Knowledge Base Wiki

Search for LIMS content across all our Wiki Knowledge Bases.

Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.

Admet
ilustracja
mityczny król Feraj
Dane biograficzne
Ojciec

Feres

Matka

Klimena

Żona

Alkestis

Dzieci

Eumelos

Admet (gr. Ἄδμητος Ádmētos, łac. Admetus) – postać z mitologii greckiej, syn Feresa i Klimeny, który panował w Tesalii jako król miasta Feraj. Był uczestnikiem wyprawy Argonautów oraz słynnego polowania na dzika kalidońskiego.

W mitologii greckiej opisany jest jako gospodarz, na którego dworze przez dziewięć lat musiał spędzić Apollo, uwięziony tam przez Zeusa za zabicie Cyklopa i służyć jako pasterz-niewolnik.

Admet i Alkestis (scena z sarkofagu)

Gospodarz okazywał boskiemu pasterzowi wiele względów, co mu się później sowicie opłaciło. Admet poprosił o rękę Alkestis, córki króla JolkosuPeliasa, który jednakże wyznaczył warunek, by ten przyjechał wozem zaprzężonym w lwa i dzika. Apollo pomógł Admetowi wytresować zwierzęta, co umożliwiło mu spełnienie warunku i zawarcie upragnionego małżeństwa. W dzień ślubu Admet zapomniał złożyć ofiarę Artemidzie, która w akcie zemsty wysłała węże do ich małżeńskiej sypialni, jednak Apollo uratował małżonków przed pewną śmiercią. Następnie uzyskał również przyrzeczenie od Mojr, że jego życie zostanie przedłużone, jeśli w wyznaczonej godzinie ktoś z jego rodziny zgodzi się umrzeć za niego. Jedyną osobą, która zgodziła się na to bez wahania, była Alkestis. Dobrowolnie zeszła do grobu, a w uznaniu jej poświęcenia Herakles przywrócił ją do życia (według innej wersji mitu była to wzruszona jej poświęceniem Persefona).

Historia wybawienia Admeta przez żonę została opowiedziana również przez Ranieriego de’ Calzabigi i Christopha Willibalda Glucka w operze Alcesta, jak też przez Georga Friedricha Händla w operze Admeto (HWV 22).

Bibliografia

  • Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z (pod red. Z. Piszczka). wyd. 4. PWN, Warszawa 1973, s. 13.