Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
 Stefka Kostadinowa, Barcelona 2012 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Stefka Georgiewa Kostadinowa | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Stefka Georgiewa Kostadinowa (bułg. Стефка Георгиева Костадинова; ur. 25 marca 1965 w Płowdiwie) – bułgarska lekkoatletka, skoczkini wzwyż. Jedna z najlepszych i najbardziej utytułowanych zawodniczek w historii skoku wzwyż, mistrzyni olimpijska, dwukrotna mistrzyni świata na otwartym stadionie i pięciokrotna mistrzyni świata w hali, mistrzyni Europy na otwartym stadionie i czterokrotna halowa mistrzyni Europy, w 1987 ustanowiła rekord świata – 2,09 m, który przetrwał do 7 lipca 2024 (aktualnie jest rekordem Bułgarii oraz drugim wynikiem w historii światowej lekkoatletyki). Członkini IAAF Hall of Fame. Od 2005 przewodnicząca Bułgarskiego Komitetu Olimpijskiego.
Urodziła się 25 marca 1965 w Płowdiwie[1]. Uczęszczała do szkoły sportowej, skok wzwyż zaczęła uprawiać w wieku 12 lat.
W 1982 na mityngu w Budapeszcie skoczyła 190 cm[2]. Barierę dwóch metrów pokonała w 1984 roku w Sofii[2]. Pierwszy wielki sukces odniosła jako dziewiętnastolatka – zdobyła złoty medal (skok na wysokość 197 cm) na odbywających się w styczniu 1985 w Paryżu zawodach World Indoor Games, które później zostały uznane za pierwsze halowe mistrzostwa świata w lekkoatletyce[3]. Skok na taką samą wysokość dał jej także tytuł halowej mistrzyni Europy (Pireus, marzec). 18 sierpnia tego samego roku w Moskwie Kostadinowa skoczyła 2,06 metra[2], zaledwie centymetr mniej od ówczesnego rekordu świata ustanowionego w 1984 przez jej koleżankę z reprezentacji Bułgarii – Ludmiłę Andonową[4]. Rok zakończyła zwycięstwem w Pucharze Świata rozgrywanym w Canberze. 25 maja 1986 Kostadinowa wyrównała wynik Andonowej[5], a niecały tydzień później – 31 maja ustanowiła samodzielny rekord świata skokiem na wysokość 208 centymetrów[5]. Oba rekordowe skoki oddała w Sofii[4][5]. W lipcu zdobyła złoty medal igrzysk Dobrej Woli[6]. W sierpniu tegoż roku triumfowała z wynikiem 200 cm na XIV Mistrzostwach Europy rozgrywanych w Stuttgarcie[2].
W 1987 zdobyła złote medale Halowych Mistrzostw Europy we francuskim Liévin (luty, skok 197 cm) oraz na oficjalnych 1. Halowych Mistrzostwach Świata w Indianapolis z wynikiem 205 cm – halowy rekord świata[7] (marzec). Na rozrywanych na przełomie sierpnia i września na stadionie olimpijskim w Rzymie 2. Mistrzostwach Świata w Lekkoatletyce Stefka Kostadinowa również zdobyła złoty medal i ustanowiła wynikiem 209 cm rekord świata[2][4][5][8][9], który przetrwał prawie 37 lat do 7 lipca 2024 roku[10].
20 lutego 1988 w Atenach poprawiła własny halowy rekord świata uzyskując 206 cm[7]. W marcu zwyciężyła ponownie w Halowych Mistrzostwa Europy w Budapeszcie (marzec, skok 204 cm), więc na Letnie Igrzyska Olimpijskie 1988 pojechała jako absolutna faworytka. W Seulu zdobyła jednak srebrny medal (skok 201 cm) ulegając Amerykance Louise Ritter (203 cm). W 1989 w Budapeszcie ponownie zostaje halową mistrzynią świata (skok 202 cm)[2].
Przez kolejne lata nie plasowała się na podium zawodów mistrzowskich – poza XXII Halowymi Mistrzostwami Europy w lutym 1992 w Genui, gdzie zdobyła srebrny medal ulegając Heike Henkel (obie skok 202 cm), która na odbywających się w lipcu i sierpniu tegoż roku Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie została także mistrzynią olimpijską. Kostadinowa zajęła na igrzyskach czwarte miejsce[2].
Swój wielki comeback zaliczyła na 4. Halowych Mistrzostwach Świata w marcu 1993 w Toronto, gdzie zrewanżowała się Heice Henkel i zdobyła złoty medal (obie skok 202 cm). Rok później, w marcu 1994 w Paryżu skok na wysokość zaledwie 198 cm dał jej tytuł halowej mistrzyni Europy[2].
W sierpniu 1995, kilka miesięcy po urodzeniu syna[3], zdobyła złoty medal na Mistrzostwa Świata na otwartym stadionie – rozgrywanych w szwedzkim Göteborgu (skok 201 cm)[2]. W 1996 trzydziestojednoletnia już Kostadinowa zdobyła jedyne brakujące jej trofeum – złoty medal olimpijski Igrzysk XXVI Olimpiady w Atlancie[1]. W 1997 zdobyła jeszcze 5. złoty medal na Halowych Mistrzostwach Świata w Paryżu[2].
Wielokrotna reprezentantka Bułgarii w zawodach Pucharu Europy, w 1985 i 1987 triumfowała w konkursach skoczkiń wzwyż w finałach A[11].
W 1985 i 1986 triumfowała w mistrzostwach krajów bałkańskich na stadionie[12], w 1994 w halowym odpowiedniku tych zawodów[13].
W 1985, 1987 i 1993 była najlepszą skoczkinią wzwyż w cyklu Grand Prix IAAF. W łącznej punktacji wszystkich konkurencji najwyższe miejsce (drugie) zanotowała w 1985[14].
Ośmiokrotnie miała najlepsze wyniki na listach światowych na stadionie (1985–1988, 1992, 1993, 1996 i 1997 – wówczas ex aequo z Ukrainką Inhą Babakową)[15], siedmiokrotnie w hali (1985, 1987–1989, 1993 – wspólnie z Niemką Heike Henkel, 1996 – ex aequo z reprezentującą Niemcy Aliną Astafei i 1997)[16].
Jedenastokrotna mistrzyni Bułgarii (6 tytułów na stadionie[17] oraz 5 w hali[18]). Zwyciężyła w halowych mistrzostwach Węgier (1985)[19] i Włoch (1987)[20].
W czasie swojej kariery 197 razy przeskoczyła granicę dwóch metrów[21]. Czterokrotnie była Sportowcem Roku w Bułgarii (1985, 1987, 1995, 1996), pięciokrotnie Sportowcem Bałkanów[22].
W 1987 została wybrana najlepszą lekkoatletką świata w pierwszej edycji plebiscytu IAAF World Athlete of the Year. Rok później anulowano ten wybór z powodu dopingu laureata męskiej nagrody – Bena Johnsona[23][24].
Po oficjalnym zakończeniu kariery sportowej w 1999 została działaczką sportową. Od 1999 była wiceprzewodniczącą[22], a w 2005 przewodniczącą Bułgarskiego Komitetu Olimpijskiego[21]. Zastąpiła na stanowisku Iwana Sławkowa[1].
Od 13 października 2012 jest członkinią IAAF Hall of Fame[3].
Wyszła za mąż za swojego trenera Nikołaja Petrowa, z którym ma syna, także Nikołaja[3][22]. Para rozwiodła się po około dekadzie, w 1999 roku[1][22]. Zna język angielski i rosyjski[25]. Jest honorową obywatelką Płowdiwu[26].
|
|
LIMS forum content by LIMS forum members is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License. Based on a work at www.limsforum.com.
