LabLynx Wiki

Lester B. Pearson
Perdana Menteri Kanada Ke-14
Dalam jawatan 22 April 1963 (1963-04-22) – 20 April 1968 (1968-04-20)
Raja	Elizabeth II
Didahului oleh	John Diefenbaker
Digantikan oleh	Pierre Trudeau
Maklumat peribadi
Lahir	Lester Bowles Pearson (1897-04-23)23 April 1897 Newtonbrook, Toronto
Mati	27 Disember 1972(1972-12-27) (umur 75) Ottawa, Ontario
Parti politik	Liberal
Pasangan	Maryon Pearson
Anak	Geoffrey Pearson, Patricia Pearson
Tempat belajar	Universiti Toronto
Bidang pengkhususan	Diplomat, ahli politik, ahli sejarah
Anugerah	Hadiah Keamanan Nobel (1957)
Tandatangan

Lester Bowles "Mike" Pearson, (23 April 1897 – 27 Disember 1972) adalah profesor, ahli sejarah, penjawat awam, negarawan, diplomat dan politik yang memenangi Hadiah Keamanan Nobel pada tahun 1957 untuk menganjurkan Pasukan Kecemasan PBB bagi menyelesaikan Krisis Suez. Beliau adalah Perdana Menteri Kanada Ke-14 dari 22 April 1963 hingga 20 April 1968, sebagai ketua dua kembali-ke-belakang Liberal dan kerajaan minoriti pilihan raya berikut pada 1963 dan 1965.

Pada masa Pearson sebagai Perdana Menteri, beliau memilih kerajaan minoriti Liberal untuk memperkenalkan penjagaan kesihatan sejagat, pinjaman pelajar, Rancang pencen Kanada, Perintah Kanada dan Bendera Kanada. Pearson juga diadakan yang Suruhanjaya Diraja Bilingualisme dan bikulturalisme, dan dia bergelut untuk menyimpan Kanada daripada Perang Vietnam. Pada tahun 1967, kerajaan meluluskan Rang Undang-Undang C-168, yang dimansuhkan hukuman mati di Kanada de facto - dengan menghadkan kepada satu kesalahan yang membawa hukuman beberapa yang mana ia tidak pernah digunakan, dan yang diri mereka telah dimansuhkan pada tahun 1976. Dengan kelebihan tersebut, bersama-sama dengan karya beliau di PBB dan dalam diplomasi antarabangsa, Pearson secara umumnya dianggap antara Kanada yang paling berpengaruh abad ke-20. ^{[perlu rujukan]}

Pearson dilahirkan di Newtonbrook ( kini bertugas Toronto di Ontario), anak pendakwah Methodis. Beliau telah dimasukkan ke Kolej Victoria di Universiti Toronto pada 1914, di mana beliau tinggal di kediaman Gate House dan berkongsi bilik dengan adiknya Duke. Di universiti, beliau menjadi atlet yang ketara, berdiri di hoki dan ragbi. Terlalu muda untuk menyenaraikan tenteranya apabila Perang Dunia Pertama bermula pada 1914, beliau menawarkan diri untuk profesion perubatan, di mana beliau telah berkhidmat dua tahun di tempat-tempat seperti Mesir dan Greece. Pada 1916 dia telah dipindahkan ke Royal Flying Corps (Tentera Udara Diraja Kanada tidak wujud pada masa itu), di mana beliau dalam perkhidmatan sehingga dihantar pulang selepas kemalangan bas pada 1917. Ia adalah sebagai juruterbang beliau menerima nama samaran " Mike " seorang jurulatih penerbangan dan ditukar nama kerana dia dianggap nama Lester terlalu rendah untuk pemandu.

Selepas perang, beliau kembali ke sekolah, memperoleh BA, Universiti Toronto, 1919. Di universiti, Pearson menjadi ahli Delta Upsilon. Selepas menerima biasiswa, beliau menuntut di Kolej St John, Universiti Oxford, menerima BA dalam Sejarah Moden pada 1923 dan Ijazah Sarjana pada 1925. Pada tahun 1925 beliau berkahwin dengan Maryon Moody (1901 - 1989), dengan mempunyai seorang anak perempuan, Patricia, dan seorang anak lelaki, Geoffrey.

Selepas Oxford , beliau kembali ke Kanada dan mengajar sejarah di Universiti Toronto. Beliau kemudian memulakan kerjaya di Jabatan Hal Ehwal Luar. Beliau mengetuai kerjaya yang cemerlang sebagai seorang diplomat, memainkan peranan penting dalam penubuhan PBB dan NATO. Semasa Perang Dunia Kedua, dia bertukar nama dengan nama kod " Mike". Beliau telah dilantik sebagai Setiausaha Negara bagi Hal Ehwal Luar dalam kerajaan Liberal dan Perdana Menteri Louis St. Laurent pada [[ 1948] ]. Pearson telah dipilih ke Dewan Rakyat Kanada dalam menunggang Persekutuan Algoma Timur tidak lama kemudian. Beliau telah dianugerahkan Hadiah Keamanan Nobel kerana mengiktiraf peranan diplomatiknya dalam peraturan ketika krisis Suez (1956). Jawatankuasa pemilihan mendakwa Pearson telah "menyelamatkan dunia". Tentera pengaman PBB adalah ciptaan Pearson, dan dianggap sebagai bapa kepada konsep moden pengaman. Beliau membawa seseorang dilantik Presiden sesi ke-7 Perhimpunan Agung Bangsa-Bangsa Bersatu.

Beliau telah dipilih ketua Parti Liberal Kanada di 1958, tetapi partinya telah ditumpaskan di Pilihan raya tahun itu. Dalam pilihan raya 1962, bagaimanapun, beliau berjaya mengurangkan Parti Konservatif Progresif itu dari kerajaan minoriti John Diefenbaker.

Pearson telah mengetuai pasukan Liberal kepada pembentukan kerajaan minoriti dalam pilihan raya Kanada 1963, dan menjadi Perdana Menteri. Beliau telah berkempen untuk pilihan raya pada janji "60 Hari Keputusan" dan sokongan untuk program peluru berpandu Bomarc.

Pearson pernah mendapat majoriti dalam Dewan Rakyat Kanada, tetapi ia tidak menerima pakai beberapa program sosial yang penting (termasuk penjagaan kesihatan sejagat, Kanada Pencen Pelan dan program pinjaman Kanada pelajar) dan Bendera Kanada yang baru. Kerajaan Pearson dimulakan sebahagian besar negara kebajikan untuk sistem Kanada moden, sebahagiannya disebabkan oleh sokongan daripada Parti Demokratik baru, yang diketuai oleh Tommy Douglas yang diberikan kerajaan minoriti di Commons. Beliau menubuhkan minggu bekerja dari 40 jam, bercuti 2 minggu dan gaji minimum baru.

Dasar-dasar ini tidak menghalang ekonomi kukuh. Pearson menandatangani Perjanjian Automotif Kanada-AS (Pakatan Auto) pada bulan Januari 1965, dan kadar pengangguran mencecah paras terendah dalam tempoh lebih sedekad.

Sepanjang tempoh perkhidmatan beliau, Pearson menentang tekanan AS untuk Kanada untuk mengambil bahagian dalam Perang Vietnam. Melawat Amerika Syarikat, Pearson membuat ucapan di Universiti Temple di Philadelphia untuk menyokong penyelesaian Perang Vietnam melalui rundingan. Apabila melawat Presiden Lyndon B. Johnson beberapa jam kemudian, Johnson kuat peringatan Pearson. Menurut legenda di Kanada, Johnson akan meraih Pearson oleh lapels jaket beliau, berjabat beliau dan menjerit "Celaka, Les, anda mabuk benar pada permaidani saya!" ("Terkutuklah, Les, anda hanya kencing pada saya permaidani! "). Pearson kemudian menceritakan bahawa semasa mesyuarat tersebut adalah agak hebat, kedua-dua lelaki berpisah dengan nada mesra. Selepas peristiwa ini, Presiden Johnson dan Pearson bermesyuarat sebanyak dua kali, kedua-dua di Kanada.

Pearson juga melancarkan beberapa suruhanjaya siasatan, termasuk satu di taraf wanita dan satu lagi di bilingualisme dan bikulturalisme. Mereka dimulakan perubahan yang membantu mewujudkan kesamarataan untuk wanita, dan mencipta bilingualisme rasmi. Selepas Pearson, yang Bahasa Perancis memperoleh status bahasa rasmi, dan kerajaan Kanada akan menyediakan perkhidmatan dalam bahasa Inggeris dan Perancis. Pearson dirinya berharap untuk terakhir Perdana Menteri unilingual di Kanada dan sesungguhnya, pengetahuan kedua-dua Bahasa Inggeris dan Bahasa Perancis menjadi ujian tidak rasmi bagi calon-calon untuk Perdana Menteri selepas dia.

Pearson dimulakan apa yang mungkin sistem imigresen yang pertama di dunia yang tanpa mengira bangsa, meletakkan dihapuskan sistem lama yang mengamalkan diskriminasi terhadap orang-orang tertentu, seperti Yahudi dan Cina. Sistemnya, berdasarkan sistem mata, digalakkan kedatangan pendatang ke Kanada, dan sistem yang sama masih berlaku hari ini.

Pearson dipengerusikan perayaan seratus tahun Kanada (1967) sebelum bersara.

Pada 1967, Presiden Republik Perancis, Charles de Gaulle, pergi melawat Quebec. Presiden de Gaulle memberikan ucapan di mana dia dipanggil "Vive le Québec libre!" Semasa lawatan beliau. Memandangkan usaha-usaha daripada Kanada untuk melepaskan Perancis dalam kedua-dua perang dunia, Pearson marah. Beliau terputus untuk de Gaulle dalam ucapan yang disampaikan pada hari berikutnya, mengisytiharkan bahawa "Kanada tidak perlu dikeluarkan," dan membuat ia sangat jelas bahawa de Gaulle tidak lagi dialu-alukan di Kanada. Presiden Perancis dipendekkan lawatannya dan kembali ke Perancis dan tidak pernah meletakkan kaki di Kanada.

Pearson mengumumkan 14 Disember 1967 persaraannya dari politik, dan perlumbaan ke arah Parti Liberal telah dianjurkan. Pearson mengumumkan bahawa pemimpin baru telah dipilih oleh parti Pierre Elliott Trudeau, seorang lelaki yang Pearson telah diambil dan dilantik sebagai Menteri Kehakiman dalam kabinet beliau. Beliau kemudiannya menjadi Perdana Menteri dan dua menteri lain direkrut oleh Pearson John Turner dan Jean Chrétien.

Pearson adalah profesor hubungan antarabangsa di Universiti Carleton di Ottawa dan Canselor sekolah. Dalam 1968, beliau dilantik sebagai seorang sahabat yang Perintah Kanada. Dalam 1971, dia menerima Order of Merit oleh Ratu Elizabeth II.

Pearson meninggal dunia akibat kanser di Ottawa pada 27 Disember 1972, dan disemadikan di MacLaren Wakefield di Quebec.

Selain daripada Hadiah Keamanan Nobel, Pearson menerima beberapa anugerah kebangsaan dan antarabangsa.

Dalam 1963 Pearson menjadi ahli Majlis Privy daripada United Kingdom.

Dalam 1984, penggantinya Pierre Trudeau dinamakan semula lapangan terbang paling sibuk di Kanada, iaitu Toronto, menghormati Pearson. Lapangan terbang itu kini dikenali sebagai "Lapangan Terbang Antarabangsa Pearson Toronto."

Pearson juga memberikan namanya kepada Lester B. Pearson College, Victoria (British Columbia), salah satu daripada Kolej United World (lihat United World Colleges), dan Lester B. Pearson Montreal. Lester Pearson International, sebuah unit pentadbiran yang Universiti Dalhousie, juga menggunakan namanya sebagai penghormatan kepada kerja-kerja.

Persatuan pemain yang Liga Hoki Kebangsaan dianugerahkan trofi untuk menghormati beliau, Trofi Lester B. Pearson, pemain terbaik dalam liga oleh rakan-rakannya. Pada tahun 2010, trofi menukar namanya untuk menjadi Ted Lindsay Trophy. Sukan kegemaran Pearson adalah besbol dan telah dilantik sebagai Pengerusi Montreal Expos pada tahun 1969. Piala Pearson, sempena nama beliau, telah dianugerahkan kepada pemenang satu pertandingan tahunan antara Toronto Blue Jays dan bekas Montreal Expos (kini Washington Warganegara).