Isten, áldd meg a magyart
- Isten, áldd meg a magyart
- Jó kedvvel, bőséggel,
- Nyújts feléje védő kart,
- Ha küzd ellenséggel;
- Bal sors akit régen tép,
- Hozz rá víg esztendőt,
- Megbűnhődte már e nép
- A múltat s jövendőt!
- Őseinket felhozád
- Kárpát szent bércére,
- Általad nyert szép hazát
- Bendegúznak vére.
- S merre zúgnak habjai
- Tiszának, Dunának,
- Árpád hős magzatjai
- Felvirágozának.
- Értünk Kunság mezein
- Ért kalászt lengettél,
- Tokaj szőlővesszein
- Nektárt csepegtettél.
- Zászlónk gyakran plántálád
- Vad török sáncára,
- S nyögte Mátyás bús hadát
- Bécsnek büszke vára.
- Hajh, de bűneink miatt
- Gyúlt harag kebledben,
- S elsújtád villámidat
- Dörgő fellegedben,
- Most rabló mongol nyilát
- Zúgattad felettünk,
- Majd töröktől rabigát
- Vállainkra vettünk.
- Hányszor zengett ajkain
- Ozman vad népének
- Vert hadunk csonthalmain
- Győzedelmi ének!
- Hányszor támadt tenfiad
- Szép hazám, kebledre,
- S lettél magzatod miatt
- Magzatod hamvvedre!
- Bújt az üldözött, s felé
- Kard nyúlt barlangjában,
- Szerte nézett s nem lelé
- Honját e hazában,
- Bércre hág és völgybe száll,
- Bú s kétség mellette,
- Vérözön lábainál,
- S lángtenger fölette.
- Vár állott, most kőhalom,
- Kedv s öröm röpkedtek,
- Halálhörgés, siralom
- Zajlik már helyettek.
- S ah, szabadság nem virul
- A holtnak véréből,
- Kínzó rabság könnye hull
- Árvák hő szeméből!
- Szánd meg Isten a magyart
- Kit vészek hányának,
- Nyújts feléje védő kart
- Tengerén kínjának.
- Bal sors akit régen tép,
- Hozz rá víg esztendőt,
- Megbűnhődte már e nép
- A múltat s jövendőt!
|
Letterlijke vertaling
- God, zegen de Hongaren
- Met goede zin en overvloed,
- Reik hun uw beschermende arm,
- Als ze strijden met de vijand;
- Lang verscheurd door een kwaad lot,
- Breng hun nu een blijde tijd,
- Dit volk heeft reeds geboet
- Voor het verleden en de toekomst!
- Onze voorvaderen bracht U
- Naar de heilige toppen van de Karpaten,
- Door U werd een mooi vaderland gewonnen
- Voor 't nageslacht van Bendegúz.
- En waar de golven ruisen
- Van de Tisza en de Donau,
- De dappere telgen van Árpád
- Zullen er tot bloei komen.
- Omwille van ons op de Koemaanse velden
- Deed U de aren wiegen,
- De wijnranken van Tokaj
- Deed U van nectar druipen.
- Dikwijls plantte U ons vaandel
- Op de schansen van de wilde Turken,
- En Mátyás' grimmige leger tergde
- De trotse burcht van Wenen.
- Maar helaas, om onze zonden
- Ontstak Uw borst in toorn,
- En U sloeg met Uw bliksem
- In uw bulderende wolken,
- De pijlen der plunderende Mongolen
- Bracht U nu eens over ons,
- En 't slavenjuk der Turken
- Namen wij dan weer op onze schouders.
- Hoe vaak niet klonk op de lippen
- Van Osmans woeste volk
- Op de botten van ons verpletterd leger
- Een overwinningslied!
- Hoe vaak stonden Uw zoons,
- Mijn vaderland, op tegen Uw borst,
- En werd U omwille van Uw telgen
- Tot dier graftombe!
- De vluchteling verborg zich en tot hem
- Strekte zich het zwaard in zijn grot,
- Overal keek hij maar hij vond niet
- Zijn thuis in het vaderland,
- Toppen besteeg hij, in dalen trad hij neder,
- Smart en wanhoop naast hem,
- Plassen bloed onder zijn voeten,
- Boven hem een zee van vuur.
- Er stond een burcht, nu slechts een puinhoop,
- Geluk en blijdschap vervlogen,
- Doodskreten en geweeklaag
- Hebben hun plaats ingenomen.
- En ach, vrijheid bloeit niet
- Uit het bloed van de doden,
- De tranen der kwellende slavernij stromen
- Uit de vurige ogen der wezen!
- God, erbarm U over de Hongaren
- Getroffen door rampspoed,
- Reik hun Uw beschermende arm
- Op hun zee van kwelling.
- Lang verscheurd door een kwaad lot,
- Breng hun nu een blijde tijd,
- Dit volk heeft reeds geboet
- Voor het verleden en de toekomst!
|
· 
· 
