Data i miejsce urodzenia
30 maja 1913 Berehowo
Data i miejsce śmierci
26 września 2008 Budapeszt
Pozycja
napastnik
Kariera juniorska
Lata
Klub
1929–1930
Union Berehowo
1930–1932
BFTC Berehowo
Kariera seniorska[a]
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Géza Kalocsay (ur. 30 maja 1913 w Berehowie , zm. 26 września 2008 w Budapeszcie ) – węgierski piłkarz grający na pozycji napastnika , reprezentant Czechosłowacji i Węgier [1] , trener (w latach 1966–1969 trener Górnika Zabrze ).
Géza Kalocsay reprezentował barwy Unionu Berehovo , BFTC Berehowo , Sparty Praga , Olympique Lillois , Kispest FC , Ferencvárosi TC , Újpest FC , Ungvári AC oraz Szentlőrinci AC , a także reprezentacji Czechosłowacji (wicemistrzostwo świata 1934 ) i Węgier .
Jako trener prowadził Nyíregyházi MaDISz , Pápai Perutz , Debreceni Lokomotív , Honvéd Szeged , Vasas Izzó , Pécsi Dózsa , Partizana Belgrad , Standard Liège , Újpesti Dózsa , NA Hussein Dey , Górnika Zabrze , Ferencvárosi TC , Videoton FC , MTK Hungária , reprezentację Pakistanu oraz Al-Ahly Kair , a także był asystentem w reprezentacji Węgier i Algierii oraz w Górniku Zabrze .
Kariera piłkarska
Géza Kalocsay karierę piłkarską rozpoczął w 1929 roku w juniorach Union Berehowo , w których występował do 1930 roku. Następnie w latach 1930–1932 grał w juniorach BFTC Berehowo . Następnie podpisał profesjonalny kontrakt ze Spartą Praga , z którym w sezonie 1935/1936 zdobył mistrzostwo Czechosłowacji , a także czterokrotnie wicemistrzostwo Czechosłowacji (1933 , 1934 , 1935 , 1937 ), dwukrotnie Puchar Środkowo Czeski (1934, 1936) oraz Puchar Mitropa 1935 . Występował w klubie do 1937 roku.
Następnie wyjechał do Francji , gdzie w latach 1937–1939 występował w Olympique Lillois , z którym dotarł do finału Pucharu Francji 1938/1939 , w którym ulegli 3:1 z RC Paris .
Potem wyjechał na Węgry , gdzie grał w klubach: Kispest FC (1939-1940 – 21 meczów, 10 goli), Ferencvárosi TC (1940–1941 – 17 meczów, 8 goli – mistrzostwo Węgier 1941 ), Újpest FC (1941–1943 – 35 meczów, 17 goli), Ungvári AC (1943–1945 – 1 mecz) oraz w Szentlőrinci AC , w którym w 1947 roku po rozegraniu 1 meczu, zakończył w wieku 34 lat karierę piłkarską. Łącznie w lidze NB I rozegrał 75 meczów oraz strzelił 35 goli.
Kariera reprezentacyjna
Géza Kalocsay w trakcie swojej kariery piłkarskiej reprezentował barwy dwóch krajów: Czechosłowacji i Węgier . W reprezentacji Czechosłowacji w latach 1933–1935 rozegrał 3 mecze. Został powołany przez selekcjonera Karela Petrů na mistrzostwa świata 1934 we Włoszech , na których jego drużyna przegrała w finale 1:2 z gospodarzami , jednak Kalocsay nie rozegrał na tym turnieju żadnego meczu. Natomiast w reprezentacji Węgier w 1940 roku rozegrał 2 mecze.
Kariera trenerska
Géza Kalocsay w 1946 roku rozpoczął karierę trenerską w klubie ligi NB II – Nyíregyházi MaDISz . Następnie do 1952 roku prowadził Pápai Perutz . Następnymi klubami w karierze Kalocsaya były: Debreceni Lokomotív (1952–1953), Honvéd Szeged (1953), Vasas Izzó (1954–1955) (jednocześnie będąc asystentem Gusztáva Sebesa w reprezentacji Węgier ) oraz Pécsi Dózsa (1956).
W sezonie 1957/1958 Kalocsay był trenerem jugosłowiańskiego Partizana Belgrad , z którym zdobył wicemistrzostwo kraju . W latach 1958–1961 trenował belgijski Standard Liège , z którym w sezonie 1960/1961 zdobył mistrzostwo kraju . Następnie wrócił do ojczyzny , gdzie w sezonie 1961/1962 był szkoleniowcem Újpesti Dózsa , z którym zdobył mistrzostwo kraju oraz dotarli do półfinału Pucharu Zdodywców Pucharów , w którym został pokonany przez późniejszego finalistę – włoską AC Fiorentinę (0:2, 0:1). Następnie wyjechał do Algierii , gdzie w latach 1963–1965 trenował NA Hussein Dey , a w latach 1964–1965 był asystentem Abderrahmana Ibrira w reprezentacji Algierii .
W 1966 roku przyjechał do Polski , gdzie w latach 1966–1969 trenował Górnik Zabrze , który pod wodzą Kalocsaya należał do jednych z czołowych zespołów w Europie . Zdobył z tym klubem mistrzostwo (1967 ), wicemistrzostwo Polski (1969 ), 3. miejsce w ekstraklasie (1968 ), dwukrotnie Puchar Polski (1968 , 1969 ), a także dotarł do ćwierćfinału Pucharu Europy , w którym został pokonany przez późniejszego triumfatora tych rozgrywek – angielski Manchester United (0:2, 1:0).
Następnie wrócił do ojczyzny , gdzie w sezonie 1970 trenował Ferencvárosi TC , z którym zdobył mistrzostwo kraju , potem w 1971 roku wrócił do Górnika Zabrze , tym razem w roli asystenta Ferenca Szuszy . Następnymi klubami w karierze trenerskiej Kalocsaya były: Videoton FC (1971–1972) oraz MTK Hungária (1972–1974).
W latach 1974–1980 był selekcjonerem reprezentacji Pakistanu , następnie w latach 1980–1982 egipskiego Al-Ahly Kair , z którym dwukrotnie zdobył mistrzostwo kraju (1981 , 1982 ), Puchar Egiptu (1981 ) oraz w sezonie 1982 triumfował w Afrykańskiej Lidze Mistrzów , po czym w wieku 69 lat zakończył karierę trenerską.
Statystyki
Reprezentacyjne
Reprezentacja
Rok
Mecze
Bramki
Czechosłowacja
1933
1
0
1934
0
0
1935
2
0
Łącznie
3
0
Węgry
1940
2
0
Łącznie
2
0
[2]
Sukcesy
Zawodnicze
Sparta Praga
Olympique Lillois
Ferencvárosi TC
Reprezentacja Czechosłowacji
Szkoleniowe
Partizan Belgrad
Standard Liège
Újpesti Dózsa
Górnik Zabrze
Ferencvárosi TC
Al-Ahly Kair
Śmierć
Géza Kalocsay zmarł 26 września 2008 w Budapeszcie w wieku 95 lat[3] .
Upamiętnienie
W filmie Gwiazdy (2017) w reżyserii Jana Kidawy-Błońskiego w postać Kalocsaya wcielił się wokalista zespołu muzycznego Vox – Witold Paszt .
Przypisy
Linki zewnętrzne
Kariera trenerska
↑ a b c trener zastępczy
↑ a b c d e f trener tymczasowy
Osiągnięcia i nagrody
Mistrzostwa Polski
Ekstraklasa polska
Mistrzostwa Polski
Ekstraklasa polska
1948 : Průha , Malczyk
1949 : Kuchynka
1950 : Kuchynka
1951 : Koncewicz
1952 : Cebula
1953 : Cebula
1954 : Koncewicz
1955 : Steiner
1956 : Koncewicz
1957 : Opata
1958 : Król
1959 : Steiner
1960 : Steiner , Cebula , Szolar
1961 : Dziwisz
1962 : Skolik
1963 : Cebula
1964 : Cebula , Farsang
1965 : Farsang
1966 : Farsang , Giergiel
1967 : Kalocsay
1968 : Wieczorek
1969 : Vejvoda
1970 : Zientara
1971 : Szusza
1972 : Brzeżańczyk , Kowalski
1973 : Kontha
1974 : Vičan
1975 : Vičan
1976 : Zientara
1977 : Żmuda
1978 : Lenczyk
1979 : Jezierski
1980 : Kostka
1981 : Machciński
1982 : Żmuda
1983 : Łazarek
1984 : Łazarek
1985 : Kostka
1986 : Kostka
1987 : Piechniczek
1988 : Bochynek
1989 : Wyrobek
1990 : Kopa i Strugarek
1991 : Świerk , Putyra
1992 : Apostel
1993 : Apostel , Jakóbczak
1994 : Wójcik , Janas
1995 : Janas
1996 : Smuda
1997 : Smuda
1998 : Dziuba , Polak
1999 : Smuda
2000 : Engel , Wdowczyk
2001 : Nawałka
2002 : Okuka
2003 : Kasperczak
2004 : Kasperczak
2005 : Lička
2006 : Wdowczyk
2007 : Michniewicz
2008 : Skorża
2009 : Skorża
2010 : J.B. Zieliński
2011 : Maaskant
2012 : Lenczyk
2013 : Urban
2014 : Berg
2015 : Skorża
2016 : Czerczesow
2017 : Magiera
2018 : Klafurić
2019 : Fornalik
2020 : Vuković
2021 : Michniewicz
2022 : Skorża
2023 : Papszun
2024 : Siemieniec