Knowledge Base Wiki

Search for LIMS content across all our Wiki Knowledge Bases.

Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.

Amicus curiae lub amicus curiæ (łac. l. mn. amici curiae) – prawniczy termin rzymski, dosłownie „przyjaciel sądu”, określający – najczęściej w anglosaskiej praktyce prawnej – osobę lub organizację, niebędącą stroną w postępowaniu sądowym i dobrowolnie, z własnej inicjatywy, oferującą sądowi opinię prawną lub inną dotyczącą przedmiotu postępowania.

Opinia, przekazywana w postaci listu, ma wesprzeć sąd w rozstrzygnięciu rozpatrywanej przezeń sprawy. Sąd nie jest zobowiązany do uwzględnienia takiej opinii, jak też ma swobodę dopuszczenia lub odrzucenia oferty przedstawienia opinii.

Opis

Instytucja przyjaciela sądu była znana w prawie rzymskim. Począwszy od wieku IX istnieje w prawie brytyjskim, skąd rozpowszechniła się na inne kraje stosujące prawo zwyczajowo-precedensowe (common law). Istnieje też w prawie międzynarodowym, w szczególności w zakresie praw człowieka. Pojawia się też w systemie prawa kontynentalnego, np. w Argentynie, ponadto jest stosowana przez Europejski Trybunał Praw Człowieka, Międzyamerykańską Komisję Praw Człowieka (Inter-American Commission on Human Rights) i Międzyamerykański Sąd Praw Człowieka (Inter-American Court of Human Rights).

W amerykańskiej praktyce sądowej przyjaciółmi sądów bywają organizacje dysponujące znaczącymi budżetami prawnymi, jak American Civil Liberties Union, Electronic Frontier Foundation lub American Center for Law and Justice, a głośne i kontrowersyjne sprawy mogą powodować pojawienie się wielu przyjaciół sądu.

W polskim systemie prawnym formalnie taka konstrukcja nie istnieje. W III RP zaczęły ją jednak stosować organa państwowe na użytek zewnętrzny w interesujących państwo polskie postępowaniach przed sądami w USA – na przykład w 1999 r. w sprawie dotyczącej odszkodowań dla robotników przymusowych III Rzeszy, toczącej się przed sądem w Newark pod Nowym Jorkiem przeciwko koncernowi Degussa[1]. Jednocześnie pojawiły się opinie przyjaciół sądu, nazywane opiniami typu opinii prawnych, kierowane do sądów polskich, między innymi przez Helsińską Fundację Praw Człowieka[2] czy Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris[3]. Ponadto opinie amicus curiae formułuje też prof. Andrzej Rzepliński[4]. Występująca w Polsce praktyka przyjaciela sądu stanowi przedmiot publikacji badawczych[5].

Przypisy

  1. Agnieszka Kublik Amicus Buzek, Gazeta Wyborcza, 4 sierpnia 1999 r.
  2. Opinia prawna z 20 marca 2006 r. w sprawie Zbigniewa T. Kurłowicza skazanego wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku rozpatrywanej przez Sąd Okręgowy w Białymstoku Wydział VIII Karny Odwoławczy (sygn. akt III K 1658/05) dostępna w Internecie, dostęp 2009-03-05
  3. Opinia amici curiae Fundacji Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris w sprawie połączonych skarg konstytucyjnych kwestionujących zgodność art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy z Konstytucją RP dostępna w Internecie
  4. Na przykład: Opinia prawna typu amicus curiae dla Sądu Najwyższego na temat zasadności uniewinnienia p. Bogusława Stanisława A. przez Sąd Okręgowy w Łodzi, Wydział V Karny Odwoławczy (V Ka 566/03), 12 czerwca 2003 roku, październik 2003, s. 5; Opinia prawna typu amicus curiae dla Sądu Apelacyjnego w Gdańsku na temat wątpliwości prawnych w przedmiocie zapewnienia oskarżonemu Przemysławowi Sz. prawa do rzetelnego procesu sądowego w sprawie karnej w Sądzie Okręgowym w Gdańsku (sygn. akt IVK 150/01), marzec 2003, s. 23
  5. Maciej Bernatt, Opinia przyjaciela sądu (amicus curiae) jako pomocnicza instytucja prawna w orzecznictwie sądów polskich, w: Sprawny sąd: zbiór dobrych praktyk. Cz. 2 oprac. Łukasz Bojarski; Stowarzyszenie Sędziów Polskich "Iustitia". Zespół do spraw Poprawy Funkcjonowania Sądownictwa we współpracy z Helsińską Fundacją Praw Człowieka, Warszawa, Wydawnictwo C. H. Beck, 2008