Knowledge Base Wiki

Search for LIMS content across all our Wiki Knowledge Bases.

Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.

HIAG
Hilfsgemeinschaft auf Gegenseitigkeit der Angehörigen der ehemaligen Waffen-SS
Ilustracja
Państwo

 RFN

Miejscowość

Bonn

Data założenia

1951

Data likwidacji

1992

Dziedzina

grupa interesu, organizacja prawicowa, później o charakterze skrajnie prawicowym / neonazistowskim

brak współrzędnych

HIAG (niem.: Hilfsgemeinschaft auf Gegenseitigkeit der Angehörigen der ehemaligen Waffen-SS, dosłownie „Stowarzyszenie Samopomocy Byłych Członków Waffen-SS”) – organizacja byłych członków Waffen-SS, działająca w latach 1951–1992.

Podstawy organizacyjne i kadrowe dla HIAG stworzyła organizacja Notgemeinschaft założona w 1949 przez Otto Kumma[1]. Założycielami organizacji HIAG byli: Josef Dietrich, Gottlob Berger, Heinz Lammerding i Herbert Otto Gille, a jednym z aktywnych członków Kurt Meyer.

Głównymi celami organizacji była pomoc weteranom, działania na rzecz ich rehabilitacji oraz walka o świadczenia socjalne, w tym prawa do emerytur dla członków Waffen-SS – w przeciwieństwie do członków Wehrmachtu, żołnierzom Waffen-SS odebrano prawo do świadczeń emerytalnych na skutek uznania przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze ich formacji za zbrodniczą. Organizacja prowadziła też działalność informacyjno-propagandową – pod patronatem związku ukazywały się pisma, np. miesięcznik Der Freiwillige, i publikacje książkowe gloryfikujące formacje SS[2].

HIAG korzystała z pomocy innych organizacji, np. Stille Hilfe (księżna Helene Elisabeth von Isenburg, Gudrun Burwitz)[1].

U szczytu swego powodzenia organizacja skupiała około 70 tysięcy byłych członków Waffen-SS, z około 250 tysięcy żyjących w Niemczech Zachodnich[3]. W latach 80. XX wieku związek był podejrzewany przez Bundesamt für Verfassungsschutz o współpracę z organizacjami neonazistowskimi. Polityczna niechęć do organizacji narastała, co w efekcie doprowadziło do jej rozwiązania w 1992 r.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Faszyzm niemiecki z perspektywy półwiecza. Materiały i studia, Poznań 1985, rozdział „Faszyzm w Niemczech Zachodnich po II wojnie światowej”, Wojciech Krzyżaniak, PL ISSN 0554-8217, s. 352.
  2. Grünberg K., SS-czarna gwardia Hitlera, Książka i Wiedza, Warszawa 1985, s. 546, ISBN 83-05-11298-5.
  3. HIAG – projekt badawczy Uniwersytetu Bielefeld. uni-bielefeld.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-19)].; plik pdf.