Knowledge Base Wiki

Search for LIMS content across all our Wiki Knowledge Bases.

Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.

Kizlar
Кизляр
Ilustracja
Cerkiew św. Jerzego
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Rosja

Republika

 Dagestan

Rejon

Kizlar

Data założenia

1735[1]

Prawa miejskie

1785[1]

Powierzchnia

32[2] km²

Populacja (2021)
• liczba ludności
• gęstość


49 181[3]
1536 os./km²

Nr kierunkowy

+7 87239

Kod pocztowy

368830, 368833

Tablice rejestracyjne

05

Położenie na mapie Dagestanu
Mapa konturowa Dagestanu, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kizlar”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kizlar”
Ziemia43°51′N 46°43′E/43,850000 46,716667
Strona internetowa

Kizlar (ros. Кизля́р) – miasto na terytorium Federacji Rosyjskiej w Republice Dagestanu, w delcie Tereku.

Geografia

Miasto znajduje się w północnej części Dagestanu w delcie rzeki Terek, ok. 60 km od zachodniego wybrzeża Morza Kaspijskiego i ok. 150 km w linii prostej na północny zachód od stolicy republiki Machaczkała i tylko kilka kilometrów od granicy z Republiką Czeczenii. Najbliższe miasto Chasawjurt znajduje się ok. 65 km na południe od Kizlaru[4].

W Kizlarze rozwinął się przemysł spożywczy, odzieżowy oraz elektrotechniczny[1].

Demografia

1959 1970 1979 1989 1996 2002 2009 2021[3]
25 600 29 700 31 300 39 700 43 600 48 500 48 003 49 181

Skład narodowościowy i etniczny w latach 1897 i 2010 na podstawie oficjalnych danych rosyjskich:

  1. Rosjanie: 3 523 (48,37%)
  2. Ormianie: 1 679 (23,06%)
  3. Kumycy: 749 (10,28%)
  4. Tatarzy i Azerowie: 331 (4,54%)
  5. Nogajowie: 197 (2,70%)
  6. Persowie: 163 (2,24%)
  7. Polacy: 102 (1,40%)
  8. Gruzini: 94 (1,29%)
  • 2010
  1. Rosjanie: 19 835 (40,49%)
  2. Awarowie: 9 770 (19,94%)
  3. Dargijczycy: 7 122 (14,54%)
  4. Kumycy: 2 701 (5,51%)
  5. Lezgini: 2 377 (4,85%)
  6. Lakowie: 1 753 (3,58%)
  7. Ormianie: 1 004 (2,05%)
  8. Rutulowie: 828 (1,69%)

Historia

Pierwsze wzmianki o osadzie Kizlar pochodzą z ok. 1609 r. W 1735 roku władze rosyjskie zatwierdziły budowę twierdzy w Kizlarze dla celów kontroli i wzmocnienia granicy na Kaukazie. W 1785 r. Kizlar stał się miastem. W XVIII w. i XIX w., miasto stało się jednym z punktów handlowych między Rosją a krajami Bliskiego Wschodu i Azji Środkowej.

Na początku XIX wieku, Kizlar stał się centrum uprawy winorośli i produkcji wina. Lokalne „fabryki koniaku” (Кизлярский Коньячный Завод) produkują różne napoje alkoholowe, ale specjalizują się głównie w regionalnej odmiany brandy, sprzedawanej w całej Rosji jako koniak.

W 1942 roku wybudowano linię kolejowa Machaczkała-Astrachań, która była częścią magistrali kolejowej Kaukazu. Linia kolejowa została przerwana na jesieni 1942 roku przez żołnierzy niemieckich z jednostki specjalnej (tzw. Fernspähtruppe) tylko na kilka dni, Rosjanie szybko wznowili ruch pociągów. Zatem Kizlar to najbardziej wysunięty na wschód punkt, do którego przeniknęły wojska niemieckie w trakcie ataku III Rzeszy na ZSRR (natomiast najdalsze działania frontowe na wschód zatrzymały się w osadzie Terekli-Mekteb[6]).

W styczniu 1996 r., w czasie I wojny czeczeńskiej czeczeńscy separatyści najechali na miasto i na bazę lotniczą; w trakcie nalotu zginęło 78 żołnierzy rosyjskich.

Kultura

W mieście znajduje się muzeum medycyny oraz muzeum techniki.

Miasta partnerskie

Osoby

  • Piotr Bagration (1765–1812), rosyjski generał piechoty, bohater pod Borodino
  • Roman Bagration (1778–1834), generał, jego brat, urodzili się w Kizlarze.
  • Kłara Sołonienko (1928–1944), pochodząca z Kizlaru uczestniczka II wojny światowej, jej imieniem nazwano ulicę w mieście

Przypisy

  1. a b c Kizlar, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-07-17].
  2. Город Кизляр [online] [dostęp 2021-10-30] (ros.).
  3. a b Численность постоянного населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2021 года [online], rosstat.gov.ru [dostęp 2021-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-02] (ros.).
  4. Wielki ilustrowany atlas świata. Wyd. I wydanie polskie. Warszawa: GeoCenter International, 1993, s. 61. ISBN 3-575-13771-4. (pol.).
  5. Демоскоп Weekly - Приложение. Справочник статистических показателей [online], demoscope.ru [dostęp 2017-11-24].
  6. Wielki atlas historyczny. Wyd. 3. Warszawa: Demart, 2003, s. 126. ISBN 83-89239-57-4. (pol.).
  7. Oficjalna strona miasta. [dostęp 2010-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-12)].

Linki zewnętrzne