Clinfowiki
Spis treści
Ekorus | |||
Werdelin, 2003[1] | |||
Artystyczna rekonstrukcja E. ekakeran | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
Ekorus | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Ekorus ekakeran Werdelin, 2003 | |||
Gatunki | |||
|
Ekorus – wymarły monotypowy rodzaj ssaka drapieżnego z rodziny łasicowatych (Mustelidae), wielkości psa, zamieszkujący pod koniec miocenu około 6 milionów lat temu Kenię.
Etymologia
- Ekorus: nazwa ekor oznaczająca w języku turkana „borsuka”[1].
- ekakeran: nazwa ekakeran oznaczająca w języku turkana „biegacza”[1].
Charakterystyka
Osiągała 60 centymetrów wysokości, jego budowa ciała nie była podobna do dzisiejszych łasic. Współczesne łasice mają krótkie nogi i mogą osiągać dużą prędkość tylko na krótkich dystansach. Nogi Ekorus były zbudowane podobnie jak u lamparta plamistego. Pojawił zanim wielkie koty zaczęły królować na sawannach Afryki, duża łasica Ekorus polowała na trójpalczastego konia Eurygnathohippus i dużą świnie Nyanzachoerus. Powód tej ewolucji mogą wytłumaczyć Wielkie Rowy Afrykańskie. Zanim rozpoczął pękać ryft kontynentalny, Kenia była bardziej zalesiona. Ponieważ ostatecznie wilgoć została wzbudzona z lasów przez obszary górskie, lasy zmieniły się w obszary trawiaste. Lepiej przystosowane i zbudowane zwierzęta do otwartych terenów prosperowały a wolniejsze leśne gatunki wyginęły.
Skamieniałości dużych mioceńskich łasic odnajdywano w Ameryce północnej i Azji.
Przypisy
- ↑ a b c L. Werdelin: Mio-Pliocene Carnivora from Lothagam, Kenya. W: M.G. Leakey & J.M. Harris: Lothagam: The Dawn of Humanity in Eastern Africa. New York: Columbia University Press, 2003, s. 265. ISBN 978-0-231-11870-5. (ang.).