Knowledge Base Wiki

Polowanie na muchy – polski film komediowy z 1969 roku w reżyserii Andrzeja Wajdy. Adaptacja opowiadania Janusza Głowackiego. Zdjęcia kręcono w Warszawie (m.in. Pałac Kultury i Nauki - księgarnia ORPAN, Uniwersytet Warszawski)^[1].

Bohaterem filmu jest skromny pracownik księgarni i niedoszły absolwent rusycystyki, Włodek. Mężczyzna ten czuje się w domu całkowicie zdominowany przez swoją żonę i teściową. Nie mogąc tego znieść, pewnego dnia, pod pretekstem kupna papierosów, wychodzi z domu, chcąc go opuścić na zawsze. Przypadkowo poznaje młodą studentkę polonistyki Irenę, z którą nawiązuje romans. Irena jest przekonana, że jej ukochany ma wybitne zdolności i powinien zrobić wielką karierę. Niemal wbrew jego woli usiłuje wylansować go na tłumacza, a nawet na pisarza. Jej wysiłki są jednak daremne.

Film jest satyrą na postępujące zmiany w społeczeństwie, w którym kobiety stają się coraz bardziej władcze i energiczne, a mężczyźni coraz bardziej przez nie tłamszeni, pozbawieni własnej woli i godności.

• Zygmunt Malanowicz − Włodek
• Małgorzata Braunek − Irena, kochanka Włodka
• Hanna Skarżanka − Włada, teściowa Włodka
• Ewa Skarżanka − Hanka, żona Włodka
• Józef Pieracki − teść Włodka
• Daniel Olbrychski − rzeźbiarz
• Irena Dziedzic − redaktorka
• Leszek Drogosz − milicjant
• Ryszard Pracz − kapitan wręczający puchar Włodkowi
• Ryszard Pietruski − właściciel szklarni w Nieporęcie
• Wanda Stanisławska-Lothe

• Polowanie na muchy w bazie IMDb (ang.)
• Polowanie na muchy w bazie Filmweb
• Polowanie na muchy w bazie filmpolski.pl
• "Polowanie na muchy" na stronach reżysera
• Zdjęcia z filmu Polowanie na muchy w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”