The US FDA’s proposed rule on laboratory-developed tests: Impacts on clinical laboratory testing

Ortomyksowirusy (łac. Ortomyxoviridae) – rodzina wirusów, charakteryzujących się następującymi cechami:

  • Symetria: helikalna, ale kształt całego wirionu, ze względu na obecność otoczki, może być bardzo zmienny
  • Osłonka lipidowa: istnieje i zawiera liczne wypustki (są to główne antygeny tych wirusów), pod osłonką znajduje się warstwa białka M, która otacza helikalnie nawinięty na szkielet białkowy genom (tzw. rybonukleoproteina). W przypadku togotowirusa w obrębie jednego wirionu (otoczki) może znajdować się więcej niż jeden nukleokapsyd.
  • Kwas nukleinowy: segmentowany ssRNA(-)
  • Replikacja: zachodzi w jądrze zakażonej komórki
  • Peptydy i białka: ich ilość zależna jest od liczby segmentów RNA – każdy segment koduje jedno białko
  • Wielkość: 80-120 nm (togotowirus nawet do 300 nm)
  • Gospodarz: kręgowce
  • Cechy dodatkowe: najbardziej charakterystyczny jest bardzo silny pleomorfizm i silna zmienność antygenowa.

Systematyka ortomyksowirusów obejmuje rodzaje[1]:

Pierwsze trzy rodzaje to wirusy grypy – cechują się one wybitną zmiennością antygenową, co utrudnia stworzenie skutecznej szczepionki. Togotowirus nie ma większego znaczenia medycznego.

Zobacz też

Przypisy

  1. 00.046. Orthomyxoviridae. ICTVdB Index of Viruses. [dostęp 2009-05-02]. (ang.).