 1945 ; Utiel
	Arcybiskup metropolita Walencji
Okres sprawowania	2014–2022
	Prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
Okres sprawowania	2008–2014
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	21 czerwca 1970
Nominacja biskupia	6 marca 1992
Sakra biskupia	25 kwietnia 1992
Kreacja kardynalska	24 marca 2006; Benedykt XVI
Kościół tytularny	bazylika św. Pankracego za Murami
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antonio Cañizares Llovera (ur. 15 października 1945 w Utiel) – hiszpański duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup diecezjalny Ávila w latach 1992–1996, arcybiskup metropolita Grenady w latach 1996–2002, administrator apostolski sede vacante diecezji Kartageny w 1998, arcybiskup metropolita Toledo i tym samym prymas Hiszpanii w latach 2002–2008, zastępca przewodniczącego Konferencji Episkopatu Hiszpanii w latach 2005–2008 (oraz 2017–2020), kardynał prezbiter od 2006, prefekt Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w latach 2008–2014, arcybiskup metropolita Walencji w latach 2014–2022, od 2022 arcybiskup senior archidiecezji Walencji.

Życiorys

Studiował w seminarium w Walencji, święcenia kapłańskie otrzymał 21 czerwca 1970 z rąk arcybiskupa Walencji José María García Lahiguera. Na uniwersytecie w Salamance obronił doktorat z teologii. Pracował w archidiecezji Walencja, następnie w archidiecezji Madrytu. Wykładał teologię na uniwersytecie w Salamance i w seminarium w Madrycie, kierował Instytutem Badań Religijnych i Katechezy Św. Damazego w Madrycie. Wchodził w skład kilku komisji episkopatu Hiszpanii. Był w gronie założycieli Asociación Española de Catequistas oraz pierwszym przewodniczącym tej organizacji. Kierował pismem "Teología y Catequésis".

6 marca 1992 został mianowany biskupem diecezjalnym Ávila. Sakrę biskupią otrzymał w katedrze Chrystusa Zbawiciela w Ávila 25 kwietnia 1992 z rąk abpa Mario Tagliaferriego – nuncjusz apostolski w Hiszpanii, któremu towarzyszyli hiszpańscy kardynałowie – Ángel Suquía Goicoechea i Marcelo González Martín.

10 grudnia 1996 został przeniesiony na stolicę arcybiskupią Grenady, w tym samym roku powołano go w skład Kongregacji Nauki Wiary. Od stycznia do października 1998 pełnił funkcję administratora diecezji Kartagena. W 1999 stanął na czele Komisji Edukacji i Katechezy Konferencji Episkopatu Hiszpanii.

24 października 2002 przeszedł na stolicę arcybiskupią Toledo, który jest jednocześnie Prymasem Hiszpanii^[1]. Ingres natomiast odbył się 15 grudnia 2002.

W latach 2005–2008 był wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Hiszpanii. 14 marca 2017 ponownie wybrany wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Hiszpanii.

22 lutego 2006 papież Benedykt XVI ogłosił nominację kardynalską arcybiskupa Cañizaresa Llovery, miesiąc później na uroczystości konsystorza nadając mu tytuł prezbitera Bazyliki św. Pankracego za Murami^[2].

9 grudnia 2008 ten sam papież powołał go na stanowisko prefekta Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów^[3]. Jego następcą, jako arcybiskup Toledo został nominowany abp Braulio Rodríguez Plaza.

28 sierpnia 2014 papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą Walencji^[4]. Ingres miał miejsce 4 października 2014.

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.

Jest jednym z kardynałów otwarcie popierających i praktykujących celebrowanie Eucharystii także według nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego (łac. Forma extraordinaria, pot. Msza trydencka).^{[potrzebny przypis]}

10 października 2022 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków arcybiskupa metropolity Walencji^[5].

Przypisy

↑ RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO METROPOLITA DI TOLEDO (SPAGNA) E NOMINA DEL SUCCESSORE [online], press.vatican.va [dostęp 2002-10-24] .
↑ ANNUNCIO DI CONCISTORO PER LA CREAZIONE DI NUOVI CARDINALI, 22.02.2006 [online], press.vatican.va [dostęp 2006-02-22] .
↑ RINUNCE E NOMINE, 09.12.2008 [online], press.vatican.va [dostęp 2008-12-09] .
↑ Nomina dell’Arcivescovo Metropolita di Valencia (Spagna) [online], press.vatican.va [dostęp 2014-08-28] .
↑ Rinunce e nomine [online], press.vatican.va [dostęp 2022-10-10] .

Linki zewnętrzne

Nota biograficzna Antonio Cañizares Llovera na stronie archidiecezji Walencji (arch.). [dostęp 2023-12-22]. (hiszp.)
Nota biograficzna Antonio Cañizares Llovera na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2024-01-07]. (wł.)
Antonio Cañizares Llovera w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2023-06-29] (ang.)
Antonio Cañizares Llovera [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2014-08-28] (ang.).
Wywiad z kard. Antonio Cañizaresem Llovera. [dostęp 2023-06-29].

[1] RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO METROPOLITA DI TOLEDO (SPAGNA) E NOMINA DEL SUCCESSORE [online], press.vatican.va [dostęp 2002-10-24] .

[2] ANNUNCIO DI CONCISTORO PER LA CREAZIONE DI NUOVI CARDINALI, 22.02.2006 [online], press.vatican.va [dostęp 2006-02-22] .

[3] RINUNCE E NOMINE, 09.12.2008 [online], press.vatican.va [dostęp 2008-12-09] .

[4] Nomina dell’Arcivescovo Metropolita di Valencia (Spagna) [online], press.vatican.va [dostęp 2014-08-28] .

[5] Rinunce e nomine [online], press.vatican.va [dostęp 2022-10-10] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek)	Sebastián Herrero (1903) Rafael Merry del Val (1903) Marcelo Spínola (1905) Gregorio Aguirre García (1907) José Cos y Macho (1911) Enrique Almaraz Santos (1911) Victoriano Guisasola (1914) Juan Soldevilla (1919) Joan Baptista Benlloch (1921) Francisco Vidal Barraquer (1921) Enrique Reig Casanova (1922) Eustaquio Ilundáin (1925) Vicente Casanova (1925) Pedro Segura (1927) Isidro Gomá (1935) Enrique Pla y Deniel (1946) Agustín Parrado García (1946) Manuel Arce y Ochotorena (1946) Benjamín de Arriba Castro (1953) Fernando Quiroga Palacios (1953) José María Bueno Monreal (1958) Arcadio Larraona (1959) Anselmo Albareda (1962) Ángel Herrera Oria (1965) Vicente Enrique y Tarancón (1969) Arturo Tabera Araoz (1969) Marcelo González Martín (1973) Narciso Jubany (1973) Ángel Suquía (1985) Antonio María Javierre Ortas (1988) Eduardo Martínez Somalo (1988) Ricard Maria Carles (1994) Francisco Álvarez Martínez (2001) Carlos Amigo (2003) Agustín García-Gasco (2007) Urbano Navarrete (2007) José Manuel Estepa Llaurens (2010) Fernando Sebastián Aguilar (2014) Miguel Ángel Ayuso Guixot (2019)
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Antonio María Rouco Varela (1998) Julián Herranz Casado (2003) Lluís Martínez Sistach (2007) Santos Abril (2012) Ricardo Blázquez (2015) Luis Ladaria Ferrer (2018) Aquilino Bocos Merino (2018)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Antonio Cañizares (2006) Carlos Osoro (2016) Juan José Omella (2017) Cristóbal López Romero (2019) Fernando Vérgez Alzaga (2022) José Cobo Cano (2023) Ángel Fernández Artime (2023)