Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Pełna nazwa |
Società Sportiva Lazio S.p.A. |
---|---|
Przydomek |
Biancocelesti (Biało-Błękitni) |
Barwy |
|
Data założenia | |
Liga | |
Państwo | |
Region | |
Siedziba | |
Adres |
Via di Santa Cornelia 1000, 00060 Rzym |
Stadion | |
Sponsor techniczny | |
Właściciel |
Claudio Lotito |
Prezes |
Claudio Lotito |
Trener | |
Strona internetowa |
Società Sportiva Lazio – włoski wielosekcyjny klub sportowy ze stolicy Włoch. Lazio jest największym klubem sportowym w Europie, klub ma aż 41 sekcji sportowych, jednak najbardziej znany jest z działalności piłkarskiej[1].
Klub został założony 9 stycznia 1900. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa Latium oznaczającego szeroki, ale jest to również nazwa regionu w środkowych Włoszech z Rzymem. W latach 1902–1929 Lazio zdobyło czterokrotnie tytuł wicemistrzów Włoch. W Serie A klub grał od początku jej istnienia (sezon 1929/30). Największy sukces to drugie miejsce w 1937. Pierwszy poważny sukces miał miejsce w 1958, kiedy klub zdobył Puchar Włoch. W 1961 klub został zdegradowany, ale dwa lata później awansował ponownie. W 1967 Lazio ponownie spadł do Serie B, by awansować ponownie w 1969. W 1974 klub zdobył swoje pierwsze scudetto.
W 1980 klub został zdegradowany do Serie B wraz z Milanem po tym, jak udowodniono obydwu klubom udział w nielegalnym ustawianiu własnych meczów. Pozostał w Serie B trzy sezony. Powrócił w 1984, lecz już w następnym sezonie ponownie spadł do Serie B. W 1986 ukarano Lazio aż dziewięcioma ujemnymi punktami za kolejny skandal korupcyjny. Ostatecznie udało się wywalczyć awans do Serie A w 1988 r. Od tamtej pory Lazio występuje w najwyższej fazie rozgrywek.
Pojawienie się nowego właściciela, Sergio Cragnottiego w 1992 r. zmieniło historię klubu ze względu na jego długoterminowe inwestycje w nowych graczy. Celem było stworzenie drużyny na miarę zdobycia Scudetto. Pierwszym znaczącym transferem podczas jego kadencji było zakupienie angielskiego pomocnika Paula Gascoigne’a z Tottenhamu Hotspur za 5,5 miliona funtów. Przeniesienie Gascoigne do Lazio jest utożsamiane ze wzrostem zainteresowania Serie A w Wielkiej Brytanii w latach 90. XX w.
Lazio zajmowało w Serie A kolejno drugie miejsce w 1995 r., trzecie w 1996 r. i czwarte w 1997 r. W 1998 roku dotarli do finału Pucharu UEFA, w którym przegrali jednak z innym włoskim klubem, Interem, aż 0:3. Udało się jednak zdobyć Puchar Włoch po udanej rywalizacji finałowej z Milanem (w dwumeczu 3-2).
Cragnotti nie miał oporów z wydawaniem ogromnych sum za transfery światowych gwiazd futbolu, kupując m.in.: Juana Sebastiána Veróna z Parmy za 18 milionów funtów, Christiana Vieriego za 19 milionów funtów z Atletico oraz Hernána Crespo także z Parmy za 35 milionów funtów[2]. Dzięki tym wzmocnieniom Lazio ze Svenem-Göranem Erikssonem (1997-2001) na ławce trenerskiej dołączyło do głównych faworytów Serie A.
Blisko Scudetto byli w 1999 r., jednak do tytułu zabrakło im ostatecznie jednego punktu, dzięki doskonałej dyspozycji w końcówce sezonu prezentowanej przez A.C. Milan. Tym razem udało się jednak zdobyć ważne europejskie trofea – wygrana w finale PZP na Villa Park z Mallorcą 2-1[3] po golach Vieriego i Nedveda, a trzy miesięcy później Superpuchar Europy po starciu z Manchesterem United, dzięki bramce Salasa. Seria sukcesów trwała nadal – już następnego lata udało się wygrać upragnione, drugie w historii klubu, Scudetto, a także Coppa Italia po wygranym dwumeczu z Interem 2:1, oraz Supercoppa Italiana – również po meczu z Nerrazurri 4:3.
W 2000 roku Lazio stało się także pierwszym włoskim klubem piłkarskim, który został zacytowany na włoskim rynku akcji Piazza Affari. Jednak z powodu problemów finansowych rezultaty Lazio powoli się pogarszały. W 2002 r. finansowy skandal związany z Cragnottim i jego międzynarodowym koncernem spożywczym Cirio zmusił go do opuszczenia klubu, a Lazio było kontrolowane do 2004 r. przez opiekunów finansowych i bank. To zmusiło klub do wyprzedaży swoich najlepszych graczy, w tym także uwielbianego i oddanego kapitana Alessandro Nesty. Rzymianom udało się wywalczyć jeszcze Puchar Włoch w 2004 roku, a tego samego roku przedsiębiorca Claudio Lotito przejął większość klubu.
W 2006 roku Lazio wraz z trzema innymi klubami było zamieszane w tzw. Aferę Calciopoli, związaną z ustawianiem meczów. 14 lipca 2006 wyrokiem trybunału klub został zdegradowany do Serie B oraz ukarany odjęciem 7 punktów na początku rozgrywek. Poza tym Lazio zostało pozbawione możliwości gry w kolejnej edycji Pucharu UEFA. Jednak w związku z odwołaniem, jakie wytoczyły władze klubu, sąd apelacyjny włoskiej federacji piłkarskiej anulował degradację i ukarał klub 11 ujemnymi punktami na starcie kolejnego sezonu Serie A. Podtrzymana została decyzja o pozbawieniu możliwości udziału w kolejnej edycji Pucharu UEFA. 27 października 2006 Sąd Arbitrażowy zdecydował o zmniejszeniu kary do 3 ujemnych punktów.
W 2009 roku Lazio zdobyło piąty w historii klubu Puchar Włoch po zaciętej walce z Sampdorią Genuą – wygrana w rzutach karnych 6-5 (remis 1:1 po 120 minutach gry, gol Mauro Zarate).
W 2013 roku kolejny tryumf w tych rozgrywkach po starciu z odwiecznymi rywalami, Romą 1:0 po bramce Senada Lulica.
Mimo to ostatnie lata nie przyniosły Lazio większych sukcesów i klub przeplatał lepsze sezony z gorszymi, notując w latach 2009–2018 kolejno 10, 12, 5, 4, 7, 9, 5, 8 i dwukrotnie 5 miejsce w Serie A. Drużynę prowadzili w tym czasie m.in. Dellio Rossi, Davide Ballardini, Vladimir Petković i Stefano Pioli.
W 2015 i 2017 roku Lazio dwukrotnie grało w finale Pucharu Włoch, jednak oba mecze zakończyły się porażkami z Juventusem. Jednak hegemonię Juve udało się przerwać w meczu o Superpuchar Włoch, dzięki dramatycznej wygranej 3-2. Pod wodzą trenerską byłego piłkarza klubu, Simone Inzaghiego, drużyna zaczęła prezentować jednak bardzo ofensywny styl gry, o czym świadczy największa liczba strzelonych goli w lidze w sezonie 2017-18. Królem strzelców w tamtym sezonie został piłkarz Lazio, Ciro Immobile (29 trafień)[4].
W sezonie 2018/2019 Lazio wygrało Puchar Włoch pokonując w finale Atalantę Bergamo 2:0 po golach Sergeja Milinkovicia-Savicia oraz Joaquína Correi.
Wyniki ze wszystkich sezonów S.S. Lazio | |||||
---|---|---|---|---|---|
|
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
3 | OB | Luca Pellegrini (wypożyczony z Juventusu) |
4 | OB | Patric |
5 | PO | Matías Vecino |
6 | PO | Daichi Kamada |
7 | NA | Felipe Anderson |
8 | PO | Mattéo Guendouzi (wypożyczony z Marseille) |
9 | NA | Pedro |
10 | NA | Luis Alberto |
13 | OB | Alessio Romagnoli |
15 | OB | Nicolò Casale |
17 | NA | Ciro Immobile |
18 | NA | Gustav Isaksen |
19 | NA | Valentin Castellanos |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
20 | PO | Mattia Zaccagni |
22 | NA | Diego González |
23 | OB | Elseid Hysaj |
28 | PO | André Anderson |
29 | PO | Manuel Lazzari |
32 | PO | Danilo Cataldi |
33 | BR | Luigi Sepe (wypożyczony z Salernitany) |
34 | OB | Mario Gila |
35 | BR | Christos Mandas |
65 | PO | Nicolò Rovella (wypożyczony z Juventusu) |
77 | OB | Adam Marušić |
87 | NA | Cristiano Lombardi |
94 | BR | Ivan Provedel |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
BR | Marius Adamonis (w Perugii do 30 czerwca 2024) | |
BR | Alessio Furlanetto (w Fermanie do 30 czerwca 2024) | |
BR | Luís Maximiano (w Almerii do 30 czerwca 2024) | |
OB | Dimitrije Kamenović (w Yverdon do 30 czerwca 2024) | |
OB | Romano Floriani Mussolini (w Pescarze do 30 czerwca 2024) | |
OB | Mattia Novella (w Piacerno do 30 czerwca 2024) | |
PO | Jean-Daniel Akpa-Akpro (w Monzy do 30 czerwca 2024) |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
PO | Toma Bašić (w Salernitanie do 30 czerwca 2024) | |
PO | Marco Bertini (w SPAL do 30 czerwca 2024) | |
NA | Mohamed Farès (w Brescii do 30 czerwca 2024) | |
PO | Marcos Antônio (w PAOKu do 30 czerwca 2024) | |
PO | Raúl Moro (w Realu Valladolid do 30 czerwca 2024) | |
NA | Matteo Cancellieri (w Empoli do 30 czerwca 2024) | |
NA | Valerio Crespi (w Cosenzy do 30 czerwca 2024) |