Knowledge Base Wiki

Search for LIMS content across all our Wiki Knowledge Bases.

Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.

ARTE
Ilustracja
Rozpoczęcie nadawania

30 maja 1992

Format obrazu

16:9 576i50 (SDTV)
16:9 720p50 (HDTV)
(Niemcy)
16:9 1080i50 (HDTV)
(Francja)

Właściciel

Groupe Arte

Kraj nadawania

 Francja
 Niemcy

Język

Dźwięk:
francuski
niemiecki
Napisy:
angielski
hiszpański
polski
włoski

Udziały w rynku

1.8% (Francja)
1.0% (Niemcy, 2016)[1]

Strona internetowa

ARTE (fr. Association relative aux télévisions européennes) – francusko-niemiecki kanał telewizyjny, który prezentuje programy kulturalne, reportaże ze świata sztuki i nauki oraz tzw. ambitne kino.

Charakterystyka

Ponieważ jest to przedsięwzięcie międzynarodowe, wymaga ono większych nakładów środków, by program mógł być odbierany w obu krajach. Wszystkie tytuły programów podawane są w dwóch językach – francuskim i niemieckim. Programy są albo dubbingowane, albo zaopatrzone w napisy, natomiast gospodarze programów często mówią na przemian dwoma językami (lub jest dwóch prowadzących). Zazwyczaj nadawane są dwie oddzielne ścieżki z przekazem dźwiękowym, dlatego w przekazie satelitarnym i kablowym można wybierać jeden z języków. Część programów można oglądać także w języku angielskim, hiszpańskim i polskim dzięki napisom udostępnianym poprzez teletekst oraz na stronie internetowej stacji[2].

ARTE rozpoczęła emisję 30 maja 1992 dzięki porozumieniu podpisanemu 30 kwietnia 1991 przez Francję i Niemcy. Ze strony francuskiej za program odpowiada ARTE France (dawne La Sept, czyli La Société européenne des programmes de télévision), natomiast ze strony niemieckiej ARTE Deutschland Gmbh, utrzymywane przez dwa kanały publicznej telewizji niemieckiej ARD i ZDF. Siedziba stacji znajduje się w Strasburgu.

Z telewizją ARTE współpracują liczne europejskie stacje telewizyjne:

Telewizja Polska, współpracująca z ARTE od 1993, jest drugą stacją po belgijskiej RTBF, która podpisała umowę o współpracy. Co roku polska telewizja produkuje kilkadziesiąt godzin programów dla ARTE. Organizowane są także wspólne wieczory tematyczne. W ostatnich latach pojawiały się nawet idee współudziału Polski w tworzeniu programu tej stacji na równi z Francją i Niemcami. Telewizja Polska postanowiła jednak uruchomić własny kanał tematyczny o nazwie TVP Kultura. 4 marca 2009 Arte zerwała współpracę z TVP z powodu dawnej działalności prezesa Piotra Farfała w Młodzieży Wszechpolskiej[3]. 21 lutego 2014 TVP podpisała umowę z ARTE, obejmująca m.in. emisję programów produkcji polskiej w tym kanale i programów ARTE na kanałach Telewizji Polskiej oraz współpracę w internecie[4]. 29 stycznia 2016 Arte ponownie zerwała współpracę z TVP ze względu na brak przekonania dotyczącego gwarancji wolności przekonań, redaktorskiego pluralizmu oraz niezależności telewizji publicznej w Polsce[5]. Od listopada 2016 roku, dzięki współfinansowaniu przez Unię Europejską, na stronie ARTE dostępne są jej programy z napisami w języku polskim[2][6].

Arte i Arte HD w wersji francuskiej w nocy podczas emisji wybranych filmów fabularnych nie emituje logo na ekranie. Jednak w wersji niemieckiej kanału nie jest to praktykowane.

Przypisy

  1. Supercup besiegt Olympia, „Transformers“ besiegen Free-TV-Premiere von RTL. meedia.de. (niem.).
  2. a b ARTE wstrzymuje współpracę z TVP z powodu zmian w mediach publicznych [online], Onet.pl, 29 stycznia 2016 [dostęp 2016-08-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-30].
  3. Arte zrywa z TVP z powodu Farfała [online], Wyborcza.pl, 5 marca 2009 [dostęp 2009-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2009-03-06].
  4. Łukasz Szewczyk, Programy Arte wkrótce w TVP [online], media2.pl, 21 lutego 2014 [dostęp 2014-02-22].
  5. Francuska telewizja Arte kończy współpracę z TVP. "Póki nie będzie gwarantowana niezależność i wolność przekonań"
  6. Programy telewizji ARTE po polsku

Bibliografia

  • Wojtaszczyk K. A. red. Encyklopedia Unii Europejskiej, wydanie pierwsze, WSiP, Warszawa 2004