LIMSwiki

Wilhelm „Willi“ Ostermann jeboore am 1. Oktober 1876 en Möllem aam Rhing (hückzedaach Köln-Mülheim); jestorve am 6. August 1936 en Kölle) woor eene vun dä joodjeliggenste un erfolgreichste Kölsche Leedermaacher un Karnevals-Komponeeste.

Ostermann es en dä elderlichen Wonung en Möllem als Sounn vum Peter Ostermann, dä bej de Iisebahn wor, un singer Frau Gertrud, geb. Paas, jeboore. 1878 troock de Familisch noh Düx, wo singe Vatter en bessere Stell jefunge hat. Düx wor domols Garnisonsstadt, un su kom Willi Ostermann schon vun Kindsbeen aan en Kontack met Militärkapelle, die durch de Düxer Stroße troocke, un däät schnell Spass aan dä Musick finge.

Vun 1883 bes 1891 hätt_e de katholische Voleksschoull en Düx besööck. Wejl hä e klee Füssje wor, jowen die Pänz em schnell de Spetznaam "Ostermanns-Fuss". Schoullkamerade dääten späder öwer inn sare, dat hä alt in de Schoull neujelierte Saache nohmaache, un immer de neuste Fastelovendsleedscher usswendisch wesse däät.

Noh singer Schoullzick hätt Willi Ostermann en Liehr em Elektrohandwerk aanjefange, äwer se noh paar Moont affgebroche, wejl e Krach met singem Mejster jekrääje hätt. Doropp häät_e en_ne_ner Düxer Druckerej Stereotüpör un Galvanoplasticker jeliehrt.
Bes 1900 moss_e singem geliehrte Berof nohjegange sen, jenaueres wees me äwer net.

Zick 1895 wor Ostermann Metglied en_e_ner Laienspilljrupp, un hatt usserdämm Erfahrunge met singem ejene Poppetheater jemaat. Öm e paar Jröschelsche zo verdeene troote en Düx op Familijefeste un en Wiertschafte op, hätt sich äwer immer nevenbej öm faste Engagements in Varités ode Theatere bemöht. Dänne Kölsche es_e et ierschte Mohl 1899 durch sing Leed Et Düxer Schötzefeß bekannt gewoode, dat_e beijm Düxer Schötzevereijn vürjedraare hätt.

Jo nom Düxer Schötzefeß, do loß mer gonn,

wenn de Lappe vun de Stiwele fleute gonn,

jo om Düxer Schötzefeß, do eß et schön,

do määt Freud un Spaß sich selevs die ählste Möhn!

1903 hätt Ostermann sing Frau Katharina Maria Striebeck jehierod, un wutt doropp vum Vürsetzende vun de Kölner Karnevalsjesellschaff „entdeck“. Dä jof_em och dä Tipp för de Session 1906/1907 e Fastelovendsleed ze schriewe. Dat Erjebnis doruss wor dat Leed Dämm Schmitz sing Frau es durchjebrant, dat zom Ruusemondaachshit 1907 wärde soullt. 1908 kräät_e en Auszejchnung för_et beste "Kölner Mundartlied" Wer hätt dat vun der Tant gedaach!

En dä Johre dorop wuud Ostermann immer bekannter; hä schriff un komponeete Stimmungs- und Fastelovendsleeder, die hä och selefs russbränge däät, öm singe Läwensungerhalt ze verdeene. Die mieste Leeder sung_e selewer vür, äwer och für andere Künsler dät_e Leeder schriewe. Weil_e in_ne_ner Agentur jeboch wor, es_e in janz Deutschland bekannt jewoode, un däät net nur kölsche sondern och janz normale Stimmungsleeder un Walzer schriewe. E paar Schallpallte vun imm woren für die domolige Zick außerordentliche Kasseschlager.

Jään het Engk vun der 20er Johr vum 20. Jahrhundert wor och Ostermann vun d'r Weltwirtschaftskries betroffe. Hä kräät wenijer Auftritte un wenijer Jeld. Öm överläwe ze künne braat_e för andere Komponeeste in singem eijene Verlag Note russ. 1930 kom_e op die Idee e humorvoll Wocheblättche met däm Naam Tünnes und Schääl russzejäwe, dat äwer 1931 enjestallt werde moht, wejl et keener lääse woult.

In de 30er Johre wor Ostermann widder met zahlreiche Jassspill op Jöck. Bei singen letze Opptritt 1936 in Bad Neuenahr brooch_e zesamme un es direk en_nen Klinik noh Kölle enjeliwert wuude, wo am Maare operiert werde moht. Doh hätt_e zwej Moont jelähje un wie e Vermäschnis sing letz Leed Heimweh nach Köln komponeet un jeschriwwe.

Am 6. Aujuss 1936 es Willi Ostermann im Krankehuus jestorve. Bej singer Beäädigung am 10. Aujuss hann mie als Zehndausend Kölsche dä Wääsch vum Trauerzoch vum Nüümaat bes noh Meloote aan de Oochener Stroß jesühmp. En_e_nem Nohrof am oppe Graaf drooch e_ne Fründ dann zom ierschte Mol dä Refräng vun singem letze Leed, dat zo singem bekannteste Leed wääde soult, för: „Heimweh nach Köln“.

Dat Leed jilt en de Köln-Bonner-Bucht, dämm ehemolige Kur-Kölle, wo_mer de Dom noch sin kann als inoffiziell rheinische Hym, wejl all rheinische Junge, die em Zwejte Weltkreesch fään vun de Heijmaat aan de Front sooße, Trone kriesche dääte (un dunn), als se dat Leed em Radio hüüre dääte.

• Thomas Liessem: Willi Ostermann — Ein Leben für den Frohgesang am Rhein. Gustav Göller Verlag, Kölle, 1936/1951.
• Wilhelm Staffel: Willi Ostermann. Greven Verlag, Kölle, 1976. ISBN 3774301379

• Söök „Willi Ostermann“ im Kattalooch bëij de → Deutsche Bibliothek
• Liste aller Ostermann-Titel (övverwiijend_op deutsch)
• Homepage der Willi Ostermann Gesellschaft Köln 1967 e.V. (op deutsch)
• Övver dä Willi Ostermann

• De Ostermann-Medallje