HL7 Wiki
| Anhima cornuta | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Tres espécimes no Parque Nacional do Manu, Perú | |||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||
 Pouco preocupante[1] | |||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||
| Anhima cornuta (Linnaeus, 1766) | |||||||||||||||||
 Área de distribución de Anhima cornuta
| |||||||||||||||||
Anhima cornuta é unha especie de ave anseriforme da familia dos anímidos, a única incluída no xénero Anhima.
Taxonomía
Descrición
Xénero
O xénero foi descrito en 1760 polo Mathurin Jacques Brisson.[2][3]
Especie
A especie descibiuna Linneo en 1766 baixo o nome de Palamedea cornuta.[2][4]
Sinónimos
- Do xénero:[2]
- Palamadea Bechstein, 1791
- Palamedea Linnaeus, 1766
- Palamedes Billberg, 1828
- Palamedia' Fleming, 1822
Notas taxonómicas
Esta especie xa era coñecida no século XVII,[5] e foi descrita en 1766 polo naturalista sueco Carl Linnaeus na duodécima edición do seu Systema Naturae, co nome binomial Palamedea cornuta.[6]
A especie é hoxe a única situada no xénero Anhima, que foi creado polo zoólogo francés Mathurin Jacques Brisson en 1760.[7][8]
O epíteto específico cornuta é a palabra latina para "cornudo".[9]
O naturalista alemán Georg Marcgrave utilizara o nome latino Anhima en 1648 para esta especie na súa Historia naturalis Brasiliae.[10]
Hábitat e distribución
Hábitat
Vive ao bordo da auga nas selvas de América Central e do Sur.
Distribución
Propia de Suramérica, amplamente estendida, as súas poboacións ocupan boa parte de Colombia, Venezuela, Brasil, Ecuador, Perú, as Güianas e Bolivia. Probabelmente extinguida en Trinidad e Tobago.[1]
A pesar de ter diminuído localmente, segue estendida e é bastante común en xeral. A súa área de dispersión no Brasil parece que se expandiu nos últimos anos.[11]
Características
Anhima cornuta é unha ave moi grande, de 84 a 95 cm de lonxitude e 3,5 kg de masa corporal, cun pequeno pico parecido ao dunha galiña. As partes superiores, a cabeza e o peito son de cor negra, con manchas brancas na crista, na gorxa e nas ás coberteiras. Hai unha longa estrutura espiñenta que se proxecta cara a adiante desde a crista. Esta estrutura é única entre as aves e non deriva dunha pluma senón que é unha estrutura cornificada que está lixeiramente unida ao cranio e que crece continuamente mentres se rompe a miúdo na súa punta.[12] Isto dálle o seu nome a esta especie. Ten as patas moi longas e tres dedos grandes en cada unha. O ventre e as coberteiras debaixo das ás son brancas. Ten dous esporóns afiados nas súas ás, e os pés só están parcialmente palmados.
Comportamento
Adoitan andar en parellas ou pequenos grupos familiares. Constrúe niños flotantes nos esteiros e descansa sobre árbores altas. Pasa a maior parte do tempo pastando sobre a vexetación flotante ou descansando sobre a copa das árbores, desde onde emite sons guturais que lle serven para demarcar o seu territorio.
Tenden a agruparse, pero son na súa maior parte semisociais, e son bastante sedentarios.
Alimentación
Como ave herbívora representa, xunto coas aves fruxívoras, granívoras e nectarívoras, o nivel dos consumidores primarios da cadea trófica nas chairas colombovenezolanas. Aliméntase de diferentes partes das plantas: brotes, follas tenras, raíces, flores e froitos.
Estado de conservación
A Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais, considerando que esta especie ten unha área de distribución extremadamente grande e, polo tanto, non se aproxima aos limiares de vulnerábel baixo o criterio de tamaño da área de distribución, e a pesar de que a tendencia da poboación parece ser decrecente, non se cre que o descenso sexa o suficientemente rápido como para achegarse aos limiares de vulnerábel segundo o criterio de tendencia da poboación. O tamaño da poboación pode ser de moderadamente pequeno a grande, pero non se cre que se achegue aos limiares de vulnerábel baixo o criterio do tamaño da poboación. Por estes motivos a especie é avaliada como LC (pouco preocupante).[1]
Notas
- ↑ 1,0 1,1 1,2 BirdLife International (2016): Anhima cornuta na Lista vermella da UICN. Versión 2022-1. Consultada o 20 de outubro de 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Anhima Brisson, 1760 no GBIF. Consultado o 20 de o 20 de outubro de 2022.
- ↑ Anhima Brisson, 1760 na BioLib. Consultada o 20 de o 20 de outubro de 2022.
- ↑ Anhima cornuta (Linnaeus, 1766) na BioLib.
- ↑ Grew, Nehemiah (1681): Rarities belonging to the Royal Society, p. 65.
- ↑ Linnaeus, Carl (1766): Systema naturae per regna tria natura, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Vol. 1 (12ª ed.). Holmiae (Estocolmo): Laurentii Salvii. p. 232.
- ↑ Brisson, Mathurin Jacques (1760): Ornithologie, ou, Méthode Contenant la Division des Oiseaux en Ordres, Sections, Genres, Especes & leurs Variétés (en francés e latín). Paris: Jean-Baptiste Bauche. Vol. 1, p. 48, Vol. 5, p. 518.
- ↑ Gill, Frank & Donsker, David, eds. (2019): "Screamers, ducks, geese, swans". World Bird List Version 9.1. Gill, Frank; Donsker, David, eds. (2019). "Screamers, ducks, geese, swans". World Bird List. Version 9.1. International Ornithologists' Union.
- ↑ Jobling, J. A.; del Hoyo, J.; Elliott, A.; Sargatal, J.; Christie, D. A.; de Juana, E., eds. (2019): "Key to Scientific Names in Ornithology". En Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions.
- ↑ Marcgrave, Georg (1648): Historia naturalis Brasiliae. Vol. Liber Quintus: Qui agit de Avibus. Lugdun et Batavorum (Londres e Leiden): Franciscum Hackium and Elzevirium, p. 215.
- ↑ Piland, N. (2020): Horned Screamer (Anhima cornuta), version 1.0. In Birds of the World (T. S. Schulenberg, Editor). Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA.
- ↑ Stettenheim, Peter R. (2000): "The Integumentary Morphology of Modern Birds—An Overview". American Zoologist 40 (4): 461–477.
Véxase tamén
Bibliografía
- del Hoyo, Josep, Andrew Elliott, Jordi Sargatal, eds. (1992): Handbook of the Birds of the World. Volume 1. Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions ISBN 978-84-8733-410-8. ("Family Anhimidae", pp. 528–535).
- McNish, Thomas (1992): Naturaleza de Caño Limón. Aves del Llano. Bogotá: Villegas Editores. ISBN 95-8913-871-3.
- Todd, Frank S. (1991): "Family Anhimidae". En Forshaw, Joseph, ed. Encyclopaedia of Animals: Birds. London: Merehurst Press. ISBN 1-8539-1186-0, p. 87.
Outros artigos
