Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Kryształy perowskitu (próbka z okolic Magnet Cove, USA) | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Skład chemiczny |
CaTiO3 |
---|---|
Twardość w skali Mohsa |
5,5 |
Przełam |
muszlowy, |
Łupliwość |
niewyraźna |
Gęstość minerału |
3,97–4,04 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
czarna, |
Rysa |
biała, |
Połysk |
diamentowy, |
Perowskit – minerał z grupy perowskitów, zbudowany z tytanianu(IV) wapnia, CaTiO3. Został odkryty w roku 1839 przez Gustava Rosego w górach Ural i nazwany na cześć mineraloga rosyjskiego, Lwa Pierowskiego[1].
Składnik niektórych skał ultrazasadowych, zasadowych pegmatytów i łupków krystalicznych. Bywa spotykany w złożach chromitu i tytanomagnetytu. Współwystępuje z magnetytem, chromitem, klinochlorem, diopsydem, nefelinem, leucytem i melilitem.
Miejsca występowania: USA – Magnet Cove w Arkansas, Kanada – Oka, Quebec, Brazylia – Bagagem, Rosja – Złatousti na Uralu, Szwajcaria – kanton Valais, Austria – Tyrol, Włochy – dolina Ala, Aosty i Malenco, Monte Somma, Monte Carla, Niemcy – Badenia, Australia – Puntokarli.
Ładnie wykształcone kryształy (około 1 cm) znajdowane są w Rosji, Kanadzie i Włoszech.
W Polsce bywa sporadycznie spotykany w trzeciorzędowych bazaltach na Dolnym Śląsku k. Niemczy.