The US FDA’s proposed rule on laboratory-developed tests: Impacts on clinical laboratory testing
Spis treści
Państwo | |
---|---|
Prowincja | |
Skrót |
PQ |
Data założenia |
11 października 1968 |
Adres siedziby |
1200, avenue Papineau, bureau 150 Montréal (Québec) H2K 4R5 |
Ideologia polityczna |
socjaldemokracja |
Liczba członków |
89 tys. |
Barwy |
zieleń |
Obecni posłowie |
Zgromadzenie Narodowe Quebecu 10/125
|
Strona internetowa |
Partia Quebecka (fr. Parti québécois, PQ) – partia polityczna działająca w prowincji Quebec w Kanadzie[1]. Głównym celem partii jest uzyskanie suwerenności tej prowincji od Kanady. Mimo silnie separatystycznych akcentów partia uważa, że suwerenny Quebec powinien pozostać w pewnego rodzaju unii z Kanadą, zachowując wspólną walutę oraz utrzymać obywatelstwo kanadyjskie dla obywateli Quebecu (lecz już nie odwrotnie). Siostrzaną partią PQ na poziomie federalnym jest Blok Quebecki.
Historia
Partia powstała w 1968 przez połączenie dwóch innych prowincjonalnych ugrupowań Mouvement Souveraineté-Association i Ralliement national. Choć żadna z tych partii nie mogła poszczycić się wielkimi osiągnięciami ani poparciem, PQ w krótkim czasie stała się jednym z najsilniejszych ugrupowań politycznych w prowincji. Już w 1976 partia zdobyła większość parlamentarną w Quebecu i utworzyła rząd, a jej lider René Lévesque został premierem. Zwycięstwo to spowodowało euforię pośród frankofonów i panikę wśród anglofonów. Wynikiem jej był odpływ anglofońskich przedsiębiorstw i obywateli, głównie do sąsiedniego Ontario.
Większość kierownictwa partii była nauczycielami akademickimi. W związku z takim składem partia obok swego nacjonalistycznego oblicza charakteryzowała się pewnego rodzaju idealizmem, typowym dla środowiska intelektualnego. Jednym z największych dokonań partii było uznanie praw Indian do samostanowienia (jako pierwsza prowincja w Kanadzie). Inną ważną ustawą uchwaloną przez parlament pod kontrolą PQ była słynna karta praw języka francuskiego w Quebecu ustanawiająca język francuski pierwszym językiem urzędowym w prowincji i znacznie ograniczająca język angielski. PQ, zgodnie ze swą misją, doprowadziła do przeprowadzenia referendum na temat odłączenia się prowincji od Kanady w 1980, w którym 60% głosujących opowiedziało się przeciw suwerenności. Mimo tej przegranej partia wygrała wybory w 1981 i rządziła do następnych wyborów w 1985, w których większość zdobyła Partia Liberalna pod przewodnictwem Roberta Bourassa.
Znaczna polaryzacja stanowisk wobec Quebecu doprowadziła do rozpoczęcia negocjacji w sprawie nowelizacji konstytucji, tak by nadać prowincji status specjalny. Gdy zawarte wstępne porozumienia w tych kwestiach – porozumienie w Charlottetown i Meech Lake, nie doszły do skutku, PQ pod kierownictwem dynamicznego Jacques Parizeau wygrała wybory w 1994 i wezwała do przeprowadzenia kolejnego referendum, które odbyło się w 1995. Referendum zostało przegrane przez separatystów marginesem mniej niż jednego procenta. Parizeau wynik referendum skomentował w swej słynnej wypowiedzi, jakoby jego wynik spowodowany był “przez kapitał i głosy etniczne”. Mimo iż jego wypowiedź została odebrana jako niepoprawna politycznie, należało mu przyznać wiele racji. Duże przedsiębiorstwa kanadyjskie groziły wycofaniem swego biznesu z Quebecu po przegranej, a emigranci najnowszej daty byli obok Indian najsilniej prokanadyjską grupą w Quebecu. Po przegranym referendum Parizeau podał się do dymisji.
Po przegranym referendum popularność PQ znacznie spadła, lecz pomimo tego partia wygrała kolejne wybory w 1998. Po czteroletniej kadencji Louciena Bucharda w 2001 kierownictwo partii objął bezbarwny Bernard Landry. Doprowadziło to dalszego osłabienia poparcia dla Partii. W wyborach przeprowadzonych 14 kwietnia 2003 partia utraciła większość parlamentarną na rzecz Partii Liberalnej. Partia ponownie wygrała wybory w 2012 i utworzyła rząd mniejszościowy z Pauline Marois jako premierem. W 2013 Partia Quebecka nasiliła kampanię propagandową na rzecz suwerenności Quebecu[2]. W 2014 Partia przegrała wybory legislacyjne, a Pauline Marois nie weszła do parlamentu prowincji i ustąpiła z przewodzenia Partii. 15 maja 2015 nowym przewodniczącym Partii został Pierre-Karl Péladeau, ur. w 1961, z wykształcenia filozof i prawnik, miliarder, główny udziałowiec grupy medialnej Quebecor[3]. 2 maja 2016 zrezygnował z funkcji szefa partii, z funkcji szefa oficjalnej opozycji i z mandatu deputowanego do parlamentu Quebecu[4]. 7 października 2016 nowym szefem partii został wybrany Jean-François Lisée[5].
Przywódcy partii
- René Lévesque (1968–1985) (premier 1976–1985)
- Pierre-Marc Johnson (1985–1987) (premier 1985)
- Jacques Parizeau (1987–1996) (premier 1994–1996)
- Lucien Bouchard (1996–2001) (premier 1996–2001)
- Bernard Landry (2001–2005) (premier 2001–2003)
- Louise Harel (2005, tymczasowo)
- André Boisclair (2005–2007)
- François Gendron (2007, tymczasowo)
- Pauline Marois (2007–2014) (premier 2012–2014)
- Stéphane Bédard (2014, tymczasowo)
- Pierre-Karl Péladeau (2015–2016)
- Jean-François Lisée (od 2016)
Wyniki wyborów
Wybory | # kandydatów | # mandatów | % głosów |
1970 | 108 | 7 | 23,06% |
1973 | 110 | 6 | 30,22% |
1976 | 110 | 71 | 41,37% |
1981 | 122 | 80 | 49,26% |
1985 | 122 | 26 | 38,69% |
1989 | 125 | 29 | 40,16% |
1994 | 125 | 77 | 44,75% |
1998 | 124 | 76 | 42,87% |
2003 | 125 | 45 | 33,24% |
2007 | 125 | 36 | 28,35% |
2008 | 125 | 51 | 35,17% |
2012 | 125 | 54 | 31,95% |
2014 | 125 | 30 | 25,38% |
Przypisy
- ↑ Partia Quebecka, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-03-31] .
- ↑ Mathieu Simard. Le PQ lance une campagne pour promouvoir l’indépendance. „Le Devoir”, s. A3, 22 kwietnia 2013. (fr.).
- ↑ Pierre Karl Peladeau elected leader of Parti Quebecois. CTV News Montreal, 18 maja 2015. [dostęp 2015-05-15].
- ↑ Brian Myles: La fin abrupte du moment Péladeau. Le Devoir, 3 mai 2016. [dostęp 2016-05-03]. (fr.).
- ↑ Jean-François Lisée élu nouveau chef du Parti québécois. Le Devoir, 7 octobre 2016. [dostęp 2016-09-07]. (fr.).