LIMSwiki

Mar de Ross
Situación
Condominio (es) Traducir Rexón del Tratáu Antárticu
Tipu mar
Parte de Océanu Glacial Antárticu
Coordenaes 75°S 175°W / 75°S 175°O / -75; -175
Datos
Superficie 637 000 km² y 960 000 km²
Fondura 919 m
Cambiar los datos en Wikidata

El mar de Ross ye una badea fonda ente l'océanu Glacial Antárticu y L'Antártida ente la Tierra de Victoria y la Tierra de Marie Byrd, al sur de Nueva Zelanda. Foi afayáu por James Clark Ross en 1841. Estender ente'l cabu Adare (170° 14' Y, llende col mar de Somov) y el cabu Colbeck (158° 1' O).

Xeografía

La parte meridional de la badea ta cubierta por una plataforma xelada, la barrera de xelu de Ross, que tien casi 500.000 km². Nel oeste del mar de Ross atópase la islla Ross, apoderada polos volcanes del monte Erebus y del monte Terror. Nel este atopa la islla Roosevelt, na badea de les Ballenes.

Na parte occidental del mar de Ross, l'estrechu de McMurdo, que dixebra'l continente de la islla de Ross, ye un puertu de normal llibre de los xelos mientres el branu, lo que lo convierte nun llugar bien importante pa les espediciones científiques. La zona más al sur del mar de Ross ye la mariña de Gould, a unos trescientos quilómetros del Polu Sur Xeográficu. Otres islles importantes d'esti mar son les islles White, Coulman y Black.

Política

Casi toles tierres remanecíes a veres del mar de Ross tán so reclamación de Nueva Zelanda, según la cual taríen so la xurisdicción de la Dependencia Ross. La mayor parte de los países que nun pertenecen a la Mancomunidá de Naciones nun acepten esta reivindicación, que s'atopa conxelada pol Tratáu Antárticu.

Fauna

Un terciu de la población mundial de pingüín de Adelia (Pygoscelis adeliae) vive nesti mar, onde la plataforma de Ross convertir en iceberes. Les corrientes caltienen permanentemente grandes árees d'agua llibre de xelu, polinies, que dexen a los pingüinos de Adelia vivir. Les microalgas multiplicar nes polinies gracies al sol y aliméntense de Krill, que de la mesma ye la principal fonte d'alimentu de los pingüinos.

El mar de Ross ye, de la mesma, una zona de cría del pingüín emperador (Aptenodytes forsteri). Los exemplares machos encargar de la incubación, mientres les femes van per otru llau a la mariña, en busca de comida. Meses dempués, les femes traen el so gargüelu cargáu de pexes, que depués regurgitan na boca de les críes (que tienen nel momentu de la so nacencia un plumaxe abuxáu). Les críes crecen xunto a los sos padres hasta un par de meses. Los consortes defender de depredadores que tamién habiten el mar de Ross, como'l petrel xigante, que nun duldar n'atacar a los pitucos mientres tán vulnerables.

Un calamar xigante de 10 metros de llargu y un pesu de 495 kilogramos, l'espécime más grande del mundu recuperáu, foi prindáu nel mar de Ross el 22 de febreru de 2007.

Esti mar tamién ye conocíu ente la so fauna cola foca de Ross, especie en peligru d'estinción.

Historia

Roald Amundsen empezó la so espedición al Polu Sur en 1911 dende la badea de les Ballenes, que s'atopa na placa de xelu.

Nel borrador del proyeutu de la 4° edición de Limits of Oceans and Seas de la Organización Hidrográfica Internacional, comunicáu por aciu la circular CL55 del 7 de payares de 2001, propunxéronse llendes pal mar de Ross.[1] El proyeutu final foi comunicáu'l 9 d'agostu de 2002, pero foi retiráu pa nueva revisión el 19 de setiembre de 2002 ensin qu'a setiembre de 2012 publicárase.

10.10 Ross Sía
The description originally proposed by Russia provided a northern limit directly from Cape Adare to Cape Colbeck. Subsequently, the UK noted that this excluded a considerable portion of what is normally considered to be the Ross Sía and proposed a north east corner at the intersection of the parallel of Cape Adare and the meridian of Cape Colbeck. Unfortunately, drafts promulgated have been ambiguous, showing the original Russia proposal in the text but the UK subsequent proposal on the graphic. As the UK proposal appears to reflect chart usage, this has now been proposed to the text.
Comentarios del proyeutu de la 4° edición de Limits of Oceans and Seas

Referencies

  1. «Circular C55 de 2001». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-01-12.

Enllaces esternos