Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Adam Remiszewski (przed 1936) | |
Data i miejsce urodzenia |
4 stycznia 1889 |
---|---|
Data śmierci |
1940 |
Starosta powiatu strzyżowskiego | |
Okres |
od 1927 |
Poprzednik | |
Następca | |
Starosta powiatu przeworskiego | |
Okres |
od listopada 1927 |
Następca | |
Starosta powiatu przemyskiego | |
Okres |
od maja 1932 |
Poprzednik | |
Odznaczenia | |
Adam Remiszewski (ur. 4 stycznia 1889 w Łętowni, zm. 1940) – starosta w okresie II Rzeczypospolitej, ofiara zbrodni katyńskiej.
Urodził się 4 stycznia 1889 w Łętowni jako syn Kazimierza[1][2][3]. W 1907 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu (w jego klasie był Józef Panaś)[4][1]. W 1911 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim[5]. W 1914 wstąpił do służby państwowej[2][5].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pracował w służbie samorządowej od 1922[2]. Pracował jako referendarz w starostwie powiatu rawskiego, po czym 14 kwietnia 1927 został mianowany na stanowisko starosty powiatu strzyżowskiego[6]. Od listopada 1927 pełnił stanowisko starosty powiatu przeworskiego[5], z którego w maju 1932 został przeniesiony na stanowisko starosty powiatu przemyskiego, które piastował w kolejnych latach do 1939[5][7].
Podczas urzędowania w Przemyślu należał do Polskiego Białego Krzyża (wspólnie z żoną)[8]. W 1934, 1935 pełnił funkcję opiekuna organizacyjnego Ligi Morskiej i Kolonialnej w urzędzie starostwa przemyskiego[9]. W maju 1936 został członkiem zarządu Okręgowego Towarzystwa Przyjaciół Związku Strzeleckiego w Przemyślu[10]. Zasiadał w zarządzie okręgu wojewódzkiego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej[11].
Uchwałą rady gminy Krzywcza z 5 maja 1936 otrzymał tytuł honorowego obywatela gminy zbiorowej Krzywczy[12][13][14]. za jego rządów w grudniu 1936 doszło do aresztowań przemyskich działaczy narodowych w związku z rzekomymi nieprawidłowościami finansowymi podczas prowadzonej przez nich zbiórki pieniężnej na rzecz ubogich[15]. Postanowieniem Sądu Okręgowego w Przemyślu z 28 grudnia 1936 zostało skonfiskowane wydanie czasopisma „Ziemia Przemyska” nr 49–50 z 19–26 grudnia 1936 z uwagi na to, że w jego treści pojawił się artykuł informujący o rzekomym tolerowaniu przez starostę Remiszewskiego nadużyć w Wydziale Powiatowym oraz w Powiatowej Komunalnej Kasie Oszczędności[16]. Jako starosta przemyski dokonywał administracyjnych konfiskat wydań tego czasopisma (decyzja z 15 maja 1937 wobec numeru 19–21 z 2–15 maja 1936 oraz decyzja z 15 października 1937 wobec numeru 44 z 16 października 1937) powołując się na rzekome wypełnienie znamion występku z art. 127 (znieważenie władzy wzgl. urzędu) i 170 (publiczne rozpowszechnianie fałszywych informacji mogących wywołać niepokój publiczny) kodeksu karnego[17][18]. W październiku 1937 w trakcie „Dnia Przemyśla” na antenie Polskiego Radia Lwów w audycji satyrycznej Wesoła Lwowska Fala został okrzyknięty królem[19]. 18 października 1938 zakazał organizowania obywatelskiej straży „Pomnika Orląt” w Przemyślu[20][21]. W tym samym czasie, przed wyborami parlamentarnymi w 1938 wydawał zakazy zebrań publicznych, organizowanych przez działaczy Stronnictwa Narodowego[22].
Miał córkę Barbarę, od 15 sierpnia 1939 żonę ppor. dr. Mariana Gorzeńskiego[23].
Po wybuchu II wojny światowej w czasie kampanii wrześniowej ewakuował się na wschód wraz z urzędnikami przemyskimi[24]. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów. W 1940 został zamordowany przez NKWD, a jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/2-18 oznaczony numerem 2457)[3][25][26]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.