Knowledge Base Wiki

Paradorn Srichaphan

ภราดร ศรีชาพันธุ์

Paradorn Srichaphan
Państwo	Tajlandia
Data i miejsce urodzenia	14 czerwca 1979 Bangkok
Wzrost	185 cm
Gra	praworęczny, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1997
Zakończenie kariery	4 czerwca 2010
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	5
Najwyżej w rankingu	9 (12 maja 2003)
Australian Open	4R (2004)
Roland Garros	3R (2002)
Wimbledon	4R (2003)
US Open	4R (2003)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	79 (8 września 2003)
Roland Garros	3R (2005)
US Open	1R (2005)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Tajlandia Igrzyska azjatyckie złoto Bangkok 1998 gra podwójna złoto Pusan 2002 gra pojedyncza brąz Doha 2006 gra drużynowa Igrzyska Azji Południowo-Wschodniej złoto Dżakarta 1997 gra pojedyncza złoto Bandar Seri Begawan 1999 gra pojedyncza złoto Bandar Seri Begawan 1999 gra podwójna złoto Bandar Seri Begawan 1999 gra drużynowa srebro Dżakarta 1997 gra podwójna srebro Dżakarta 1997 gra drużynowa
Multimedia w Wikimedia Commons

Paradorn Srichaphan (taj. ภราดร ศรีชาพันธุ์; ur. 14 czerwca 1979 w Bangkoku) – tajski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Jest synem Chanachai Srichaphana, z zawodu bankowca, pod którego kierunkiem w wieku 6 lat rozpoczął treningi tenisowe. Ojciec pełnił także funkcję kapitana reprezentacji Tajlandii w Pucharze Davisa.

W kwietniu 2007 roku Srichaphan oświadczył się Kanadyjce rosyjskiego pochodzenia, Natalie Glebovej. Glebova nosi tytuł Miss Universe 2005. Para wzięła ślub 29 listopada 2007 roku w Bangkoku^[1]. Małżonkowie ogłosili separację w lipcu 2010 roku, a do rozwodu doszło w lutym 2011^[2].

W 1996 roku Paradorn Srichaphan zakończył sezon na 10. miejscu w klasyfikacji światowej juniorów, rok później rozpoczął karierę zawodową.

W 1999 roku w Brunei zdobył trzy złote medale igrzysk Azji Południowo-wschodniej – w grze pojedynczej, grze podwójnej ze starszym bratem Naratornem oraz w drużynie. W tym samym sezonie po raz pierwszy pokazał się w turniejach zawodowych najwyższej rangi. Był w półfinale turnieju ATP World Tour w Singapurze (pokonał nr 19. rankingu ATP Magnusa Normana) oraz debiutował w wielkim szlemie dochodząc do 2 rundy Wimbledonu, gdzie pokonał Francuza Guillaume Raouxa, a przegrał z Rosjaninem Jewgienijem Kafielnikowem. Sezon 1999 zakończył tuż poza pierwszą setką rankingu ATP.

W 2000 i 2001 roku startował głównie w turniejach ATP Challenger Tour. W Australian Open z 2000 roku wyeliminował w I rundzie rozstawionego Słowaka Karola Kučerę, ale odpadł w następnej rundzie z Czechem Ctislavem Dosedělem. Kilkakrotnie dochodził do ćwierćfinałów turniejowych ATP World Tour, m.in. w londyńskim Queen's Clubie w 2001 roku.

Sezon 2002 był przełomowy w karierze Srichaphana. W styczniu tegoż roku pierwszy raz był w finale turnieju ATP World Tour, w Ćennaju, przegrywając w decydującym meczu z Guillermem Cañasem. Wiosną dwukrotnie był w 1/16 finału turniejów wielkoszlemowych (na French Open uległ Arnaudowi Di Pasquale, na Wimbledonie Richardowi Krajickowi po wcześniejszym wyeliminowaniu Andre Agassiego). W sierpniu 2002 roku przegrał w finale w Waszyngtonie z Jamesem Blakiem, a następnie odniósł pierwsze turniejowe zwycięstwo – w finale turnieju w Long Island pokonał w finale Juana Ignacio Chelę^[3]. Jesienią wygrał turniej w Sztokholmie, pokonując w meczu o tytuł Marcela Ríosa. Dochodził również do półfinałów rozgrywek w Tokio i Paryżu oraz ćwierćfinału w Madrycie. Wyniki te dały mu na koniec sezonu 16. miejsce w rankingu, pierwsze w czołowej dwudziestce dla Azjaty od roku 1980 Vijaya Amritraja.

W roku 2003 wygrał 2 turnieje ATP World Tour, najpierw w Ćennaju pokonał w finale Kučerę^[4], a w Long Island Blake'a. Był również w finale zawodów w Indianapolis, jednak w pojedynku finałowym przegrał z Andym Roddickiem oraz w 1/8 finału Wimbledonu i US Open. W maju 2003 roku awansował na 10. tygodni do czołowej dziesiątki rankingu (najwyższe miejsce – nr 9.), a sezon zakończył na 11. pozycji.

Piąte turniejowe zwycięstwo Taj odniósł w czerwcu 2004 roku na trawiastych kortach w Nottingham, wygrywając w finale z Thomasem Johanssonem^[5].

W sezonie 2005 nie udało mu się wygrać imprezy ATP World Tour, ale pozostał w czołowej "pięćdziesiątce" rankingu (był w finałach turniejowych w Ćennaju i Sztokholmie). W 2006 roku doszedł do półfinału turnieju rangi ATP Masters Series w Indian Wells, pokonując wyżej notowanych Robby'ego Ginepri'ego, Juana Carlosa Ferrero, Davida Nalbandiana (nr 4. ATP) i Jarkko Nieminena, a przegrywając z liderem rankingu Rogerem Federerem. Był również w półfinale rozgrywek w Pekinie, gdzie wyeliminował m.in. Nikołaja Dawydienkę (nr 5. ATP) oraz w Bangkoku.

W roku 2007 głównie spędził czas na leczeniu kontuzji nadgarstka, która uniemożliwiła mu grę przez większą część sezonu. W notowaniu na koniec roku zajmował 628. pozycję. Pod koniec września 2009 roku po raz pierwszy od blisko 2 lat wystąpił w turnieju ATP, podczas imprezy w Bangkoku w grze podwójnej^[6]. Odpadł wspólnie z Danaim Udomchoke w 1 rundzie.

W latach 1998–2006 regularnie reprezentował Tajlandię w Pucharze Davisa w singlu oraz deblu, odnosząc 33 zwycięstwa i 11 porażek. Uczestniczył 3 razy w meczach barażowych o miejsce w najwyższej klasie Pucharu Davisa, grupie światowej, wszystkie te spotkania jednak Tajlandia przegrywała (w 2002 roku z Wielką Brytanią, 2003 roku z Czechami, 2004 roku z Rosją). Srichaphan startował w igrzyskach olimpijskich w Sydney (2000) i Atenach (2004), nie odnosząc większych sukcesów. W Atenach pełnił funkcję chorążego ekipy narodowej. W 2000 roku razem z Tamarine Tanasugarn osiągnął finał w Pucharze Hopmana, uważanym za nieoficjalne mistrzostwa świata w grze mieszanej.

Praworęczny Taj, o silnym serwisie i ofensywnym forhendzie, grający klasyczny jednoręczny bekhend, przyczynił się do popularyzacji tenisa w Azji. W 2002 roku został honorowym ambasadorem swojego kraju oraz człowiekiem roku w Tajlandii, a od Stowarzyszenia Tenisistów Zawodowych ATP otrzymał tytuł gracza, który poczynił w sezonie największe postępy. Doceniono także jego sportową postawę na korcie – w 2002 i 2003 roku został laureatem nagrody im. Stefana Edberga. Z dużym zainteresowaniem mediów spotkał się pobyt Srichaphana w świątyni buddyjskiej w listopadzie 2005 roku, po którym tenisista przyjął imię zakonne Mahaviro^[7].

Dnia 4 czerwca 2010 roku Srichaphan ogłosił zakończenie kariery tenisowej^[8].

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	6 stycznia 2002	Ćennaj	Twarda	Guillermo Cañas	4:6, 6:7(2)
Finalista	2.	18 sierpnia 2002	Waszyngton	Twarda	James Blake	6:1, 6:7(5), 4:6
Zwycięzca	1.	25 sierpnia 2002	Long Island	Twarda	Juan Ignacio Chela	5:7, 6:2, 6:2
Zwycięzca	2.	27 października 2002	Sztokholm	Twarda (hala)	Marcelo Ríos	6:7(2), 6:0, 6:3, 6:2
Zwycięzca	3.	5 stycznia 2003	Ćennaj	Twarda	Karol Kučera	6:3, 6:1
Finalista	3.	27 lipca 2003	Indianapolis	Twarda	Andy Roddick	6:7(2), 4:6
Zwycięzca	4.	25 sierpnia 2003	Long Island	Twarda	James Blake	6:2, 6:4
Finalista	4.	11 stycznia 2004	Ćennaj	Twarda	Carlos Moyá	4:6, 6:3, 6:7(5)
Zwycięzca	5.	20 czerwca 2004	Nottingham	Trawiasta	Thomas Johansson	1:6, 7:6(4), 6:3
Finalista	5.	9 stycznia 2005	Ćennaj	Twarda	Carlos Moyá	6:3, 4:6, 6:7(5)
Finalista	6.	16 października 2005	Sztokholm	Twarda (hala)	James Blake	1:6, 6:7(6)

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-12]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-12]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-12]  (ang.).