Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Wojewoda (łac. comes palatinus „komes pałacowy, palatyn”) – organ administracji państwowej w Polsce, a w przeszłości także w innych krajach słowiańskich i bałkańskich: w Czechach, Rosji, Bułgarii, Mołdawii i Siedmiogrodzie.
W Czechach i na Węgrzech był to tytuł arystokratyczny odpowiadający polskiemu księciu (dux).
Osobny artykuł:Słowo wojewoda wywodzi się od wój oraz wodzić (prowadzić), a więc całość oznacza tego, który przewodzi wojskiem. W średniowiecznej Polsce dowodził wojskiem w zastępstwie monarchy.
Osobny artykuł:Następnie w I Rzeczypospolitej należeli do grona urzędów senatorskich, jednak w zależności od terenów, z których pochodzili, mieli różne kompetencje. Najmniejsze mieli na Rusi Halickiej, największe w Prusach Królewskich. Na przestrzeni lat ich kompetencje ulegały zmianom i ograniczeniom. Urząd wojewody zaczął funkcjonować w czasach nowożytnych w Koronie, a częściowo (po 1569 r.) na Litwie, jako zwierzchnik województwa i jego administracji, ale z iluzoryczną władzą.
Z piastowania władzy politycznej i ministerialnej za Piastów jego rola spadła do reprezentacyjnej i senatorskiej za Jagiellonów. Jego wcześniejszą rolę wojskową ograniczono do doprowadzania oddziałów w czasie pospolitego ruszenia do punktu zbornego. Z kompetencji administracyjnych pozostało mu przewodniczenie w sejmikach ziemskich, które i tak utracił. Miał prawo do sprawowania nadzoru nad miastami, lecz było to funkcją honorową (formalnie leżało to w gestii starosty). Ustanawiał i nadzorował poprzez podwładnego sobie podwojewodziego ceny, miary i wagi.
Wojewodowie: krakowski, poznański, wileński, trocki, sandomierski i kaliski (oraz kasztelan krakowski) byli specjalnie wyróżnieni posiadaniem powierzonych im kluczy do skarbca koronnego na Wawelu. Wojewodów mianował król, a od 1775 roku Rada Nieustająca. Jedynie wojewodowie połocki i witebski (oraz równy im rangą starosta generalny Księstwa Żmudzkiego) pochodzili z wyboru dokonywanego przez obywateli tych ziem, król wyznaczał go z przedstawionych kandydatów. Ustawa o Sejmie z 28 maja 1791 rozszerzała tę zasadę na ogół senatorów, punkt ten jednak nie zdążył wejść w życie[1]. Wojewodów obowiązywało prawo o incompatibiliach. Konstytucja z 1565 roku zakazywała łączenia tego urzędu z ministerstwami, godnością przełożonego innego województwa lub starostwem grodowym na swoim terenie.
Po upadku I Rzeczypospolitej senatorowie-wojewodowie (obok senatorów-kasztelanów) zasiadali jeszcze w senatach Księstwa Warszawskiego i kongresowego Królestwa Polskiego, lecz ich tytuły nie zawierały odniesień do nazw województw.
Ponownie urząd wojewody jako zwierzchnika województwa zaistniał w II Rzeczypospolitej. Stanowisko to występowało także w Polsce Ludowej do 1950 r. i ponownie od 1973 r.
Tradycyjnie dzieciom wojewodów przysługiwały tytuły odojcowskie. Dla synów tytułem takim był wojewodzic[2], a dla córek wojewodzianka[3].
W obecnie obowiązującym stanie prawnym Rzeczypospolitej Polskiej wojewoda jest przedstawicielem Rady Ministrów w województwie i zwierzchnikiem zespolonej administracji rządowej na terenie województwa.
Obecnie pozycję organizacyjno-prawną wojewody reguluje Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (art. 152) oraz ustawa z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie[4].
Wojewodę powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw administracji publicznej (art. 6). Sejmik województwa będący organem samorządu województwa nie jest pytany o opinię na temat kandydata mającego objąć stanowisko wojewody. Premier jest też przełożonym wojewody, uprawnionym do kierowania do wojewody zarządzeń i poleceń (art. 8 ust. 1).
Nadzór nad działalnością wojewody sprawuje Prezes Rady Ministrów i minister właściwy do spraw administracji publicznej. Nadzór ten ma gwarantować przestrzeganie przez wojewodę nie tylko prawa, ale i polityki rządu, rzetelności i gospodarności, przestrzeganie przez niego poleceń i wytycznych otrzymanych od premiera (art. 8 ust. 2 i 3).
W myśl art. 3 tej ustawy, wojewoda jest:
Kontroluje także pod względem legalności, gospodarności i rzetelności wykonywanie przez organy samorządu terytorialnego zadań z zakresu administracji rządowej, realizowanych przez nie na podstawie ustawy lub porozumienia z organami administracji rządowej. Poza tym w czasach nadzwyczajnych, na mocy innych ustaw, ma specjalne zadania i kompetencje.
Art. 22 ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie stanowi, że wojewoda odpowiada za wykonywanie polityki Rady Ministrów w województwie, a w szczególności:
Na podstawie art. 25 tej ustawy wojewoda może wydawać polecenia obowiązujące wszystkie organy administracji rządowej działające w województwie, a w sytuacjach nadzwyczajnych, obowiązujące również organy samorządu terytorialnego. Nie mogą one jednak dotyczyć rozstrzygnięć co do istoty sprawy załatwianej w drodze decyzji administracyjnej – wojewoda nie może w tym trybie przesądzić o treści zezwolenia czy innej decyzji przygotowywanej np. przez wójta gminy. Właściwy minister może wstrzymać wykonanie poleceń wojewody, wydanych organom administracji niezespolonej i wystąpić z wnioskiem do Prezesa Rady Ministrów o rozstrzygnięcie sporu, przedstawiając jednocześnie stanowisko w tej sprawie.
Zgodnie z art. 51 wojewoda jako zwierzchnik zespolonej administracji rządowej kieruje nią i koordynuje jej działalność i ponosi odpowiedzialność za rezultaty jej działania. To kierownictwo i odpowiedzialność jest ograniczone przez szczegółowe przepisy, będące przejawem tradycyjnych powiązań resortowych.
Wojewoda sprawuje nadzór nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego, na zasadach określonych w ustawie o samorządzie gminnym, samorządzie powiatu i samorządzie województwa (art. 12 ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie).