Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
18 stycznia 1981 |
Wzrost |
168 cm |
Gra |
praworęczna, jednoręczny backhand |
Status profesjonalny |
1999 |
Zakończenie kariery |
2014 |
Trener |
Reginald Willems |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
2 |
Najwyżej w rankingu |
24 (17 października 2005) |
Australian Open |
4R (2005) |
Roland Garros |
3R (2001, 2006) |
Wimbledon |
4R (2003) |
US Open |
4R (2004) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
2 |
Najwyżej w rankingu |
29 (5 lipca 2004) |
Australian Open |
2R (2004–2007, 2012) |
Roland Garros |
W (2004) |
Wimbledon |
3R (2005, 2012) |
US Open |
3R (2006, 2009) |
Strona internetowa |
Olivier Rochus (ur. 18 stycznia 1981 w Namur) – belgijski tenisista, zwycięzca French Open 2004 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Tenisistą zawodowym był również jego brat, Christophe Rochus.
Jako junior zwyciężył w Wimbledonie w deblu chłopców w 1998 roku, w parze z Rogerem Federerem. W grze pojedynczej dochodził do półfinałów juniorskich imprez wielkoszlemowych (1997, French Open i Wimbledon).
W zawodowym gronie tenisistów rywalizował w latach 1999–2014.
We wrześniu 2000 roku wygrał swój pierwszy turniej zawodowy w grze pojedynczej rangi ATP World Tour, w Palermo po zwycięstwie w finale z Diego Nargiso. Drugie zwycięstwo turniejowe odniósł w maju 2006 roku, kiedy w finale w Monachium pokonał rodaka Kristofa Vliegena. Ponadto grał w 8 przegranych finałach singla – dwukrotnie w roku 2002 i 2003 w Kopenhadze, w roku 2005 w Auckland, w 2007 roku w Mumbaju, następnie w 2009 roku w Sztokholmie oraz w 2010, 2011 roku w Newport i w 2012 ponownie w Auckland. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlowym był w połowie października 2005 roku na 24. miejscu.
W grze podwójnej Rochus odniósł swój największy sukces w karierze wygrywając wielkoszlemowy French Open w 2004 roku, grając w parze z Xavierem Malisse. Belgowie pokonali w finale francuski debel Fabrice Santoro–Michaël Llodra, a w jednej z wcześniejszych rund Todda Woodbridge'a i Jonasa Björkmana. Dzięki zwycięstwu na paryskich kortach Rochus i Malisse zakwalifikowali się do deblowego turnieju Tennis Masters Cup. Udział w turnieju zakończyli na etapie meczów grupowych, z 1 zwycięstwem i 2 porażkami na koncie. W rankingu deblistów na początku lipca 2004 roku zajmował najwyższą pozycję w indywidualnym zestawieniu deblistów - nr 29.
Od roku 2000 reprezentował swój kraj w Pucharze Davisa. Jego najlepszym rezultatem w tych rozgrywkach jest awans do ćwierćfinału z roku 2007. W trakcie rozgrywek pokonywał bardziej utytułowanych zawodników, jak np. Jamesa Blake (edycja z roku 2005) oraz Novaka Đokovicia (2005).
Rochus 3 razy startował w igrzyskach olimpijskich, w 2004 roku w Atenach, w 2008 roku w Pekinie i w 2012 roku w Londynie. Najlepsze rezultaty odnosił w Pekinie, w zawodach singlowych dochodząc do 3 rundy i w rozgrywkach deblowych do 2 rundy. Podczas turnieju gry podwójnej grał razem ze Steve'em Darcisem.
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 1 października 2000 | Palermo | Ceglana | Diego Nargiso | 7:6(14), 6:1 |
Finalista | 1. | 17 lutego 2002 | Kopenhaga | Twarda (hala) | Lars Burgsmüller | 3:6, 3:6 |
Finalista | 2. | 2 marca 2003 | Kopenhaga | Twarda (hala) | Karol Kučera | 6:7(4), 4:6 |
Finalista | 3. | 15 stycznia 2005 | Auckland | Twarda | Fernando González | 4:6, 2:6 |
Zwycięzca | 2. | 7 maja 2006 | Monachium | Ceglana | Kristof Vliegen | 6:4, 6:2 |
Finalista | 4. | 30 września 2007 | Mumbaj | Twarda | Richard Gasquet | 3:6, 4:6 |
Finalista | 5. | 25 października 2009 | Sztokholm | Twarda (hala) | Markos Pagdatis | 1:6, 5:7 |
Finalista | 6. | 11 lipca 2010 | Newport | Trawiasta | Mardy Fish | 7:5, 3:6, 4:6 |
Finalista | 7. | 10 lipca 2011 | Newport | Trawiasta | John Isner | 3:6, 6:7(6) |
Finalista | 8. | 14 stycznia 2012 | Auckland | Twarda | David Ferrer | 3:6, 4:6 |
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 6 czerwca 2004 | French Open, Paryż | Ceglana | Xavier Malisse | Michaël Llodra Fabrice Santoro |
7:5, 7:5 |
Zwycięzca | 2. | 9 stycznia 2005 | Adelaide | Twarda | Xavier Malisse | Simon Aspelin Todd Perry |
7:6, 6:4 |
Finalista | 1. | 31 lipca 2005 | Kitzbühel | Ceglana | Christophe Rochus | Leoš Friedl Andrei Pavel |
2:6, 7:6(5), 0:6 |
Finalista | 2. | 8 stycznia 2006 | Ad-Dauha | Twarda | Christophe Rochus | Jonas Björkman Maks Mirny |
6:2, 3:6, 8–10 |
Finalista | 3. | 15 października 2006 | Sztokholm | Twarda (hala) | Kristof Vliegen | Paul Hanley Kevin Ullyett |
6:7(2), 4:6 |
Finalista | 4. | 20 lipca 2008 | Kitzbühel | Ceglana | Lucas Arnold Ker | James Cerretani Victor Hănescu |
3:6, 5:7 |
Finalista | 5. | 7 lutego 2010 | Zagrzeb | Twarda (hala) | Arnaud Clément | Jürgen Melzer Philipp Petzschner |
6:3, 3:6 8–10 |