Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
William Saroyan (ur. 31 sierpnia 1908, zm. 18 maja 1981 we Fresno w Kalifornii w USA) – pisarz amerykański ormiańskiego pochodzenia.
Jego rodzina mieszkała w New Jersey, gdzie ojciec posiadał małą winnicę. Po jego śmierci William wraz z bratem i matką przenieśli się na stałe do Fresno. W 1921 roku rozpoczął naukę w Technical School, ale opuścił ją w wieku piętnastu lat. Gdy matka, Takuhi, pokazała mu literackie próby ojca, William zachwycił się nimi i postanowił zostać pisarzem. Pracował w San Francisco Telegraph Company, równocześnie rozwijając swój warsztat literacki. W tym czasie zaczął publikować swoje pierwsze krótkie artykuły w „The Overland Monthly”, a w latach trzydziestych wydał pierwsze opowiadania w ormiańskim czasopiśmie „Hairenik” pod pseudonimem Sirak Goryan.
Zadebiutował w 1934 roku tomikiem opowiadań The Daring Young Man on the Flying Trapeze (Chłopiec na lotnym trapezie), którego akcja została umiejscowiona w latach Wielkiego Kryzysu. Bohaterami byli zwykli ludzie, biedni i głodni, którzy jednak nie tracili ducha i optymistycznego spojrzenia na świat. Porównywano tę prozę do twórczości Knuta Hamsuna, dostrzegając w niej jednak większą dozę optymizmu.
Następnymi dziełami ugruntował swoją pozycję w czołówce amerykańskich pisarzy XX wieku. Publikował zbiory opowiadań (My Name is Aram, 1940), dramaty i scenariusze filmowe. Swoich bohaterów najczęściej czerpał spośród Ormian mieszkających w Kalifornii. W 1939 roku na scenie Guild Theatre w Nowym Jorku wystawił My Heart in the Highlands oraz The Time of Your Life, za którą otrzymał Nagrodę Pulitzera. Pierwszą powieść, The Human Comedy (polski tytuł: Śmierć nie omija Itaki), wydał w 1943 roku. Na jej podstawie powstał film o tym samym tytule, którego scenariusz został uhonorowany Oscarem.
W czasie II wojny światowej został zmobilizowany, ale nie brał udziału w działaniach wojennych, spędzając cały ten okres w Lombardy Hotel na Manhattanie. W 1943 roku poślubił siedemnastoletnią aktorkę Carol Marcus, z którą miał dwoje dzieci: Arama i Lucy.
Po wojnie Saroyan zmagał się z problemami finansowymi. Jego idealistyczne dzieła nie znajdowały już takiego odzewu wśród odbiorców zmęczonych wojną. Zajął się wtedy pisaniem wspomnień i sztuk teatralnych, które jednak nie cieszyły się już taką popularnością, jak jego wcześniejsze prace. W 1958 roku przeniósł się do Paryża i zaczął wystawiać swoje sztuki w Europie. Zmarł na raka w Fresno, a jego prochy zostały rozrzucone w Kalifornii i Armenii.
LIMS forum content by LIMS forum members is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License. Based on a work at www.limsforum.com.
