Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
 David Irving przed budynkiem Archiwów Narodowych w Londynie, 2003 | |
| Imię i nazwisko |
David John Cawdell Irving |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 marca 1938 |
| Strona internetowa | |
David John Cawdell Irving (ur. 24 marca 1938 w Brentwood) – brytyjski pisarz i publicysta, autor szeregu książek o tematyce historycznej, jeden z czołowych negacjonistów holokaustu.
Od późnych lat 60. do połowy lat 80. XX w., wydano kilkanaście jego książek popularnonaukowych o II wojnie światowej, które cieszyły się dużą poczytnością. Największą popularność zdobył opublikowanym w 1963 r. kontrowersyjnym bestsellerem The Destruction of Dresden. W pracy tej podał m.in. poważnie zawyżoną liczbę ofiar brytyjskich nalotów bombowych na Drezno w lutym 1945. Pośród negacjonistów Irving jest prawdopodobnie jedyną osobą, której przez pewien czas udało się utrzymać w opinii publicznej reputację szanowanego, choć kontrowersyjnego pisarza historycznego. Irving jest uważany przez niektórych za ikonę obozu rewizjonistów Holocaustu, jednak od czasu wytoczenia powództwa przeciwko Deborah Lipstadt, był coraz bardziej osamotniony. David Irving został skazany przez sąd austriacki na karę trzech lat więzienia za głoszenie swoich tez[1]. Po spędzeniu w więzieniu ponad roku został przedterminowo zwolniony.
Urodził się w Esseksie (Anglia); jego ojciec John James Cawdell Irving był oficerem Royal Navy, jego matka Beryl była ilustratorką. Podczas II wojny światowej jego ojciec służył na pokładzie lekkiego krążownika HMS „Edinburgh”. 2 maja 1942, podczas eskortowania konwoju QP11 na morzu Barentsa, krążownik został zatopiony przez niemiecki okręt podwodny U-456. Ojciec Irvinga przeżył, lecz po tym wydarzeniu zerwał wszystkie kontakty z żoną i dziećmi. W swoich publikacjach David Irving wykazywał tendencję do wyolbrzymiania szkód poniesionych w czasie II wojny światowej przez Niemcy i pomniejszania zbrodni hitlerowskich. Długo udawało mu się ignorować bardziej wnikliwe krytyki zawodowych historyków, i uchodził wśród czytelników masowych za dość solidnego popularyzatora historii, specjalistę od historii III Rzeszy. Irving był jednym z pierwszych, którzy w 1983 r. uznali tzw. Dzienniki Hitlera za fałszerstwo, choć i on zmienił zdanie w trakcie dyskusji i uznał autentyczność Dzienników. Po opublikowaniu w 1977 r. książki pt. Hitler’s War, pierwszej część biografii Hitlera, zawierających zaskakująco pozytywny obraz wodza III Rzeszy, historycy zaczęli dokładniej przyglądać się jego pracom. Opublikowano szereg niepochlebnych recenzji. Popularność Irvinga systematycznie spadała, a pogarszająca się reputacja sprawiała, że bardziej renomowane wydawnictwa odmawiały wydawania jego książek. W latach 80. Irving zaangażował się jawnie w działalność neonazistowskich ugrupowań, wygłaszając szereg odczytów o tematyce rewizjonistycznej, m.in. w Niemczech[2]. W 1994 r. Amerykanka Deborah Lipstadt w książce Denying the Holocaust, oskarżyła Irvinga o fałszowanie historii i negowanie zbrodni holocaustu. Określiła Irvinga jako zwolennika Hitlera i jednego z najniebezpieczniejszych rewizjonistów.
W 1998 r. Irving wniósł do brytyjskiego sądu pozew o zniesławienie przeciwko Lipstadt i jej wydawcy – Penguin Books. Irving, który występował przed sądem osobiście, przegrał proces. Powołany przez obronę ekspert, oksfordzki historyk Richard Evans stwierdził m.in.:
Sentencja sądu brzmiała m.in.:
Wyrok, obciążający również Irvinga kosztami procesu doprowadził go do bankructwa.
Irving opublikował kilka tez, za które oskarżono go o antypolonizm. Należy do nich zarzut wobec przyszłego papieża Jana Pawła II[3], że brał udział w tzw. masakrze bydgoskiej, podczas której Polacy rzekomo wymordowali 7 tys. Niemców (według większości historyków polskich była to dywersja niemiecka). W swoich publikacjach Irving wspominał również o Salomonie Morelu, którego nazywał „polskim masowym mordercą”.
W najnowszym wydaniu Hitler’s War można jednak znaleźć wiele odniesień do wydarzeń, o których Irving wprost pisze, że były antypolskimi prowokacjami zorganizowanymi przez Goebbelsa i innych współpracowników Hitlera[potrzebny przypis].
David Irving został usunięty przez organizatorów, po konsultacji z prawnikami, z 52. Międzynarodowych Targów Książki w Warszawie (2007).
David Irving w swej książce: Deutschlands Ostgrenze. Weder Oder noch Neiße: Die Rückkehr des deutschen Ostens podważa polskie prawa do Ziem Zachodnich i Północnych, a jeden z rozdziałów jest zatytułowany „Bezprawie nie stanie się prawem” (Unrecht wird nicht zu Recht).
W 2010 roku redakcja magazynu „Nigdy Więcej” wydała oświadczenie protestujące przeciwko planowanej wizycie Irvinga w miejscach pamięci Zagłady Żydów znajdujących się na terenie Polski[4].
LIMS forum content by LIMS forum members is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License. Based on a work at www.limsforum.com.
