Laboratory demand management strategies: An overview

Posted on November 9, 2021 By LabLynx Journal articles

De term Korancode (ook bekend als Code 19) verwijst naar de bewering dat de Korantekst een verborgen wiskundig complexe code bevat. Voorstanders denken dat de code een wiskundig bewijs van het goddelijke auteurschap van de koran vertegenwoordigt en ze denken ook dat het kan worden gebruikt om orthografische fouten in de korantekst te identificeren. Voorstanders van de korancode beweren dat de korancode gebaseerd is op statistische procedures in vergelijking met de bijbelcode, die ogenschijnlijk gebaseerd is op steganografie. Zoals met alle numerologie, is deze bewering echter niet bevestigd door een onafhankelijk wiskundig of wetenschappelijk instituut. Critici beschouwen deze bewering als wetenschappelijk onhoudbaar.

Geschiedenis

In 1969 begon Rashad Khalifa, een Egyptisch-Amerikaanse biochemicus, met het analyseren van de gescheiden letters van de Quran (ook wel koraninitialen of Muqattaʿat genoemd), en de Koran om bepaalde reeksen getallen te onderzoeken.[1] In 1973 publiceerde hij het boek Miracle of the Quran: Significance of the Mysterious Alphabets, waarin hij de koraninitialen beschrijft door middel van opsommingen en distributies.[2]

Khalifa beweerde vervolgens in 1974 een wiskundige code in de koran te hebben ontdekt, die gebaseerd is op het getal 19. Hij schreef het boek The Computer Speaks: God's Message to the World, waarin hij deze korancode thematiseert. Voor het bestaan van zo'n code, gebaseerd op het getal 19, baseert hij zich op soera 74, vers 30: "Over haar (waken) negentien".[3][4]

Voorbeeld

Voorstanders van deze bewering, zoals de Submitters, die lid zijn van United Submitters International, een vereniging die is opgericht door Rashad Khalifa, evenals een deel van Koranisten en traditionele moslims, gebruiken vaak bepaalde woordentellingen, controlegetal en kruissommen om deze code te legitimeren.[5]

Edip Yüksel, een Turkse Koranistisch-auteur en collega van Rashad Khalifa, doet de volgende beweringen in zijn boek Nineteen: God’s Signature in Nature and Scripture (ervan uitgaande dat 9:128-129 niet toebehoort aan de Koran, zie paragraaf Kritiek):[6]

  • De Basmala (bismi ʾllāhi ʾr-raḥmāni ʾr-raḥīmi), de koranische openingsformule, die, op één uitzondering na, aan het begin van elke soera van de koran staat, bestaat uit precies 19 letters.
  • Het eerste woord van de Basmala, Ism (naam), zonder contractie, komt 19 keer voor in de Koran (19×1). [Ook geen meervoudsvormen, of die met voornaamwoorduitgangen]
  • Het tweede woord van de Basmala, Allah (God), komt 2698 keer voor (19×142).
  • Het derde woord van de Basmala, Rahman (genadige), komt 57 keer (19×3) voor.
  • Het vierde woord van de Basmala, Rahim (barmhartig), komt 114 keer (19×6) voor.
  • De vermenigvuldigingsfactoren van de woorden van de Basmala (1+142+3+6) geven 152 (19×8).
  • De Koran bestaat uit 114 hoofdstukken (19×6).
  • Het totale aantal verzen in de Koran inclusief alle ongenummerde Basmala's is 6346 (19×334). De kruissom van 6346 is 19.
  • De Basmala komt 114 keer voor (ondanks afwezigheid in hoofdstuk 9, komt hij twee keer voor in hoofdstuk 27); 114 is 19×6.
  • Van de ontbrekende Basmala in hoofdstuk 9 tot de extra Basmala in hoofdstuk 27, er zijn precies 19 hoofdstukken.
  • Het optreden van de extra Basmala is in soera 27:30. Het toevoegen van dit hoofdstuknummer en het versnummer geeft 57 (19×3).

De gescheiden letters in de Koran

De Koran bestaat uit 114 soera's, waarvan in totaal 29 soera's zijn voorzien van gescheiden letters, Muqattaʿat of ook wel koraninitialen genoemd.[7] Deze staan in de volgende tabel:

Nummer van de Surah Beginletter(s) Aantal verzen in die soera
2 Alif–Lām–Mīm 286
3 Alif–Lām–Mīm 200
7 Alif–Lām–Mīm–Sād 206
10 Alif–Lām–Rāʾ 109
11 Alif–Lām–Rāʾ 123
12 Alif–Lām–Rāʾ 111
13 Alif–Lām–Mīm–Rāʾ 43
14 Alif–Lām–Rāʾ 52
15 Alif–Lām–Rāʾ 99
19 Kāf–Hāʾ–Yāʾ–ʿAin–Sād 99
20 Ṭāʾ–Hāʾ 98
26 Ṭāʾ–Sīn–Mīm 135
27 Ṭāʾ–Sīn 227
28 Ṭāʾ–Sīn–Mīm 88
29 Alif–Lām–Mīm 69
30 Alif–Lām–Mīm 60
31 Alif–Lām–Mīm 34
32 Alif–Lām–Mīm 30
36 Yāʾ–Sīn 83
38 Sād 88
40 Ḥāʾ–Mīm 85
41 Ḥāʾ–Mīm 54
42 Ḥāʾ–Mīm and ʿAin–Sīn–Qāf 53
43 Ḥāʾ–Mīm 89
44 Ḥāʾ–Mīm 54
45 Ḥāʾ–Mīm 37
46 Ḥāʾ–Mīm 35
50 Qāf 45
68 Nūn 52

Rashad Khalifa beweert in zijn boek The Computer Speaks: God's Message to the World dat de gescheiden letters van de koran, of zogenaamde koraninitialen, patronen van 19 vertonen binnen de 29 geïnitialiseerde soera's van de koran.[8][9]

Hij nam onder meer aan dat de correcte spelling of lezing van het woord "basṭatan", dat voorkomt in soera 7, vers 69, de Arabische letter Sīn bevat in plaats van Sād.[10][11] Hij ondersteunt zijn bewering met het feit dat bijvoorbeeld in de Samarkand Codex, een oud koranmanuscript, de spelling met de letter Sīn aanwezig is.[12]

Koran Gematria

Aan elke Arabische letter kan een specifieke numerieke waarde worden toegekend, ook wel gematria:[13][14]

Alif ا 1
Yā' 10 ي Ṭā' 9 ط Ḥā' 8 ح Zāy 7 ز Wāw 6 و Hā' 5 ه Dāl 4 د Dschīm 3 ج Bā' 2 ب
Qāf 100 ق Sād 90 ص Fā' 80 ف ʿAin 70 ع Sīn 60 س Nūn 50 ن Mīm 40 م Lām 30 ل Kāf 20 ك
Ghain 1000 غ Zā' 900 ظ Dād 800 ض Dhāl 700 ذ Chā' 600 خ Thā' 500 ث Tā' 400 ت Schīn 300 ش Rā' 200 ر

Abdullah Arik, een koranistische auteur, gebruikt deze methode in zijn boek Beyond Probability: God's Message in Mathematics om de Basmala gematrisch te analyseren. Hij geeft verschillende numerologische argumenten die op deze waarden vertrouwen om zijn argumenten te ondersteunen.[15]

Ontvangst in de westerse wereld

Khalifa's onderzoek kreeg weinig aandacht in de westerse wereld. In 1980 noemde Martin Gardner het werk van Khalifa in Scientific American.[16] In 1997, nadat Khalifa al was overleden, wijdde hij een kort artikel aan het onderwerp terwijl hij columnist was voor de Skeptical Inquirer.[17]

Kritiek

Kritiek op deze ideeën volgt typisch standaardkritieken van de numerologie. Stochastische processen in het bijzonder verklaren de manier waarop patronen van het soort dat wordt geclaimd ontstaan in een grote dataset.

Er is ook kritiek van tal van moslims op deze bewering. Khalifa beweerde onder andere dat twee verzen in de korantekst, namelijk soera 9, vers 128 en 129, door mensen zijn toegevoegd. Hij ondersteunt deze bewering door de hadith Sahīh al-Buchārī 7425, volgens welke Zaid ibn Thābit de Koranverzen 9:128-129 slechts bij één persoon ontdekte, namelijk Chuzaima al-Ansari, toen hij wilde de koran en de bijbehorende verzen verzamelen.[18] Zo beweert Khalifa dat de koran slechts 6346 verzen heeft in plaats van 6348. Want als je deze twee verzen in aanmerking neemt, is het resultaat bijvoorbeeld 2699 voor het voorkomen van het woord "Allah" en 115 voor het woord "Rahim", die beide geen veelvouden van 19 zijn. Hij beweerde ook dat de eerste "Nūn" in Surah 68 anders zou moeten worden gespeld, namelijk "Nūn Wāw Nūn". Dit leidt tot 133 (19×7) nūns in soera 68 in plaats van 132, wat geen veelvoud is van 19. Een dergelijke spelling voor deze initiaal is echter nog niet gevonden in een koranmanuscript.[19]

Zijn telling van de Alif en de Lām in dienovereenkomstig geïnitieerde soera's worden ook in twijfel getrokken. Aangezien het aantal Alif in sommige woorden controversieel is, veroorzaakt dit onder andere problemen met de frequentie van deze letter in soera's die met deze letter worden ingeleid.[20]

Bovendien wordt de versie van de korancode in twijfel getrokken, omdat deze alleen wordt gebruikt voor bepaalde aspecten of koraninitialen. Soera's die niet zijn geïnitieerd, worden in deze context niet volledig onderzocht. Aangezien vroege koranmanuscripten in bepaalde passages orthografische verschillen, is het moeilijk om een Urtext – of in een andere uitdrukking een „oorspronkelijke tekst" – te reconstrueren voor de koran, die op zijn beurt wordt gebruikt voor letteropsommingen evenals gematria.[21][22]

Bibliografie

  • Abdullah Arik (2012), Beyond Probability: God's Message in Mathematics, ICS Press
  • Ahmed Deedat (1979), Al-Qur'an: The Ultimate Miracle, Library of Islam
  • Edip Yüksel (2011), Nineteen: God’s Signature in Nature and Scripture, Brainbow Press, ISBN 978-0979671593
  • Rashad Khalifa (1981), The Computer Speaks: God's Message to the World, Renaissance Productions International, ISBN 9780934894388
  • Stanley, Matthew, A Miracle on Trial: A Critical Analysis of the Mathematical Miracle of the Quran, ISBN 978-0-9979040-2-4
  • José Argüelles (2002), Time and the Technosphere: The Law of Time in Human Affairs, Inner Traditions/Bear, ISBN 9781591438731
  • Yvonne Haddad-Yazbeck (1994), Muslim Communities in North America, State University of New York Press, p. 34–36, ISBN 9780791420195

Referenties

  1. ↑ (en) Musa, A. (12 mei 2008). Hadith As Scripture: Discussions on the Authority of Prophetic Traditions in Islam. Springer, pp. 87. ISBN 978-0-230-61197-9. Gearchiveerd op 24 augustus 2023.
  2. ↑ (en) Melton, J. Gordon (2003). Encyclopedia of American Religions. Gale, pp. 971. ISBN 978-0-7876-6384-1.
  3. ↑ (de) Bangert, Kurt (25 april 2016). Muhammad: Eine historisch-kritische Studie zur Entstehung des Islams und seines Propheten. Springer-Verlag, 114–116. ISBN 978-3-658-12956-9. Gearchiveerd op 24 augustus 2023.
  4. ↑ (en) Momen, Moojan (1999). The Phenomenon of Religion: A Thematic Approach. Oneworld, pp. 561. ISBN 978-1-85168-161-7. Gearchiveerd op 24 augustus 2023.
  5. ↑ SAALEH, ABDURRAHMAAN (2016). Sectarian Islam in America: The Case of United Submitters International-The Foundation. Islamic Studies 55 (3/4): 235–259. ISSN:0578-8072
  6. ↑ (en) Yuksel, Edip (2011). Nineteen: God's Signature in Nature and Scripture. Brainbow Press. ISBN 978-0-9796715-9-3.
  7. ↑ (en) Khwaja, Jamal (6 november 2012). Living the Qur′an in Our Times. SAGE Publications India, pp. 45. ISBN 978-81-321-1724-7.
  8. ↑ Geisler, Norman L. (2002). Answering Islam: The Crescent in Light of the Cross. Baker Books, 107, 190. ISBN 978-0-8010-6430-2. Gearchiveerd op 29 augustus 2023.
  9. ↑ (en) Khalifa, Rashad (1981). The Computer Speaks: God's Message to the World. Renaissance Productions International, 104–197. ISBN 978-0-934894-38-8.
  10. ↑ (en) Sardar, Ziauddin (1989). Explorations in Islamic Science. Mansell, pp. 41. ISBN 978-0-7201-2004-2. Gearchiveerd op 24 augustus 2023.
  11. ↑ (en) Pickthall, Marmaduke William (1988). Islamic Culture. Islamic Culture Board, pp. 39.
  12. ↑ Corpus Coranicum, Manuscripta Coranica (3 juni 2021). Gearchiveerd op 6 december 2021.
  13. ↑ (en) Bugday, Korkut (5 december 2014). An Introduction to Literary Ottoman. Routledge, 1–2. ISBN 978-1-134-00655-7. Gearchiveerd op 1 september 2023.
  14. ↑ (en) Taylor, Isaac (1883). The Alphabet: An Account of the Origin and Development of Letters. Kegan Paul, Trench, 314–316. Gearchiveerd op 24 augustus 2023.
  15. ↑ (en) Abdullah Arik (20 oktober 2012). Beyond Probability: God's Message in Mathematics. ICS Press, 17–36. ISBN 978-1-890825-02-7. Gearchiveerd op 24 augustus 2023.
  16. ↑ Gardner, Martin (1980). Mathematical games. Scientific American 243 (3): 20–24. ISSN:0036-8733
  17. ↑ Gardner, Martin (September–October 1997). The numerology of Dr. Rashad Khalifa. Skeptical Inquirer, (column „Notes of a Fringe Watcher") 21 (5): 16–17, 58. ISSN:0194-6730
  18. ↑ (en) 97 Oneness, Uniqueness of Allah (Tawheed). Gearchiveerd op 29 juni 2021. listed at sunnah.com
  19. ↑ (en) Sardar, Ziauddin (1989). Explorations in Islamic Science. Mansell, pp. 41. ISBN 978-0-7201-2004-2. Gearchiveerd op 24 augustus 2023.
  20. ↑ (en) Sardar, Ziauddin (1989). Explorations in Islamic Science. Mansell, 31, 35. ISBN 978-0-7201-2004-2. Gearchiveerd op 24 augustus 2023.
  21. ↑ (en) Brubaker, Daniel Alan (21 mei 2019). Corrections in Early Qurʾān Manuscripts: Twenty Examples. Think & Tell. ISBN 978-1-949123-03-6. Gearchiveerd op 1 september 2023.
  22. ↑ (en) Brockopp, Jonathan E. (10 augustus 2017). Muhammad's Heirs: The Rise of Muslim Scholarly Communities, 622–950. Cambridge University Press, 73, 76. ISBN 978-1-108-50906-0. Gearchiveerd op 1 september 2023.
source: https://nl.wikipedia.org/wiki/Korancode

    by LabLynx

    Website

    Related Posts