Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
 Пино на Критериум ду Дофине 2011 | |||
| Лични податоци | |||
|---|---|---|---|
| Цело име | Тибо Пино | ||
| Роден | 29 мај 1990 Мелизе,  Франција | ||
| Висина | 1,80 м[1] | ||
| Маса | 63 кг[1] | ||
| Податоци за клубот | |||
| Мом. клуб | Групама-ФДЖ | ||
| Дисциплина | друмски велосипедизам | ||
| Улога | возач | ||
| Вид на возач | специјалист за искачување | ||
| Професионални клубови | |||
| 2010– | Франсес де же | ||
| Значајни победи | |||
| |||
| Последна промена 4 април 2020 | |||
Тибо Пино (француски: Thibaut Pinot; р. 29 мај 1990 во Мелизе, Горна Сона) — француски професионален друмски велосипедист, кој вози за UCI World Tour екипата Групама-ФДЖ.[2] Тој е означен како еден од најветувачките таленти во францускиот велосипедизам, завршувајќи трет на Тур де Франс 2014 и освојувајќи го пласманот за млад возач.
Освоил етапи на сите три големи трки, три на Тур де Франс, една на Џиро д’Италија и две на Вуелта а Еспања. Пино ја освоил Џиро ди Ломбардија во 2018 година и завршил трет на трката во 2015 година.
Пино на возраст од 22 години бил најмладиот возач на Тур де Франс 2012. Освоил престижна победа на осмата етапа, која била составена од седум категоризирани искачувања, вклучувајќи и едно од категорија 1 Кол де ла Кроа, каде кратко пред врвот го поминал Фредрик Кесијакоф (Астана). Потоа продолжил по спустот и по рамниот дел на патот кон самиот крај на етапата на 16 километри по искачувањето. Ја држел предноста пред групата, која вклучувала некои од кандидатите за генералниот пласман на Тур, и покрај ветерот во гради, но неверојатно бодрен од неговиот екипен менаџер Марк Мадио. Ја поминал линијата сам со предност од 26 секунди пред останатите членови.[3] И покрај тоа што бил најмладиот возач на Тур,[4] тој успеал да заврши 10. во генералниот пласман. Со 22 години и 54 дена, станал најмладиот возач кој завршил во првите десет по Рајмонд Импанис во 1947, кој тогаш имал 21 година и 8 месеци.[5]
Ја започнал сезоната со осмо место во генералниот пласман на Волта а Каталуња и четврто место во генералниот пласман на Тур де Свис, каде имало големи очекувања за Пино во јули. Бидејќи било 100. издание на Тур де Франс, Пино имал многу притисок на него пред трката, бидејќи бил единствен француски возач за генерален пласман. Меѓутоа, кога трката стигнала во планините, Пино се мачел и надежта за висок планински пласман веќе била завршена по деветтата етапа. Во втората недела од трката, Пино имал проблеми со воспалено грло и исто така признал дека се мачел на спустовите, поради страв од брзината.[6] Ја напуштил Тур де Франс 2013 на етапата 16. Пино сакал да се врати со резултат на Вуелта а Еспања и станувал подобар низ трката. На претпоследната етапа, Пино се искачил на седмото место во генералниот пласман.
На Тур де Франс 2014, Пино ја освоил бела маичка како најдобар млад возач и завршил на третото место во генералниот пласман, зад Винченцо Нибали и Жан Кристоф Перо. Тој и Перо биле првите Французи на подиум на Тур де Франс од 1997 година. Исто така, првпат во 30 години два Французи завршиле меѓу првите тројца во генералниот пласман на Тур де Франс - Лорен Фињон (победник) и Бернар Ино (второпласиран) завршиле обајцата во 1984 година.[7]
Во 2015 година, Пино ја имал својата прва победа во сезоната на Тур де Романди. Ја освоил кралската етапа на трката со седум секунди предност пред најблискиот соперник, Илнур Закарин од Катјуша.[8] Завршил четврти во генералниот пласман и му била доделена маичката за најдобар млад возач.[9] Во јуни започнал да се подготвува за Тур де Франс, учествувајќи на Тур де Свис и ја освоил кралската етапа, долга и тешка етапа со планинска завршница. Победил сам на подножјето на ледникот Ретенбах.[10] На Тур де Франс, Пино завршил 16. во генералниот пласман, но ја освоил дваесеттата етапа на Алп д’Ез.[11]
Пино имал лош настап на дванаесеттата етапа на Тур де Франс 2016, завршувајќи со огромни 28 минути и 24 секунди зад етапниот победник Томас де Гент. Пинт се повлекол од трката пред почетокот на тринаесеттата етапа поради бронхитис. На крајот на етапата 12 бил на 34. место во генералниот пласман со 42 минути и 54 секунди зад победникот Крис Фрум. Пино ја носел точкестата етапа на три етапи (етапите 10-12) во текот на трката.[12][13] На 16 јули, Пино го објавил своето повлекување од претстојната друмска трка и хронометарот на Летните олимписки игри 2016 поради неговиот бронхитис и недоволното време за опоравување.[14] На 1 септември, Пино објавил на Твитер дека неговата сезона завршила, наведувајќи ги „постојаниот пад поради вирус“ и „со цел најдобро да се подготви за следната сезона“ за неговата одлука.[15]
Првата победа во сезоната 2017 на Пино била на Вуелта а Андалусија, откако возел зад Алберто Контадор во последните стотина метри. Пино завршил на третото место на крајот на трката и настапил на Страде Бјанке, каде завршил на деветтото место. Пино ја потврдил својата форма со третото место на Тирено-Адријатико една недела подоцна. Бидејќи Пино целел на 100. издание на Џиро д’Италија во 2017 година, негова последна подготвителна трка била Трката на Алпите. Завршил меѓу најдобрите пет на сите пет етапи, вклучувајќи ја етапната победа на завршната етапа и ја имал водечката маичка на третата етапа. Пино завршил втор на крајот и бил силен за Џиро. Ја започнал трката со четврто место на Етна. Завршил втор на деветтата етапа, со што напредувал до второто место во генералниот пласман. Меѓутоа, на десеттата етапа, која била хронометар во должина од 39,8 километри, Пино паднал на четвртото место. Бидејќи Пино ја освоил етапата 20 на трката, се поместил на третото место пред завршниот хронометар. На крајот завршил на 28. место на етапата и паднал на четвртото место на трката со 37 секунди зад Винченцо Нибали.
Пино не бил во силна форма на Тур де Франс и негова најдобра етапна завршница било деветтото место на етапата 15, пред да ја напушти трката на етапата 17.[16] Еден месец подоцна победил на Тур де л’Ен. Ја завршил сезоната со италијанските класици. Негови најдобри резултати биле второто место на Тре Вали Варезине и петтото место на Џиро ди Ломбардија.
Во сезоната 2018, Пино повторно целел на Џиро д’Италија. Меѓутоа, овој пат сакал да ги намали бројот на денови на трки пред Џиро со цел да биде посвеж за Тур. Поради тоа, Пино имал само 14 дена на трки пред почетокот на мај. Меѓутоа, успеал да победи на Трката на Алпите на крајот на април покажувајќи одлична форма пред Џиро. Завршил трет на етапата 19 до Бардонекија, со што напредувал до третото место. Пино имал страшен пад во текот и по искачувањето до Кол де Сен-Панталеон во должина од 16,5 километри на претпоследната етапа на Џиро д’Италија 2018; бил меѓу главната група на почетокот на искачувањето, но отпаднал и стигнал на врвот 21 минута зад групата на розовата маичка. Неколку часа по целта на етапата 20, каде завршил 45 минути зад етапниот победник Микел Ниеве, Пино бил хоспитализиран во Аоста поради дехидрираност, истоштеност, треска и проблеми со дишењето. Од третото место во генералниот пласман на етапата 20 на Џиро, Пино паднал на 16. место на крајот на етапата, 43:46 зад предводникот Крис Фрум. Пино се откажал од трката пред почетокот на последната етапа.[17][18][19] Поради неможност потполно да се врати од истоштеноста и пневмонијата при Џиро д’Италија, неговата екипа објавила дека нема да настапи на Тур де Франс 2018.[20]
Пино се вратил и тренирал за да вози на неговата трета Вуелта а Еспања. Откако завршил трет на крајот на Трката околу Полска бил сметан за еден од главните фаворити на Вуелта. Меѓутоа, Пино изгубил време веќе на шестата етапа поради комбинација на накрсни ветришта и падови, поради кои тој и Келдерман изгубиле време.[21] На ридската етапа 11, Пино се впуштил во бегство и бил во виртуелната водечка маичка еден момент од етапата. На последното искачување, главната група имала јако темпо и Пино бил само 12 секунди пред другите. На етапата 14, Пино скоро успеал да следи некои од главните фаворити до целта, губејќи само 5 секунди од етапниот победник Сајмон Јејтс. На следната етапа, Пино можел повторно да прослави откако ја освоил етапата 15. Нападнал на само 6 километри до целта и бил 28 секунди пред второпласираниот Мигел Анхел Лопес. Со тоа Пино освоил етапи на сите три големи трки.
Пино напредувал до седмото место во генералниот пласман и на хронометарот на етапата 16 изгледал силно до првото мерење. Меѓутоа, неговото темпо опаднало и до целта, завршил само на 27. место на етапата. Бил во проблеми повторно следниот дел и изгубил над 2 минути во однос на другите фаворити, со што паднал на 9. место во генералниот пласман. Пино се вратил на етапата 19, освојувајќи ја втората етапа на Вуелта, претекнувајќи го предводникот на трката Сајмон Јејтс.[22] На претпоследната етапа, Пино завршил на 4. место што значело дека на крајот на Вуелта завршил како шести. На 10 октомври, Пино го освоил 99. издание на Милано-Торино, што било негова втора победа на еднодневна трка во неговата кариера.[23] Три дена подоцна, Пино повторно победил, овој пат освојувајќи прв монумент во неговата кариера со победата на Џиро ди Ломбардија. Откако Пино возел јако темпо на искачувањето Чивилјо на 15 километри до целта, преостанатите тројца возачи во групата не можеле да одговорат. На целта, Пино победил со 32 секунди пред бранителот на титулата Винченцо Нибали и 43 секунди пред Дилан Тенс.[24]
Пино настапил на Тур де Франс 2019. По силните настапи на пиринејските етапи, вклучувајќи етапна победа на Кол ди Турмале, бил сметан за фаворит во генералниот пласман.[25][26] Меѓутоа, скинат квадрицепс го приморало да ја напушти трката на етапата 19.[27]
Пласман за млад возач Пласман за млад возач
Краен пласман Тур ду Жеводан Лангдок-Русијон
Бодовен пласман Пласман за млад возач
Национално хронометарско првенство Краен пласман Критериум Интернасионал
Бодовен пласман
Награда за борбеност на етапата 8 на Тур де Франс Краен пласман Тур де л’Ен
Планински пласман
Краен пласман Трка на Алпите Краен пласман Тур де л’Ен
Бодовен пласман Планински пласман Краен пласман Тур ди О Вар
Бодовен пласман| Распоред на резултатите на големите трки | |||||||||||
| Голема трка | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Џиро
|
— | — | — | — | — | — | — | 4 | СО | — | |
 Тур
|
— | — | 10 | СО | 3 | 16 | СО | СО | — | СО | |
 Вуелта
|
— | — | — | 7 | СО | — | — | — | 6 | — | |
| Распоред на резултатите на етапните трки | |||||||||||
| Етапна трка | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 |
| Париз-Ница
|
— | — | — | — | — | — | — | — | — | — | 5 |
 Тирено-Адријатико
|
— | — | 50 | — | СО | 4 | 5 | 3 | — | 5 | |
 Волта а Каталуња
|
49 | — | СО | 8 | 13 | — | — | — | 10 | 11 | |
| Трка околу Баскија
|
— | — | СО | 40 | 9 | 10 | 4 | — | — | — | |
| Тур де Романди
|
30 | — | 11 | 12 | 10 | 4 | 2 | — | — | — | |
 Критериум ди Дофине
|
20 | 16 | — | — | — | — | 16 | — | — | 5 | |
| Тур де Свис
|
— | — | СО | 4 | 15 | 4 | — | — | — | — | |
СО = се откажал; — = не учествувал
| ||||||
LIMS forum content by LIMS forum members is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License. Based on a work at www.limsforum.com.
