Knowledge Base Wiki

Phil Neville
Phil Neville in 2019
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Philip John Neville
Geboortedatum	21 januari 1977
Geboorteplaats	Bury, Engeland
Lengte	180 cm
Positie	Linksback
Clubinformatie
Huidige club	Canada
Functie	Assistent-trainer
Jeugd
1990–1995 Manchester United
Senioren
Seizoen Club W 0(G) 1994–2005 2005–2013 Manchester United Everton 26300(5) 24200(2)
Interlands
1992–1993 1993–1995 1995–1996 2007 1996–2007 Engeland –16 Engeland –18 Engeland –21 Engeland B Engeland 1000(0) 600(0) 700(0) 100(0) 5900(0)
Getrainde teams
2012–2013 2013–2014 2015 2015–2016 2018–2021 2021–2023 2023– Engeland –21 (assistent) Manchester United (assistent) Salford City (interim) Valencia (assistent) Engeland (v) Inter Miami Canada (assistent)
Portaal    Voetbal

Philip John Neville (Bury, Engeland, 21 januari 1977) is een Engels voetbaltrainer en voormalig profvoetballer die doorgaans als verdediger of verdedigende middenvelder speelde. Hij speelde van 1994 tot 2005 voor Manchester United en van 2005 tot en met 2013 voor Everton. Neville was van 1996 tot en met 2007 international in het Engels voetbalelftal, waarvoor hij 59 interlands speelde.

Neville is de jongere broer van Gary Neville en een tweeling met Tracey Neville. Hij was bij Everton aanvoerder. Neville won met Manchester United zes keer de titel, drie keer de FA Cup, drie keer de FA Community Shield, een keer de UEFA Champions League en een keer de wereldbeker. Hij speelde met rugnummer 18.

Neville debuteerde in 1994 in het betaald voetbal in het shirt van Manchester United. Daar brak hij net als zijn broer Gary door. Hij speelde elf jaar voor Manchester United. In 2005 ging hij voor een jaarsalaris van 3,5 miljoen naar Everton, waar hij aanvoerder werd. Met die club stond hij op 30 mei 2009 in de finale van de strijd om de FA Cup. Daarin verloor de ploeg van trainer-coach David Moyes met 2-1 van Chelsea door goals van Didier Drogba en Frank Lampard.

In 1996 werd hij voor het eerst opgeroepen voor het Engels voetbalelftal. Hij maakte op 23 mei 1996 onder leiding van bondscoach Terry Venables zijn debuut, in een oefeninterland tegen China, net als verdediger Ugo Ehiogu (Aston Villa). Deze wedstrijd eindigde in 3-0 dankzij goals van Nick Barmby (2) en Paul Gascoigne. In totaal speelde hij 59 interlands voor zijn vaderland.

Neville begon zijn trainerscarrière op 1 februari 2012 als assistent-bondscoach bij het Engels voetbalelftal onder 21. Op 4 juli 2013 werd Neville aangesteld als assistent-trainer bij Manchester United. Op 1 juli 2015 werd Neville aangesteld als assistent-trainer van Valencia. Op 23 januari 2018 werd Neville aangesteld als bondscoach van het Engels vrouwenelftal. Op 18 januari 2021 tekende Neville een contract als hoofdtrainer bij Inter Miami.^[1]

Neville is, net als zijn broer Gary, mede-eigenaar van het Engelse Salford City.

Als speler

Competitie
	Aantal	Jaren
Manchester United
Mondiaal
Intercontinental Cup	1x	1999
Internationaal
UEFA Champions League	1x	1998/99
Nationaal
Premier League	6x	1995/96, 1996/97, 1998/99, 1999/00, 2000/01, 2002/03
FA Cup	3x	1995/96, 1998/99, 2003/04
FA Community Shield	3x	1996, 1997, 2003

Individueel

• Jimmy Murphy Young Player of the Year: 1993/94

• Lijst van Premier League-winnaars
• Lijst van spelers in de Premier League
• Lijst van spelers van Manchester United FC
• Lijst van spelers van het Engelse voetbalelftal

• Phil Neville Caricature
• TheFA.com profile