Search for LIMS content across all our Wiki Knowledge Bases.
Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
De Rohan urodził się 18 kwietnia 1725 roku w La Mancha w Hiszpanii. Jego ojciec był Francuzem, lecz został wygnany z ojczyzny do Hiszpanii. Emmanuel służył na dworach Madrytu i Parmy, zanim został ambasadorem na dworze cesarza Franciszka I. W końcu wstąpił do Zakonu św. Jana, gdzie służył na różnych stanowiskach. Był brany pod uwagę jako potencjalny sukcesor Wielkiego Mistrza Manuela Pinto da Fonseca po jego śmierci w roku 1773, lecz wybrany został wtedy Francisco Ximenes de Texada. Rządy Ximenesa były niepopularne, głównie z powodu złej kondycji finansowej Zakonu. Ximenes zmarł w roku 1775, na jego następcę został wybrany de Rohan[2].
De Rohan starał się zdobyć szacunek ludzi, i stał się popularny wśród społeczeństwa. 21 czerwca 1777 roku nadał on wiosce Żebbuġ prawa miejskie (city), nazywając go Città Rohan. W roku 1798 zbudowana została w tym mieście brama, upamiętniająca to wydarzenie[3]. Herb Żebbuġ, dla uczczenia Wielkiego Mistrza, zawiera godło rodziny Rohan[4].
De Rohan był autorem Code de Rohan, kodeksu prawa konstytucyjnego, opublikowanego w roku 1782 w dwóch tomach zatytułowanych Saint John of Jerusalem of Rhodes of Malta. Był on też odpowiedzialny za wydanie w roku 1784 Diritto Municipale[2][5].
W roku 1792 zlecił i częściowo sfinansował budowę Fortu Tigné[6]. W czasie rządów Rohana zostały też zmodernizowane wieża i bateria St. Lucian, i w roku 1795 kompleks został, na cześć Wielkiego Mistrza, przemianowany na Fort Rohan. Nawet po XIX-wiecznej przebudowie, wciąż na fasadzie znajduje się herb de Rohan[7].
Ostatnie lata rządów de Rohana były ciężkie. Przyczyną był spadek liczebności Zakonu spowodowany wybuchem rewolucji francuskiej. W roku 1792 de Rohan doznał udaru mózgu, od tego czasu stan jego zdrowia zaczął się pogarszać. Zmarł 14 lipca 1797 roku i został pochowany w katedrze św. Jana w Valletcie. Jego ostatnie słowa brzmiały: „Ja, w każdym razie, jestem ostatnim Wielkim Mistrzem, przynajmniej znamienitego i niezależnego Zakonu”. I miał rację, bo niecały rok po jego śmierci Francuzi najechali Maltę, usuwając Zakon z wyspy[2].
Przypisy
↑ abEmmanuel de Rohan de Polduc. South African Relief Organisation of the Order of Malta. [dostęp 2014-09-21]. (ang.).
↑
Stephen C. Spiteri. Fort Tigné 1792. „Arx - International Journal of Military Architecture and Fortification”, s. 20, 2011. [dostęp 2015-09-06]. (ang.).
↑Fort San Luċjan. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands, 2011-12-16. [dostęp 2015-09-06]. (ang.).