Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Klaus Maria Brandauer (ⓘ[klaʊ̯s maˈʀiːa ˈbʀandaʊ̯ɐ]), właśc. Klaus Georg Steng (ur. 22 czerwca 1943 w Bad Aussee) – austriacki aktor i reżyser.
Urodził się jako Klaus Georg Steng[1] w Bad Aussee jako syn Marii Brandauer i Georga Stenja, urzędnika państwowego[2]. Później przyjął imię swojej matki jako część swojego zawodowego nazwiska, Klaus Maria Brandauer. Uczęszczał do niemieckiej Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Stuttgarcie.
W 1963 zadebiutował na scenie w tytułowej roli w sztuce Don Carlos. Występował potem w teatrach w Tybindze, Salzburgu, Düsseldorfie, Zurychu i słynnym Burgtheater w Wiedniu.
Po raz pierwszy pojawił się na małym ekranie w telewizyjnym melodramacie historycznym Das Käthchen von Heilbronn (1968). W 1975 wystąpił w drugim sezonie serialu Derrick w odcinku 8 pt.: „Pfandhaus”.
W miniserialu Jan Krzysztof (Jean-Christophe, 1978) zagrał tytułową rolę kompozytora. Rozgłos światowy przyniosła mu kontrowersyjna postać aktora Hendrika Hoefgena, który ulega zarażeniu faszyzmem i degraduje się moralnie w dramacie Istvána Szabó Mefisto (Mephisto, 1981)[3].
W filmie sensacyjnym Nigdy nie mów nigdy (Never Say Never Again, 1983) zagrał Maximiliana Largo, diabolicznego oponenta Jamesa Bonda, z którym rozgrywa elektroniczny pojedynek w kasynie w Monte Carlo[4].
Rola pułkownika Alfreda Redla w dramacie Istvána Szabó Pułkownik Redl (Oberst Redl, 1985) pozwoliła mu na zademonstrowanie całej jego ekspresji i skali talentu[5].
W telewizyjnej adaptacji powieści Henryka Sienkiewicza Rai Uno Quo vadis (1985) wcielił się w postać bufonowatego Nerona[6].
Za drugoplanową kreację w melodramacie Sydneya Pollacka Pożegnanie z Afryką (Out of Africa, 1985) z Meryl Streep i Robertem Redfordem został uhonorowany nagrodą Złotego Globu oraz zdobył nominację do Oscara i Nagrody BAFTA. W dramacie Istvána Szabó Hanussen (1988) zagrał niemieckiego jasnowidza Klausa 'Hanussena' Schneidera[7].
W swoim dorobku ma także występ w dramatach: Jerzego Skolimowskiego Latarniowiec (The Lightship, 1986) z Robertem Duvallem, Ulice złota (Streets of Gold, 1986) u boku Adriana Pasdara i Wesleya Snipesa, Rewolucja francuska (La Révolution française, 1989) jako Georges-Jacques Danton z Andrzejem Sewerynem, Jane Seymour, Samem Neillem, Claudią Cardinale i François Cluzetem. Zagrał także w dreszczowcu Wydział Rosja (The Russia House, 1990) u boku Seana Connery i Michelle Pfeiffer, ekranizacji powieści Jacka Londona Biały Kieł (White Fang, 1991) z Ethanem Hawkiem oraz biblijnym telefilmie Harry’ego Winera Jeremiasz (Jeremiah, 1998) w roli króla Nabuchodonozora z tytułową rolą Patricka Dempseya i Leonor Varelą.
W dramacie biograficznym Rembrandt (1999) był tytułowym holenderskim malarzem Rembrandtem van Rijn. W filmie Druidzi (Vercingétorix, 2001) u boku Christophera Lamberta wystąpił w roli Juliusza Cezara.
Zasiadał w jury konkursu głównego na 46. MFF w Wenecji (1989).
W 1963 poślubił Karin Katharinę Müller, z którą ma syna. Byli razem do jej śmierci 13 listopada 1992 w wieku 47 lat. W dniu 6 lipca 2007 Brandauer ożenił się ponownie – jego drugą żoną została Natalie Krenn.
Rok | Festiwal, nagroda | Kategoria | Za | Wynik |
---|---|---|---|---|
1986 | Nagroda Akademii Filmowej | Najlepszy aktor drugoplanowy | Pożegnanie z Afryką | Nominacja[8] |
2000 | Złoty Glob | Najlepszy aktor drugoplanowy w serialu, miniserialu lub filmie telewizyjnym | Wschodząca gwiazda | Nominacja[9] |
1986 | Złoty Glob | Najlepszy aktor drugoplanowy | Pożegnanie z Afryką | Wygrana[9] |
1987 | Nagroda Brytyjskiej Akademii Filmowej | Najlepszy aktor drugoplanowy | Pożegnanie z Afryką | Nominacja[10] |
1982 | Nagroda Brytyjskiej Akademii Filmowej | Najbardziej obiecujący pierwszoplanowy debiut aktorski | Mefisto | Nominacja[10] |
2000 | Nagroda Emmy | Najlepszy drugoplanowy aktor w miniserialu lub filmie telewizyjnym | Wschodząca gwiazda | Nominacja |
1988 | Europejska Nagroda Filmowa | Najlepszy aktor | Hanussen | Nominacja |
1982 | David di Donatello | Najlepszy aktor zagraniczny | Mefisto | Wygrana |
1985 | Nagroda Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych | Najlepszy aktor drugoplanowy | Pożegnanie z Afryką | Wygrana[11] |