Knowledge Base Wiki

Caroline Wozniacki

Państwo	Dania
Data i miejsce urodzenia	11 lipca 1990 Odense
Wzrost	177 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2005
Trener	Piotr Wozniacki, Mikkel Norby
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	30 WTA, 4 ITF
Najwyżej w rankingu	1 (11 października 2010)
Australian Open	W (2018)
Roland Garros	QF (2010, 2017)
Wimbledon	4R (2009–2011, 2014, 2015, 2017)
US Open	F (2009, 2014)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2 WTA, 0 ITF
Najwyżej w rankingu	52 (14 września 2009)
Australian Open	2R (2008)
Roland Garros	2R (2010)
Wimbledon	2R (2009, 2010)
US Open	3R (2009)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Caroline Wozniacki (Karolina Woźniacka^[1], ur. 11 lipca 1990 w Odense) – duńska tenisistka pochodzenia polskiego.

Zwyciężyła w 30 turniejach WTA w grze pojedynczej, w tym sześciu rangi WTA Premier Mandatory i WTA Premier 5. W Wielkim Szlemie osiągnęła finał US Open 2009 i 2014. Swój pierwszy wielkoszlemowy tytuł zdobyła podczas Australian Open 2018. Zwyciężczyni Turnieju Mistrzyń w roku 2017. Liderka rankingu WTA na zakończenie sezonów 2010–2011. Przegraną z Uns Dżabir w trzeciej rundzie Australian Open 2020 zawiesiła karierę zawodową.

29 czerwca 2023 r. ogłosiła wznowienie kariery tenisowej^[2].

Jej rodzice są Polakami. Matka Anna była reprezentantką Polski w siatkówce, a ojciec Piotr był piłkarzem Miedzi Legnica, Zagłębia Lubin i SV Waldhof Mannheim, w latach osiemdziesiątych podpisał kontrakt z B 1909 Odense, wtedy na stałe przenieśli się do Danii^[3][4]. Podobnie jak ojciec, wspiera klub piłkarski Liverpool F.C.^[5] Jej brat jest piłkarzem Sunred Beach FC. Tenisistka mówi płynnie po duńsku, polsku i angielsku.

31 grudnia 2013 zaręczyła się z golfistą Rorym McIlroyem^[6], lecz ten zerwał zaręczyny w maju 2014 roku^[7].

16 czerwca 2019 we Włoszech wzięła ślub z amerykańskim koszykarzem Davidem Lee^[8].

Rok 2008 rozpoczęła od występu w wielkoszlemowym Australian Open. Dotarła tam do 4 rundy, eliminując po drodze m.in. Alonę Bondarenko. Dunkę pokonała Serbka Ana Ivanović w dwóch setach 6:1, 7:6 (mimo prowadzenia Wozniacki w drugim secie 5:3 i dwóch piłek setowych).

Później wzięła udział w turnieju w Dosze, w którym doszła do ćwierćfinału, pokonując kolejno reprezentującą Tajwan Chan Yung-jan 3:6, 6:2, 6:3, rozstawioną z nr 8 Francuzkę Marion Bartoli 6:2, 6:3 oraz Anabel Medinę-Garrigues z Hiszpanii 3:6, 7:6(3), 6:3. Przegrała dopiero z rozstawioną z numerem 4 Mariją Szarapową 0:6, 1:6.

Doszła też do ćwierćfinału turnieju w Memphis, przegrywając z późniejszą zwyciężczynią turnieju, Amerykanką Lindsay Davenport 0:6, 2:6.

Sukces odniosła też w bardzo mocno obsadzonych turniejach w Indian Wells oraz Miami, dochodząc w obu do czwartej rundy. W Indian Wells przegrała z rozstawioną z numerem 2 Swietłaną Kuzniecową 2:6, 3:6, natomiast na Florydzie z późniejszą triumfatorką Sereną Williams 3:6, 3:6.

Wzięła też udział w innych turniejach nie odnosząc w nich jednak spektakularnych sukcesów (np. II runda w Berlinie czy III w Rzymie, French Open i Wimbledonie).

Swój pierwszy tytuł wywalczyła w Sztokholmie, pokonując kolejno Angelique Kerber, Emmę Laine, Anabel Medinę Garrigues, Agnieszkę Radwańską oraz Wierę Duszewinę w finale. Awansowała na 23. miejsce w rankingu.

Na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie odpadła w trzeciej rundzie po przegranej z późniejszą złotą medalistką Jeleną Diemientjewą. W pierwszej rundzie wygrała z Salimą Safar 6:4, 6:1, natomiast w drugiej pokonała rozstawioną z nr 10 Słowaczkę Danielę Hantuchovą 6:1, 6:3.

Następnie wzięła udział w turnieju Pilot Pen Tennis rozgrywanym w New Haven. Turniej kategorii II należy do cyklu US Open Series i jest ostatnim rozgrywanym przed wielkoszlemowym US Open. W pierwszej rundzie pokonała Słowaczkę Dominikę Cibulkovą, która skreczowała po pierwszym secie wygranym przez Dunkę 7:6(7). W drugiej rundzie Wozniacki spotkała się z Monicą Niculescu, z którą wygrała 6:3, 6:3. W ćwierćfinale pokonała rozstawioną z numerem 3 Francuzkę Marion Bartoli 6:4, 6:0, a w półfinale jej młodszą rodaczkę Alizé Cornet 7:5, 6:4. W finale spotkała się z Rosjanką Anną Czakwetadze rozstawioną z jedynką. Pokonała ją w trzech setach 3:6, 6:4, 6:1. Zdobyła tym samym swój drugi, do tej pory najważniejszy tytuł w karierze i awansowała na 18. miejsce w rankingu WTA.

Pod koniec września wygrała swój pierwszy turniej deblowy. W Pekinie, podczas turnieju kategorii II China Open 2008, grając w parze z Anabel Mediną Garrigues pokonały w finale Chinki Han Xinyun i Xu Yifan 6:1, 6:3.

Sezon 2009 zaczęła od turnieju w Auckland, gdzie w ćwierćfinale przegrała z Jeleną Wiesniną 3:6, 6:0, 3:6. Następnie dotarła do ćwierćfinału turnieju w Sydney pomimo trzech piłek meczowych przegrała z Sereną Wiliams 7:6, 3:6, 6:7. W Australian Open w I rundzie wygrała z Szachar Pe’er 6:3, 6:2, w II rundzie wygrała z Virginia Ruano Pascual 6:3, 6:3, ale przegrała w III rundzie z Jeleną Dokić 6:3, 1:6, 2:6.

Wozniacki wzięła udział w turnieju Pattaya, gdzie w ćwierćfinale przegrała z rozstawioną z numerem 8. Magdaléną Rybárikovą 6:4, 6:1. Następnie doszła do finału turnieju w Memphis, gdzie przegrała z Wiktoryją Azaranką 1:6, 3:6, następnie z Wiktoryją Azaranką wygrały ten turniej w deblu.

W Indian Wells doszła do ćwierćfinału, gdzie przegrała z Wierą Zwonariową 4:6, 2:6. W Miami doszła do ćwierćfinału wygrywając po drodze z Jeleną Dokić, Patty Schnyder, Jeleną Diemientjewą i przegrywając ze Swietłaną Kuzniecową 4:6, 7:6, 1:6.

Na turnieju w Ponte Vedra Beach wygrała swój 4 turniej wygrywając w finale z Aleksandrą Wozniak 6:1, 6:2. W turnieju w Charlestonie doszła do finału, gdzie w półfinale pokonała Jelenę Diemientjewą, ale w finale przegrała z Sabine Lisicki 2:6, 4:6.

W Stuttgarcie odpadła w II rundzie przegrywając z Marion Bartoli 6:7, 4:6. W turnieju w Rzymie odpadła w III rundzie z Wiktoryją Azaranką 2:6, 2:6. W turnieju w Madrycie odpadła z liderką rankingu Dinarą Safiną 2:6, 4:6.

We French Open w była rozstawiona z 10 i w I rundzie wygrała z Wierą Duszewiną 4:6, 7:5, 6:1. W II rundzie spotkała się Jill Craybas i wygrała 6:1, 6:4, ale w III rundzie uległa Soranie Cirstei 6:7, 5:7.

W lipcu wygrała turniej w Eastbourne pokonując w finale Virginie Razzano 7:6, 7:5. Na Wimbledonie odpadła w IV rundzie z Sabine Lisicki 4:6, 4:6.

W Sztokholmie w dzień swoich urodzin przegrała w finale z Maríą José Martínez Sánchez. W turnieju w Los Angeles przegrała w II rundzie, w turnieju w Cincinnati odpadła w ćwierćfinale, a w Toronto przegrała w II rundzie. Następnie wygrała turniej w New Haven pokonując w finale Jelenę Wiesninę 6:2, 6:4. Na US Open osiągnęła swój pierwszy wielkoszlemowy finał gdzie przegrała z Kim Clijsters 5:7, 3:6. Po tym turnieju została 6. rakietą świata.

W turnieju w Tokio musiała oddać mecz w II rundzie Aleksandrze Wozniak. W Pekinie odpadła w II rundzie z Maríą José Martínez Sánchez 7:6, 6:7, 0:6. W turnieju w Osace przegrała w półfinale z Samanthą Stosur 0:6, 6:4, 4:6. W Luksemburgu w I rundzie przy prowadzeniu 7:5, 5:0 oddała mecz Anne Kremer.

W turnieju mistrzyń w Dosze wygrała swój pierwszy mecz z Wiktoryją Azaranką 1:6, 6:4, 7:5. W drugim meczu wygrała z Wierą Zwonariową 6:0, 6:7, 6:4. W III meczu przegrała z Jeleną Janković 2:6, 2:6 mimo to awansowała do półfinału, gdzie musiała oddać mecz Serenie Williams.

Sezon skończyła na 4. pozycji w rankingu WTA.

Sezon zaczęła od turnieju w Sydney, gdzie przegrała w I rundzie z Li Na 6:2, 3:6, 2:6. W Australian Open została rozstawiona z numerem 4. W I rundzie wygrała z Aleksandrą Wozniak 6:4, 6:2. Następnie wygrała z Julią Görges 6:3, 6:1. W III rundzie wygrała z Szachar Pe’er 6:4, 6:0, ale w IV rundzie przegrała z Li Na 4:6, 3:6. Po Australian Open awansowała na 3. pozycję w rankingu WTA.

W turnieju w Dubaju była rozstawiona z numerem 1 i w III rundzie przegrała z Szachar Pe’er 2:6, 5:7. Na BNP Paribas Open została rozstawiona z numerem 2. W II rundzie wygrała z Vanią King 5:7, 6:2, 6:4. W III rundzie wygrała z Mariją Kirilenko 6:0, 6:3. W IV rundzie wygrała z Nadieżdą Pietrową 6:3, 3:6, 6:0. W ćwierćfinale wygrała ze Zheng Jie 6:4, 4:6, 6:1. W półfinale wygrała z Agnieszką Radwańską 6:2, 6:3. Następnie przegrała w finale z Jeleną Janković 2:6, 4:6. Po turnieju w Indian Wells awansowała na 2. miejsce w rankingu WTA. W Miami w I rundzie wygrała 3:6, 6:3, 6:4 z Cwetanę Pironkową, w II rundzie wygrała z Mariją Kirilenko 1:6, 6:1, 6:4, w kolejnej rundzie spotkała się Anastasiją Pawluczenkową i wygrała 6:2, 6:2. W ćwierćfinale uległa Justine Henin 7:6(5), 3:6, 4:6.

W turnieju MPS Group Championships 2010 rangi International rozgrywanym w Ponte Beach obroniła tytuł zdobyty rok wcześniej pokonując w finale Wolhę Hawarcową 6:2, 7:5. Następnie pojechała do Charlestonu, gdzie w półfinale w czasie meczu doznała kontuzji i musiała oddać mecz Wierze Zwonariowej. W turnieju w Stuttgarcie została rozstawiona z numerem 1. W sierpniu 2010 w turnieju Rogers Cup poprzedzającym US Open, w Montrealu, wygrała pokonując Wierę Zwonariową 6:3, 6:2. W tym samym tygodniu wygrała turniej Pilot Pen Tennis, w finale z Nadieżdą Pietrową wynikiem 6:3, 3:6, 6:3. Była to jej trzecia z rzędu wygrana impreza w New Haven.

Została rozstawiona z numerem 1 w US Open 2010, gdzie jako zwyciężczyni US Open Series ubiegała się o dodatkowy milion dolarów nagrody w przypadku wygranej – łącznie 2,7 mln USD – czyli najwyższej nagrody dla kobiety w jakimkolwiek sporcie wszech czasów. Jednak odpadła w półfinale z Wierą Zwonariową 4:6. 3:6, inkasując ćwierć tej kwoty w dodatku do premii za półfinał, łącznie $650,000.

Następnie wygrała Toray Pan Pacific Open w Tokio. Dostając się do ćwierćfinału China Open w Pekinie, zapewniła sobie nr 1 w rankingu światowym WTA na 11 października 2010. Wygrała także ten turniej, pokonując w finale Wierę Zwonariową 6:3, 3:6, 6:3.

Na zakończenie sezonu w Dosze podczas Sony Ericsson Championships 2010 zagrała w grupie kasztanowej wraz z Francescą Schiavone, Samanthą Stosur oraz Jeleną Diemientjewą. W pierwszym meczu rozgrywek grupowych wygrała z Diemientjewą 6:1, 6:1. W drugim przegrała ze Stosur 4:6, 3:6. W trzecim wygrała ze Schiavone 3:6, 6:1, 6:1 – tym samym zapewniła sobie pierwsze miejsce w światowym rankingu WTA na koniec roku. W półfinale wygrała z Wierą Zwonariową 7:5, 6:0. W finale, i ostatnim meczu jej sezonu, przegrała z Kim Clijsters 3:6, 7:5, 3:6.

Na początek sezonu, rozstawiona z nr 1, po wolnym losie w I rundzie, przegrała z Dominiką Cibulkovą w II rundzie wynikiem 3:6, 3;6 w Medibank International Sydney.

W Australian Open była również rozstawiona jako nr 1. W I rundzie wygrała z Giselą Dulko wynikiem 6:3, 6:4. W II rundzie wygrała z Vanią King wynikiem 6:1, 6:0. W III rundzie wygrała z Dominiką Cibulkovą wynikiem 6:4, 6:3. W IV rundzie wygrała z Anastasiją Sevastovą wynikiem 6:3, 6:4. W ćwierćfinale wygrała z Francescą Schiavone 3:6, 6:3, 6:3. W półfinale przegrała z Li Na wynikiem 6:3, 5:7, 3:6, a serwowała piłkę meczową w drugim secie przy stanie 5:4.

Z dniem 14 lutego 2011 straciła pierwsze miejsce w rankingu światowym WTA Tour na korzyść Kim Clijsters, mistrzyni Australian Open 2011. Ponieważ Clijsters nie wzięła udziału w następnym turnieju, Dubai Duty Free Tennis Championships, Wozniacki mogła odrobić straty o ile dostałaby się do półfinału w Dubaju. Rozstawiona z nr 1., nie zagrała w I rundzie. W II rundzie wygrała przez krecz rywalki z Anną Czakwetadze przy stanie 6:1, 3:5. W III rundzie wygrała z Ayumi Morita wynikiem 6:1, 6:0. W ćwierćfinale pokonała Szachar Pe’er wynikiem 6:2, 6:4, tym samym powracając do pierwszego miejsca w rankingu WTA Tour z dniem 21 lutego 2011. W półfinale wygrała po raz pierwszy w życiu z Jeleną Janković wynikiem 7:5, 6:3. W finale pokonała Swietłanę Kuzniecową wynikiem 6:1, 6:3 zdobywając pierwszy tytuł w sezonie i odzyskując miejsce liderki w światowym rankingu WTA Tour.

W następnym tygodniu, jako liderka rankingu wystartowała w turnieju Qatar Ladies Open. Pierwszą rundę jako najwyżej rozstawiona zawodniczka miała wolną. W II rundzie dość łatwo pokonała Nadieżdę Pietrową 6:3, 6:2. W ćwierćfinale wygrała z Flavią Pennettą 6:2, 6:0, a w półfinale łatwo wygrała z Marion Bartoli 6:1, 6:1. Dopiero w finale musiała uznać wyższą dyspozycję dnia turniejowej dwójki Wiery Zwonariowej, z którą przegrała 4:6, 4:6.

W marcu wygrała turniej w Indian Wells.

Wozniacki była rozstawiona z nr 1 w Sony Ericsson Open w Miami. Przegrała tam w IV rundzie z rozstawioną z nr 21 Andreą Petković wynikiem 5:7, 6:3, 6–3:6.

10 kwietnia 2011 wygrała turniej Family Circle Cup w Charlestonie. Następnie dotarła do finału Porsche Tennis Grand Prix w Stuttgarcie, gdzie przegrała z Julią Görges 6:7(3), 3:6. Następnie ponownie musiała uznać wyższość Görges podczas Mutua Madrileña Madrid Open przegrywając w trzeciej rundzie 4:6, 6:1, 3:6. Następnie dotarła do półfinału Internazionali BNL d’Italia w Rzymie, gdzie przegrała z Mariją Szarapową wynikiem 5:7, 3:6. 21 maja 2011 wygrała Brussels Ladies Open w Brukseli, wygrywając w finale z Peng Shuai wynikiem 2:6, 6:3, 6:3.

Podczas drugiego w tym sezonie turnieju wielkoszlemowego French Open w Paryżu rozstawiona z nr 1 Wozniacki nie miała większych problemów z przejściem I rundy pokonując Kimiko Date-Krumm 6:0, 6:2. W II rundzie pokonała Aleksandrę Wozniak 6:3, 7:6(6). Nieoczekiwanie zakończyła dość wcześnie turniej przegrywając w III rundzie z Danielą Hantuchovą wynikiem 1:6; 3:6.

12 czerwca 2011 wygrała w Kopenhadze E-Boks Danish Open 2011, pokonując w finale Lucię Šafářovą wynikiem 6:1, 6:4.

W Wimbledon 2011 niespodziewanie przegrała w IV rundzie z Dominiką Cibulkovą w trzech setach, już po prowadzeniu 6:1. Była to druga w tym sezonie przegrana z Dominiką Cibulkovą.

W pierwszym turnieju po Wimbledonie, Rogers Cup w Toronto, była rozstawiona z nr 1. i miała wolny los w I rundzie. W II niespodziewanie przegrała z Robertą Vinci wynikiem 4:6, 5:7. W następnym tygodniu, w identycznej sytuacji, przegrała w turnieju Western & Southern Open 2011 nieopodal Cincinnati z Christiną McHale identycznym wynikiem 4:6, 5:7.

27 sierpnia 2011, po raz czwarty z rzędu, wygrała turniej w New Haven, New Haven Open at Yale, pokonując w finale Petrę Cetkovską wynikiem 6:4, 6:1.

Na US Open 2011 Wozniacki była rozstawiona z nr 1. W I rundzie wygrała z Nurią Llagostera Vives wynikiem 6:3, 6:1. W II rundzie pokonała Arantxę Rus z wynikiem 6:2, 6:0. W III rundzie pokonała Vanię King 6:2, 6:4. W IV rundzie po przegrywaniu już 6:7, 1:4, pokonała Swietłanę Kuzniecową wynikiem 6:7, 7:5, 6:1^[9]. W ćwierćfinale Wozniacki pokonała Andreę Petković z wynikiem 6:1, 7:6. W półfinale przegrała z Sereną Williams z wynikiem 2:6, 4:6.

Następnie wzięła udział w turnieju Toray Pan Pacific Open 2011 w Tokio, gdzie przegrała w III rundzie z Kaią Kanepi z wynikiem 5:7, 6:1, 4:6, pomimo tego, że w 3. secie prowadziła stosunkiem 3:0 i 4:3 przy zachowaniu własnego podania.

W turnieju China Open w Pekinie dotarła do ćwierćfinału, w którym przegrała z Flavią Pennetta z wynikiem 6:3, 0:6, 6:7(2).

Udział w wielkoszlemowym Australian Open zakończyła na ćwierćfinale i została zdetronizowana w rankingu przez zwyciężczynię turnieju Wiktoryję Azarankę.

Doszła do finału w Kopenhadze, gdzie przegrała z Angelique Kerber 4:6, 4:6. Większym osiągnięciem były jednak półfinały prestiżowych zawodów w Miami i Montrealu.

Podczas French Open osiągnęła trzecią rundę, a na Wimbledonie i w US Open zmagania skończyła już na pierwszej. W ćwierćfinale olimpiady w Londynie pokonała ją złota medalistka Serena Williams.

Wozniacki zdobyła pierwszy tytuł w sezonie dopiero we wrześniu w Seulu. Jako rozstawiona z numerem pierwszym pokonała w finale Kaię Kanepi 6:1, 6:0. W moskiewskim turnieju oznaczona była dziką kartą i numerem trzecim, w finale pokonała Samanthę Stosur 6:2, 4:6, 7:5.

Po raz pierwszy od 2009 roku nie brała udziału w Mistrzostwach WTA, nawet jako rezerwowa. Uczestniczyła jednak w WTA Tournament of Champions. Po przebrnięciu przez fazę grupową bez przegranego meczu pokonała Cwetanę Pironkową 6:4, 6:1. W finale przegrała jednak z Nadieżdą Pietrową wynikiem 2:6, 1:6. Sezon zakończyła na 10. pozycji w rankingu WTA.

Sezon 2013 Wozniacki rozpoczęła od udziału w turnieju w Brisbane, gdzie przegrała w pierwszej rundzie z Ksieniją Pierwak 6:2, 3:6, 6:7(1). W turnieju w Sydney w pierwszej rundzie wygrała z Urszulą Radwańską 6:1, 6:2, lecz w kolejnym meczu uległa Swietłanie Kuzniecowej 6:7(4), 6:1, 2:6. W wielkoszlemowym Australian Open, rozstawiona z numerem dziesiątym, pokonała Sabine Lisicki 2:6, 6:3, 6:3. W kolejnym meczu zwyciężyła z Donną Vekić 6:1, 6:4. W następnym spotkaniu wygrała z Łesią Curenko wynikiem 6:4, 6:3. W czwartej rundzie Caroline Wozniacki zmierzyła się ze Swietłaną Kuzniecową, z którą przegrała wynikiem 2:6, 6:2, 5:7.

Podczas zawodów w Dosze, rozstawiona z numerem dziesiątym, osiągnęła ćwierćfinał. W początkowych fazach turnieju zwyciężyła bez straty seta m.in. z Mervaną Jugić-Salkić, Soraną Cîrsteą i Moną Barthel. W pojedynku o półfinał przegrała jednak z Agnieszką Radwańską wynikiem 2:6, 5:7. Następnie osiągnęła półfinał turnieju w Dubaju. W rozgrywkach pokonała Lucie Šafářovą 6:2, 6:2, Zheng Jie 6:0, 6:1 i Marion Bartoli 4:6, 6:1, 6:4. W spotkaniu półfinałowym uległa Petrze Kvitovej wynikiem 3:6, 4:6. Najwyżej rozstawiona w Kuala Lumpur przegrała w pierwszej rundzie z Wang Qiang 6:2, 6:7(1), 1:6.

W Indian Wells Wozniacki w kolejnych meczach wygrywała z Alizé Cornet, Jeleną Wiesniną i Nadieżdą Pietrową. Półfinał osiągnęła dzięki walkowerowi Wiktoryi Azaranki. W kolejnym spotkaniu pokonała Angelique Kerber wynikiem 2:6, 6:4, 7:5. W finale przegrała z Mariją Szarapową 2:6, 2:6. W Miami w swym pierwszym pojedynku wygrała z Karolíną Plíškovą, a w kolejnej rundzie przegrała z Garbiñe Muguruzą 2:6, 4:6. W Charleston osiągnęła ćwierćfinał, w którym uległa Stefanie Vögele 6:3, 4:6, 3:6.

W Stuttgarcie uległa w pierwszym meczu Carli Suárez Navarro 6:7(6), 1:6. Także w pierwszej rundzie odpadła w Madrycie, przegrywając z Jarosławą Szwiedową 2:6, 4:6. Również w Rzymie uległa Bojanie Jovanovski 6:2, 4:6, 6:7(5) w pierwszym spotkaniu. W Brukseli rywalizację rozpoczęła od drugiej rundy, przegrywając z Zheng Jie 2:6, 4:6. Na French Open Dunka pokonała Laurę Robson w dwóch setach, by następnie ulec Bojanie Jovanovski 6:7(2), 3:6.

Okres gry na kortach trawiastych rozpoczęła od udział w zawodach w Eastbourne. Rozstawiona z numerem piątym Wozniacki osiągnęła półfinał. Do drugiej rundy awansowała dzięki kreczowi Tamiry Paszek przy stanie 6:2, 2:2. Następnie dwa razy do czterech gemów pokonała Robson. W spotkaniu ćwierćfinałowym zwyciężyła z Jekatieriną Makarową 4:6, 6:0, 6:3. W meczu o finał lepsza okazała się kwalifikantka Jamie Hampton, z którą Dunka przegrała 7:6(8), 5:7, 3:6. Na Wimbledonie pokonała w pierwszej rundzie Estrellę Cabezę Candelę 6:0, 6:2, by następnie przegrać z Petrą Cetkovską 2:6, 2:6.

Cykl US Open Series zaczęła od porażki z Soraną Cîrsteą 7:5, 6:7(0), 4:6 w swoim pierwszym meczu w Toronto. W Cincinnati awansowała do ćwierćfinału, pokonując kolejno Peng Shuai 6:1, 6:1, Monikę Niculescu 6:4, 6:3 i Petrę Kvitovą 3:6, 6:2, 6:3. W meczu o półfinał uległa Wiktoryi Azarance 3:6, 6:7(5). W New Haven Dunka w pierwszej rundzie pokonała Peng Shuai po kreczu przy stanie 2:6, 3:1. W kolejnych spotkaniach wygrała z Karin Knapp 6:1, 7:5 i Sloane Stephens 7:6(6), 6:2. W meczu półfinałowym przegrała z Simoną Halep 2:6, 5:7. Na US Open rozstawiona z numerem szóstym Wozniacki pokonała Duan Yingying 6:2, 7:5 oraz Chanelle Scheepers 6:1, 6:2. W trzecim pojedynku przegrała jednak z kwalifikantką Camilą Giorgi 6:4, 4:6, 3:6.

Okres zawodów azjatyckich rozpoczęła od pokonania Flavia Pennetta 6:2, 6:3 w drugiej rundzie w Tokio. Następnie wygrała z Magdaléną Rybárikovą dwa sety po 6:1. W ćwierćfinale odniosła triumf nad Lucie Šafářovą wynikiem 2:6, 6:3, 6:2. W półfinale przegrała z Angelique Kerber 4:6, 6:7(5). W Pekinie Wozniacki pokonała Niculescu i Stephens wynikami 6:3, 6:1. W ćwierćfinale uległa Serenie Williams 1:6, 4:6.

Jedyne turniejowe zwycięstwo w sezonie zanotowała w Luksemburgu, gdzie pokonała Mandy Minellę 6:3, 7:6(2), Monikę Niculescu 6:3, 6:2 i Bojanę Jovanovski 6:3, 3:6, 6:3. W spotkaniu półfinałowym wygrała z Niemką Sabine Lisicki 6:4, 6:4, a w meczu mistrzowskim pokonała inną Niemkę Annikę Beck 6:2, 6:2.

W zawodach TEB BNP Paribas WTA Championships kończących sezon pełniła funkcję pierwszej rezerwowej. Rok 2013 zakończyła na 10. miejscu w rankingu singlowym WTA Tour.

Sezon 2014 Wozniacki rozpoczęła od pokonania Julii Görges w pierwszej rundzie w Sydney. W kolejnym meczu przegrała jednak z Lucie Šafářovą. Na Australian Open Dunka pokonała Lourdes Domínguez Lino 6:0, 6:2 i Christinę McHale 6:0, 1:6, 6:2, by w trzeciej rundzie ulec Garbiñe Muguruzie 6:4, 5:7, 3:6.

Podczas zawodów w Dosze przegrała w drugiej rundzie z Yaniną Wickmayer 4:6, 5:7. Następnie osiągnęła półfinał turnieju w Dubaju. W rozgrywkach pokonała Sabine Lisicki 2:6, 6:3, 6:3, Annikę Beck 6:4, 6:4 i Soranę Cîrsteę 6:1, 6:2. W spotkaniu półfinałowym uległa Venus Williams wynikiem 3:6, 2:6.

W Indian Wells Wozniacki wygrała z Bojaną Jovanovski i Jarosławą Szwiedową. W czwartej rundzie nie sprostała Jelenie Janković. W Miami w swym pierwszym pojedynku wygrała z Móniką Puig 1:6, 6:1, 6:3. Następnie pokonała dwie Amerykanki – Sloane Stephens i Varvarę Lepchenko – oddając im po jednym gemie. W meczu o półfinał przegrała z Li Na 5:7, 5:7. W Monterrey zanotowała półfinał, w którym uległa Anie Ivanović 6:7(5), 4:6.

Okres gry na nawierzchni ceglanej rozpoczęła zwycięstwem 6:2, 6:2 nad Jekatieriną Makarową w Madrycie. W drugiej rundzie uległa Robercie Vinci 3:6, 3:6. Na French Open Dunka przegrała 6:7(5), 6:4, 2:6 w pierwszej rundzie z Yaniną Wickmayer.

Na trawiastych kortach w Eastbourne Wozniacki pokonała Samanthę Stosur, Sloane Stephens i Camilę Giorgi. W półfinale przegrała jednak z Angelique Kerber 6:3, 6:7(3), 3:6. Na Wimbledonie pokonała Szachar Pe’er, Naomi Broady i Anę Konjuh, tracąc w tych pojedynkach łącznie jedenaście gemów. W czwartej rundzie przegrała 2:6, 5:7 z Barborą Záhlavovą-Strýcovą.

W lipcu triumfowała z zawodach WTA International Series w Stambule. Najwyżej rozstawiona Dunka pokonała w finale Robertę Vinci 6:1, 6:1. W Montrealu awansowała do ćwierćfinału, tracąc łącznie sześć gemów w meczach z Danielą Hantuchovą, Klárą Koukalovą i Shelby Rogers. W meczu o półfinał uległa Serenie Williams 6:4, 5:7, 5:7. Na drodze do półfinału w Cincinnati, gdzie ponownie uległa Serenie Williams, zwyciężyła m.in. z Angelique Kerber i Agnieszką Radwańską. W New Haven przegrała w drugiej rundzie z Camilą Giorgi 4:6, 2:6. Udział w US Open rozpoczęła od zwycięstwa z Magdaléną Rybárikovą po kreczu przy stanie 6:1, 3:6, 2:0. W kolejnych spotkaniach wygrała z Alaksandrą Sasnowicz, Andreą Petković i Mariją Szarapową (6:4, 2:6, 6:2). W ćwierćfinale straciła jednego gema w pojedynku z Sarą Errani, a do finału awansowała po kreczu Peng Shuai przy stanie 7:6(1), 4:3. W swoim drugim meczu mistrzowskim na kortach w Nowym Jorku uległa Serenie Williams 6:3, 6:3.

Okres gry na kortach w Azji Wozniacki rozpoczęła od finału zawodów w Tokio. Przegrała w nim z Aną Ivanović 2:6, 6:7(2). W Wuhanie Dunka awansowała do półfinału, uległa w nim jednak Eugenie Bouchard 2:6, 3:6. W swoim pierwszym meczu w Pekinie przegrała z Samanthą Stosur. W turnieju WTA Finals w Singapurze tenisistka wygrała wszystkie mecze w fazie grupowej – z Szarapową, Radwańską i Kvitovą. W półfinale przegrała z Williams 6:2, 3:6, 7:6(6). Mecz ten został uznany najlepszym spotkaniem sezonu, za co otrzymał nagrodę WTA Awards^[10]. Wozniacki zakończyła rok na 8. miejscu w rankingu WTA Tour.

Sezon ten Dunka rozpoczęła od finału w Auckland, gdzie uległa Venus Williams. W Australian Open po wygranej w pierwszej rundzie z Taylor Townsend, w kolejnym etapie nie sprostała dwukrotnej zwyciężczyni tej imprezy, Wiktoryi Azarance. Później docierała do półfinału turniejów w Dubaju i do ćwierćfinału zawodów w Dosze, ponownie przegrywając z Azaranką. Na początku marca triumfowała w turnieju kategorii WTA International Series w Kuala Lumpur, pokonując w trzech setach Alexandrę Dulgheru.

W turnieju WTA Premier Mandatory w Indian Wells Dunka przegrała w trzeciej rundzie 4:6, 4:6 z Belindą Bencic, pokonawszy we wcześniejszym meczu kwalifikantkę Uns Dżabir. W zawodach tej samej rangi w Miami Caroline Wozniacki wygrała z Madison Brengle, oddając jej jednego gema, oraz z Kaią Kanepi po trzysetowy, pojedynku. W czwartej rundzie lepszą okazała się Venus Williams, która zakończyła mecz w dwóch setach.

W pierwszym starcie na nawierzchni ceglanej Wozniacki dotarła do finału zawodów w Stuttgarcie, pokonując m.in. rozstawioną z numerem drugim Simonę Halep 7:5, 5:7, 6:2. W meczu mistrzowskim przegrała z Angelique Kerber 6:3, 1:6, 5:7. W Madrycie Dunka osiągnęła ćwierćfinał, w którym lepsza okazała się Marija Szarapowa. W Rzymie Dunka przegrała w drugiej rundzie z Azaranką. Ten sam rezultat zanotowała podczas French Open – tym razem zwycięstwo odniosła Julia Görges.

Okres gry na nawierzchni trawiastej rozpoczęła w Eastbourne od półfinału z Belindą Bencic, w którym skreczowała przy stanie 0:3. Na Wimbledonie uległa w czwartej rundzie późniejszej finalistce Garbiñe Muguruzie 4:6, 4:6.

W pierwszych trzech turniejach zaliczanych do US Open Series 2015 (Stanford, Toronto, Cincinnati) nie wygrała meczu, odpadając w drugich rundach. W New Haven w półfinale przegrała z Petrą Kvitovą 7:5, 6:1. W US Open w drugiej rundzie lepsza okazała się inna Czeszka – Petra Cetkovská.

Okres gry na kortach w Azji rozpoczął się dla Dunki od półfinału w Tokio, gdzie ponownie poniosła porażkę w pojedynku z Bencic. W Wuhanie odpadła w drugiej rundzie, a w Pekinie zaszła rundę dalej. W Linzu także odpadła w drugiej rundzie. Sezon zakończyła kreczem w pierwszym meczu fazy grupowej turnieju WTA Elite Trophy.

Wozniacki rozpoczęła sezon turniejem WTA w Auckland, gdzie w półfinale uległa Sloane Stephens wynikiem 2:6, 6:7(3). Osiągnęła również półfinał turnieju w Monterrey, w którego ćwierćfinale przegrała z Heather Watson. Dotarła też do półfinału US Open, pokonując wcześniej m.in. Swietłanę Kuzniecową czy Madison Keys, a przegrywając dopiero z Angelique Kerber wynikiem 4:6, 3:6. Swój 24 tytuł w karierze zdobyła podczas turnieju w Tokio, gdzie okazała się lepszą od Belindy Bencic, Carli Suárez Navarro, Magdy Linette, Agnieszki Radwańskiej, a w finale też Naomi Osaki (7:5, 6:3). Radwańska zrewanżowała się jej w trzecich rundach turniejów w Wuhanie i Pekinie. W Hongkongu Wozniacki zdobyła kolejny tytuł, pokonując w meczu mistrzowskim Kristinę Mladenovic 6:1, 6:7(4), 6:2. W Luksemburgu wycofała się przed ćwierćfinałem i nie zagrała w Zhuhai, zajmując ostatecznie 19. miejsce w rankingu.

W każdym z trzech australijskich turniejów (Auckland, Sydney, Melbourne) Wozniacki wygrała po dwa mecze. Lepiej poszło jej w Dosze i Dubaju, gdzie dochodziła do finału. W pierwszym uległa Karolínie Plíškovej 3:6, 4:6, a w drugim przegrała z Eliną Switoliną 4:6, 2:6.

Przegrała w ćwierćfinale w Indian Wells z Kristiną Mladenovic 6:3, 6:7(4), 2:6, chociaż była bliska zwycięstwa w dwóch setach. W Miami po raz trzeci w sezonie osiągnęła finał, w którym musiała uznać wyższość Johanny Konty 4:6, 3:6. Na drodze do decydującego meczu pokonała m.in. Garbiñe Muguruzę (7:6(1), krecz) i Karolínę Plíškovą (5:7, 6:1, 6:1).

W Paryżu po pokonaniu Swietłany Kuzniecowej awansowała do ćwierćfinału, w którym nie sprostała późniejszej triumfatorce zawodów Jeļenie Ostapenko. W Eastbourne ponownie przegrała w finale z Plíškovą, tym razem 4:6, 4:6. Na Wimbledonie uległa Coco Vandeweghe w spotkaniu czwartej rundy.

Następnie zaliczyła kolejne finały w Båstad (porażka z Kateřiną Siniakovą 3:6, 4:6) i w Toronto (tam wygrana z Agnieszką Radwańska i liderką rankingu Plíškovą, zaś uległa Switolinie 4:6, 0:6), a także ćwierćfinał w Cincinnati i drugą rundę US Open.

Pierwszy wygranym turniejem w sezonie były zawody w Tokio, gdzie Dunka w finale pokonała Anastasiję Pawluczenkową wynikiem 6:0, 7:5. W Wuhanie w swoim pierwszym meczu uległa Marii Sakari, zaś w Pekinie w trzeciej rundzie pokonała ją Petra Kvitová. Spotkanie drugiej rundy w Hongkongu przeciw Lizette Cabrerze poddała walkowerem.

W kończącym sezon turnieju WTA Finals w Singapurze Wozniacki trafiła do grupy czerwonej. Pokonała Elinę Switolinę, Simonę Halep oraz uległa Caroline Garcii. Do półfinału awansowała z drugiego miejsca w grupie. W meczu o finał pokonała Karolínę Plíškovą, a w meczu mistrzowskim zwyciężyła Venus Williams 6:4, 6:4, po raz pierwszy w karierze triumfując w tych rozgrywkach.

Sezon zakończyła na trzecim miejscu w rankingu singlowym WTA Tour.

Wozniacki zainaugurowała sezon 2018 występem w zawodach w Auckland, odnosząc zwycięstwo w pierwszej rundzie nad Madison Brengle 6:3, 6:0^[11], następnie wygrała z Petrą Martić 6:2, 6:2^[12]. W ćwierćfinale pokonała Sofię Kenin 4:6, 6:2, 6:4, po czym spotkała się w półfinale z Sachią Vickery, triumfując nad nią 6:4, 6:4^[13]. W finale zawodów przegrała z Julią Görges 4:6, 6:7(4)^[14]. W Australian Open, w którym wystartowała z numerem drugim, pokonała Mihaelę Buzărnescu 6:2, 6:3^[15], Janę Fett 3:6, 6:2, 7:5, Kiki Bertens 6:4, 6:2^[16] i Magdalénę Rybárikovą 6:3, 6:0^[17]. W ćwierćfinale wygrała z Carlą Suárez Navarro 6:0, 6:7(3), 6:2, awansując po raz drugi w karierze do półfinału Australian Open^[18]. W przedostatniej rundzie turnieju wyeliminowała Elise Mertens 6:3, 7:6(2)^[19]. W finale pokonała Simonę Halep 7:6(2), 3:6, 6:4, zdobywając tym samym swój pierwszy wielkoszlemowy tytuł i wracając po 6 latach na pozycję liderki rankingu WTA^[20].

W Petersburgu doszła do ćwierćfinału, w którym musiała uznać wyższość Darji Kasatkiny 6:7(2), 3:6^[21], wcześniej zaś pokonała Anastasiję Potapową 6:0, 6:1^[22].

W Dosze wygrała z Cariną Witthöft 6:2, 6:0 w drugiej rundzie^[23], po czym wyeliminowała Monicę Niculescu 7:5, 6:1^[24] i Angelique Kerber 7:6(4), 1:6, 6:3^[25]. W półfinale nie sprostała Petrze Kvitovej, przegrywając 6:3, 6:7(3), 5:7^[26].

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

Turniej	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021–2022	2023	2024	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	4R	3R	4R	SF	QF	4R	3R	2R	1R	3R	W	3R	3R	koniec kariery		2R	1 / 14	37 – 13
French Open	A	1R	3R	3R	QF	3R	3R	2R	1R	2R	A	QF	4R	1R	koniec kariery			A	0 / 12	21 – 12
Wimbledon	Q1	2R	3R	4R	4R	4R	1R	2R	4R	4R	1R	4R	2R	3R	koniec kariery			3R	0 / 14	27 – 14
US Open	A	2R	4R	F	SF	SF	1R	3R	F	2R	SF	2R	2R	3R	koniec kariery		4R	4R	0 / 15	44 – 15
Ranking na koniec roku	237	64	12	4	1	1	10	10	8	17	19	3	3	38	–		236		1 / 55	129 – 54

Turniej	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021–2022	2023	2024	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	2R	1R	1R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	koniec kariery		A	0 / 3	1 – 3
French Open	A	A	1R	1R	2R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	koniec kariery			A	0 / 3	1 – 3
Wimbledon	A	A	1R	2R	2R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	koniec kariery			A	0 / 3	2 – 3
US Open	A	1R	2R	3R	2R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	koniec kariery		A	A	0 / 4	4 – 4
Ranking na koniec roku	238	150	79	70	113	556	–	–	–	–	–	–	–	–	–		–	–	0 / 13	8 – 13

Turniej	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021–2022	2023	2024	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	koniec kariery		A	0 / 0	0 – 0
French Open	A	1R	1R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	koniec kariery			A	0 / 2	0 – 2
Wimbledon	A	A	2R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	koniec kariery			A	0 / 1	1 – 1
US Open	A	A	2R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	koniec kariery		A	A	0 / 1	1 – 0
																			0 / 4	2 – 3

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
WTA Tournament of Champions
1988 – 2008
	Kategoria I
	Kategoria II
	Kategoria III
	Kategoria IV
	Kategoria V
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	8 sierpnia 2008	Sztokholm	Twarda	Wiera Duszewina	6:0, 6:2
Zwyciężczyni	2.	23 sierpnia 2008	New Haven	Twarda	Anna Czakwetadze	3:6, 6:4, 6:1
Zwyciężczyni	3.	5 października 2008	Tokio	Twarda	Kaia Kanepi	6:2, 3:6, 6:1
Finalistka	1.	26 października 2008	Luksemburg	Twarda (hala)	Jelena Diemientjewa	6:2, 4:6, 6:7(4)
Finalistka	2.	21 lutego 2009	Memphis	Twarda (hala)	Wiktoryja Azaranka	1:6, 3:6
Zwyciężczyni	4.	12 kwietnia 2009	Ponte Beach	Ceglana	Aleksandra Wozniak	6:1, 6:2
Finalistka	3.	19 kwietnia 2009	Charleston	Ceglana	Sabine Lisicki	2:6, 4:6
Finalistka	4.	17 maja 2009	Madryt	Ceglana	Dinara Safina	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	5.	20 czerwca 2009	Eastbourne	Trawiasta	Virginie Razzano	7:6(5), 7:5
Finalistka	5.	11 lipca 2009	Båstad	Ceglana	María José Martínez Sánchez	5:7, 4:6
Zwyciężczyni	6.	29 sierpnia 2009	New Haven	Twarda	Jelena Wiesnina	6:2, 6:4
Finalistka	6.	13 września 2009	US Open	Twarda	Kim Clijsters	5:7, 3:6
Finalistka	7.	21 marca 2010	Indian Wells	Twarda	Jelena Janković	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	7.	12 kwietnia 2010	Ponte Beach	Ceglana	Wolha Hawarcowa	6:2, 7:5
Zwyciężczyni	8.	8 sierpnia 2010	Kopenhaga	Twarda (hala)	Klára Zakopalová	6:2, 7:6(5)
Zwyciężczyni	9.	23 sierpnia 2010	Montreal	Twarda	Wiera Zwonariowa	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	10.	28 sierpnia 2010	New Haven	Twarda	Nadieżda Pietrowa	6:3, 3:6, 6:3
Zwyciężczyni	11.	2 października 2010	Tokio	Twarda	Jelena Diemientjewa	1:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni	12.	9 października 2010	Pekin	Twarda	Wiera Zwonariowa	6:3, 3:6, 6:3
Finalistka	8.	31 października 2010	Doha	Twarda	Kim Clijsters	3:6, 7:5, 3:6
Zwyciężczyni	13.	20 lutego 2011	Dubaj	Twarda	Swietłana Kuzniecowa	6:1, 6:3
Finalistka	9.	26 lutego 2011	Doha	Twarda	Wiera Zwonariowa	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	14.	20 marca 2011	Indian Wells	Twarda	Marion Bartoli	6:1, 2:6, 6:3
Zwyciężczyni	15.	10 kwietnia 2011	Charleston	Ceglana	Jelena Wiesnina	6:2, 6:3
Finalistka	10.	24 kwietnia 2011	Stuttgart	Ceglana (hala)	Julia Görges	6:7(3), 3:6
Zwyciężczyni	16.	21 maja 2011	Bruksela	Ceglana	Peng Shuai	2:6, 6:3, 6:3
Zwyciężczyni	17.	12 czerwca 2011	Kopenhaga	Twarda (hala)	Lucie Šafářová	6:1, 6:4
Zwyciężczyni	18.	27 sierpnia 2011	New Haven	Twarda	Petra Cetkovská	6:4, 6:1
Finalistka	11.	15 kwietnia 2012	Kopenhaga	Twarda (hala)	Angelique Kerber	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	19.	23 września 2012	Seul	Twarda	Kaia Kanepi	6:1, 6:0
Zwyciężczyni	20.	21 października 2012	Moskwa	Twarda (hala)	Samantha Stosur	6:2, 4:6, 7:5
Finalistka	12.	4 listopada 2012	Sofia	Twarda (hala)	Nadieżda Pietrowa	2:6, 1:6
Finalistka	13.	17 marca 2013	Indian Wells	Twarda	Marija Szarapowa	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	21.	20 października 2013	Luksemburg	Twarda (hala)	Annika Beck	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	22.	20 lipca 2014	Stambuł	Twarda	Roberta Vinci	6:1, 6:1
Finalistka	14.	7 września 2014	US Open	Twarda	Serena Williams	3:6, 3:6
Finalistka	15.	21 września 2014	Tokio	Twarda	Ana Ivanović	2:6, 6:7(2)
Finalistka	16.	10 stycznia 2015	Auckland	Twarda	Venus Williams	6:2, 3:6, 3:6
Zwyciężczyni	23.	8 marca 2015	Kuala Lumpur	Twarda	Alexandra Dulgheru	4:6, 6:2, 6:1
Finalistka	17.	26 kwietnia 2015	Stuttgart	Ceglana (hala)	Angelique Kerber	6:3, 1:6, 5:7
Zwyciężczyni	24.	25 września 2016	Tokio	Twarda	Naomi Ōsaka	7:5, 6:3
Zwyciężczyni	25.	16 października 2016	Hongkong	Twarda	Kristina Mladenovic	6:1, 6:7(4), 6:2
Finalistka	18.	18 lutego 2017	Doha	Twarda	Karolína Plíšková	3:6, 4:6
Finalistka	19.	25 lutego 2017	Dubaj	Twarda	Elina Switolina	4:6, 2:6
Finalistka	20.	1 kwietnia 2017	Miami	Twarda	Johanna Konta	4:6, 3:6
Finalistka	21.	1 lipca 2017	Eastbourne	Trawiasta	Karolína Plíšková	4:6, 4:6
Finalistka	22.	30 lipca 2017	Båstad	Ceglana	Kateřina Siniaková	3:6, 4:6
Finalistka	23.	13 sierpnia 2017	Toronto	Twarda	Elina Switolina	4:6, 0:6
Zwyciężczyni	26.	24 września 2017	Tokio	Twarda	Anastasija Pawluczenkowa	6:0, 7:5
Zwyciężczyni	27.	29 października 2017	Singapur	Twarda (hala)	Venus Williams	6:4, 6:4
Finalistka	24.	7 stycznia 2018	Auckland	Twarda	Julia Görges	4:6, 6:7(4)
Zwyciężczyni	28.	27 stycznia 2018	Australian Open	Twarda	Simona Halep	7:6(2), 3:6, 6:4
Zwyciężczyni	29.	30 czerwca 2018	Eastbourne	Trawiasta	Aryna Sabalenka	7:5, 7:6(5)
Zwyciężczyni	30.	7 października 2018	Pekin	Twarda	Anastasija Sevastova	6:3, 6:3
Finalistka	25.	7 kwietnia 2019	Charleston	Ceglana	Madison Keys	6:7(5), 3:6

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	26 lutego 2006	Memphis	Twarda (hala)	Wiktoryja Azaranka	Lisa Raymond Samantha Stosur	6:7(2), 3:6
Zwyciężczyni	1.	28 września 2008	Pekin	Twarda	Anabel Medina Garrigues	Han Xinyun Xu Yifan	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	2.	21 lutego 2009	Memphis	Twarda (hala)	Wiktoryja Azaranka	Juliana Fedak Michaëlla Krajicek	6:1, 7:6(2)
Finalistka	2.	12 stycznia 2020	Auckland	Twarda	Serena Williams	Asia Muhammad Taylor Townsend	4:6, 4:6

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2009	Półfinał	Serena Williams	4:6, 1:0 krecz
2010	Finał	Kim Clijsters	3:6, 7:5, 3:6
2011	Faza grupowa	Agnieszka Radwańska Wiera Zwonariowa Petra Kvitová	5:7, 6:2, 6:4 2:6, 6:4, 3:6 4:6, 2:6
2013	zawodniczka rezerwowa (nie wystąpiła)
2014	Półfinał	Serena Williams	6:2, 3:6, 6:7(6)
2017	Zwycięstwo	Venus Williams	6:4, 6:4
2018	Faza grupowa	Karolína Plíšková Petra Kvitová Elina Switolina	2:6, 4:6 7:5, 3:6, 6:2 7:5, 5:7, 3:6

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2012	Finał	Nadieżda Pietrowa	2:6, 1:6
2015	Faza grupowa	Swietłana Kuzniecowa	5:7, 2:2 krecz

Runda	Przeciwniczka	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Dania
I runda	Tunezja: Salima Safar	6:4, 6:1
II runda	Słowacja: Daniela Hantuchová [10]	6:1, 6:3
III runda	Rosja: Jelena Diemientjewa [5]	6:7, 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Dania [8]
I runda	Wielka Brytania: Anne Keothavong	4:6, 6:3, 6:2
II runda	Belgia: Yanina Wickmayer	6:4, 3:6, 6:3
III runda	Słowacja: Daniela Hantuchová	6:4, 6:2
Ćwierćfinał	Stany Zjednoczone: Serena Williams [4]	0:6, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Dania
I runda	Czechy: Lucie Hradecká	6:2, 6:2
II runda	Czechy: Petra Kvitová [11]	2:6, 4:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Paryżu 2024, reprezentując państwo  Dania [ITF]
I runda	Egipt: Majar Szarif [ITF]	2:6, 7:5, 6:1
II runda	Stany Zjednoczone: Danielle Collins [8]	3:6, 6:3, 3:6

Rok	Turniej	Finalistka	Wynik
2003	Kolding	Hanne-Skak Jensen	3:6, 6:3, 6:1
2004	Rungsted Kyst	Gluay Kampookaew	7:5, 6:4
	Oslo	Gluay Kampookaew	6:3, 6:3
	Kramfors	Nadia Laas-Hansen	6:0, 6:3
	Osaka	Dominika Cibulková	6:3, 6:0
2005	Nagoja	Ayumi Morita	6:2, 0:6, 6:4
	Roehampton	Marina Erakovic	6:0, 6:3
	Orange Bowl	Mihaela Buzărnescu	6:1, 6:4
2006	Wimbledon	Magdaléna Rybáriková	3:6, 6:1, 6:3
	Osaka	Ayumi Morita	6:3, 2:6, 6:2

Rok	Turniej	Mistrzyni	Wynik
2003	Kopenhaga	Marina Cossou	5:7, 4:6
2004	Luksemburg	Michaëlla Krajicek	6:4, 2:6, 2:6
2006	Australian Open	Anastasija Pawluczenkowa	6:1, 2:6, 3:6

Rok	Turniej	Partnerka	Finalistki	Wynik
2003	Kolding	Hanne-Skak Jensen	Diana Eriksson Nadja Roma	7:6(5), 6:4
2004	Rungsted Kyst	Hanne-Skak Jensen	Nadia Laas-Hansen Gluay Kampookaew	6:4, 6:1
	Oslo	Yanina Wickmayer	Sabrina Allaut Antonia Fohse	1:6, 6:3, 6:4
2005	Bradenton	Ayumi Morita	Sorana Cîrstea Raluca Olaru	6:3, 5:7, 7:6(3)
2006	Osaka	Ayumi Morita	Ksenia Łykina Anastasija Piwowarowa	7:6(4), 7:5

Rok	Turniej	Partnerka	Mistrzynie	Wynik
2004	Kramfors	Małgorzata Silka	Sorana Cîrstea Li Hewenfei	0:6, 2:6
2005	Manila	Amina Rakhim	Chan Yung-jan Hwang I-hsuan	4:6, 1:6
	Nagoja	Amina Rakhim	Chan Yung-jan Li Hewenfei	2:6, 3:6
	Mediolan	Sharon Fichman	Jekatierina Makarowa Jewgienija Rodina	1:6, 4:6
	Orange Bowl	Ana Tatiszwili	Jennifer-Lee Heinser Elizabeth Plotkin	2:6, 6:2, 4:6
	Mérida	Bibiane Schoofs	Agnieszka Radwańska Nataša Zorić	0:4, 4:5(4)
2006	Roland Garros	Agnieszka Radwańska	Sharon Fichman Anastasija Pawluczenkowa	7:6(4), 2:6, 1:6

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2024-11-18]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2024-11-18]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2024-11-18]  (ang.).

• Oficjalna strona internetowa. carolinewozniacki.dk. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-07-15)].