Search for LIMS content across all our Wiki Knowledge Bases.
Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Alitretynoina jest występującym w organizmie hormonem endogennym, wywodzącym się z witaminy A[4]. Związek ten aktywuje wszystkie poznane dotychczas podtypy wewnątrzkomórkowych receptorów retinoidowych: RARα, RARβ, RARγ, RXRα, RXRβ, RXRγ, przez co powoduje, iż receptory te zaczynają działać jako czynniki transkrypcyjne zależne od ligandów, które sterują ekspresją specyficznych genów[5][6]. Regulacja ekspresji tych genów ma związek z procesem różnicowania i namnażania komórek, bez względu na to, czy są one zdrowe czy też zrakowaciałe[7]. Nie wiadomo jednak dokładnie, jaki mechanizm odpowiada za skuteczność miejscowego leczenia mięsaka Kaposiego w przebiegu AIDS. Alitretynoina hamuje wzrost komórek mięsaka Kaposiego u 66,7% pacjentów w próbach klinicznych[8].
Farmakokinetyka
Lek podawany jest miejscowo, choć badania kliniczne nie wskazują na to, by wchłaniał się przez skórę. U chorych leczonych alitretynoiną badano stężenie kwasu 9-cis-retinowego przez okres 60 tygodni. Nie stwierdzono, by stosowanie miejscowe alitretynoiny powodowało zwiększenie jego stężenia we krwi w porównaniu osobami nieleczonymi tym lekiem.
Wskazania
Alitretynoina stosowana jest w postaci żelu do stosowania miejscowego w leczeniu mięsaka Kaposiego w przebiegu AIDS[10], o ile[11]:
leczenie mięsaka Kaposiego znajdującego się w pobliżu innych zmian skórnych,
dzieci i młodzież do 18. roku życia (ze względu na brak badań).
Ostrzeżenia specjalne
Leczenie alitretynoiną powinno być prowadzone przez lekarza mającego doświadczenie w leczeniu mięsaka Kaposiego.
Należy poinformować pacjenta, aby unikał nadmiernej ekspozycji na światło słoneczne lub promieniowanie ultrafioletowe, ze względu na możliwość wystąpienia reakcji nadwrażliwości.
Nie należy przekraczać dobowej normy spożycia witaminy A podczas leczenia alitretynoiną.
Badania na zwierzętach wskazują, że alitretynoina wykazuje, podobnie jak inne retinoidy, działanie uszkadzające płód. Dlatego też kobiety w wieku rozrodczym, które są leczone alitretynoinę, muszą stosować skuteczną antykoncepcję przez całą terapię, a także miesiąc po jej zakończeniu.
Brak szczegółowych badań dotyczących skuteczności leczenia u kobiet i mężczyzn po 65. roku życia. W tych grupach rzadko obserwuje się występowanie mięsaka Kaposiego.
Należy obserwować działania niepożądane pojawiające się w miejscu zastosowania leku. W przypadku ich znacznego nasilenia, należy zmniejszyć częstość jego podawania lub zrezygnować z leczenia alitretynoiną.
Interakcje
Zaleca się unikanie stosowania innych substancji na zmiany skórne leczone alitretynoiną. Można stosować oleje mineralne w celu uniknięcia świądu i wysuszenia skóry z zachowaniem dwugodzinnego odstępu przed i po nałożeniu preparatu. Alitretynoina znacznie zwiększa toksyczność N,N-dietylo-m-toluamidu (DEET), który jest składnikiem wielu środków odstraszających owady. Brak informacji wskazujących na interakcje alitretynoiny z preparatami podawanymi ogólnoustrojowo.
Działania niepożądane
Działania niepożądane powodowane przez alitretynoinę są podobne do tych, jakie występują podczas stosowania innych retinoidów. Częstość i nasilenie ich występowania wiąże się z częstością stosowania alitretynoiny. Objawy uboczne, w przeważającej większości, mają charakter miejscowy. Najczęściej występują:
↑KristianK.TryggvasonKristianK., AnnaA.RomertAnnaA., UlfU.ErikssonUlfU., Biosynthesis of 9-cis-Retinoic Acid in Vivo. The Roles of Different Retinol Dehydrogenases and a Structure-Activity Analysis of Microsomal Retinol Dehydrogenases, „Journal of Biological Chemistry”, 276 (22), 2001, s. 19253–19258, DOI: 10.1074/jbc.M100215200, PMID: 11279029(ang.).
↑FernandoF.Zapata-GonzalezFernandoF. i inni, 9-cis-Retinoic Acid (9cRA), a Retinoid X Receptor (RXR) Ligand, Exerts Immunosuppressive Effects on Dendritic Cells by RXR-Dependent Activation: Inhibition of Peroxisome Proliferator-Activated Receptor γ Blocks Some of the 9cRA Activities, and Precludes Them to Mature Phenotype Development, „Journal of Immunology”, 178 (10), 2007, s. 6130–6139, DOI: 10.4049/jimmunol.178.10.6130, PMID: 17475839(ang.).
↑Pascal F.P.F.EgeaPascal F.P.F., AndréA.MitschlerAndréA., DinoD.MorasDinoD., Molecular Recognition of Agonist Ligands by RXRs, „Molecular Endocrinology”, 16 (5), 2002, s. 987–997, DOI: 10.1210/mend.16.5.0823, PMID: 11981034(ang.).
↑EvaE.SzaboEvaE., Proliferative Changes in Chemoprevention Trials: Learning From Secondary Endpoints, „Journal of the National Cancer Institute”, 99 (21), 2007, s. 1565–1567, DOI: 10.1093/jnci/djm206, PMID: 17971524(ang.).
↑Neil J.N.J.BodsworthNeil J.N.J. i inni, Phase III Vehicle-Controlled, Multi-Centered Study of Topical Alitretinoin Gel 0.1% in Cutaneous AIDS-Related Kaposi’s Sarcoma, „American Journal of Clinical Dermatology”, 2 (2), 2001, s. 77–87, DOI: 10.2165/00128071-200102020-00004, PMID: 11705307(ang.).
↑Pascal F.P.F.EgeaPascal F.P.F. i inni, Crystal structure of the human RXRα ligand-binding domain bound to its natural ligand: 9-cis retinoic acid, „The EMBO Journal”, 19 (11), 2000, s. 2592–2601, DOI: 10.1093/emboj/19.11.2592, PMID: 10835357(ang.).
↑MartinM.DedicoatMartinM., MonicaM.VaithilingumMonicaM., Robert R.R.R.NewtonRobert R.R.R., Treatment of Kaposis sarcoma in HIV-1 infected individuals with emphasis on resource poor settings, „Cochrane Database of Systematic Reviews”, 2003, DOI: 10.1002/14651858.CD003256, PMID: 12917957(ang.).
↑Greg S.G.S.MorganrothGreg S.G.S., Topical 0.1% Alitretinoin Gel for Classic Kaposi Sarcoma, „Archives of Dermatology”, 138 (4), 2002, s. 542–543, DOI: 10.1001/archderm.138.4.542, PMID: 11939830(ang.).
↑JamesJ.VaraniJamesJ. i inni, Separation of retinoid-induced epidermal and dermal thickening from skin irritation, „Archives of Dermatological Research”, 295 (6), 2003, s. 255–262, DOI: 10.1007/s00403-003-0416-5, PMID: 14564458(ang.).
Bibliografia
Jan KazimierzJ.K.PodlewskiJan KazimierzJ.K., AlicjaA.Chwalibogowska-PodlewskaAlicjaA., RobertR.AdamowiczRobertR., Leki współczesnej terapii, Warszawa: Split Trading, 2005, ISBN 83-85632-82-4. Brak numerów stron w książce