Knowledge Base Wiki

Kugelstärekoup Messier 4
	De Messier 4, opgeholl mam 2.2m-MPG/ESO Teleskop.
Stärebild	Scorpius (Sco)
Positioun fir d'Equinoxe J2000.0
Rektaszensioun	16h 23m 35,41s
Deklinatioun	− 26° 31' 31,9"
Ausgesinn
Hubble-Sequenz	F8
Konzentratiounsklass	IX
Visuell Magnitude	5,8 (flux 7,12) mag
Visuell Magnitude; (B-Band)	8,13 ? mag
Wénkelduerchmiesser	36,0'
Physikalesch Donnéeën
Distanz (Lj)	7.200
Routverrécklung	(2,35 ± 0,01) ∙ 10−4
Radialvitess	70,4 ± 0,4
Absolutten Duerchmiesser	75
Alter	12–13 Mrd.
Geschicht
Entdecker	De Chéseaux
Entdeckungsdatum	1746
Katalog- an Entdeckerbezeechnungen
	1620-264
M	4
NGC	6121
GCl	41

De Kugelstärekoup Messier 4 (kuerz: M 4) steet am Stärebild Scorpius. Am NGC-Katalog huet hien d'Nummer 6121. Den M 4 ass mat 7000 Lj Distanz de notste Kugelstärekoup, dofir gëtt hien dacks fir speziell Ënnersich erugezunn.

De Koup huet en Duerchmiesser vu 75 Liichtjoer mat ronn 100.000 Stäre an ass zimmlech schwaach konzentréiert (Klass 9). Hien huet also keng sehr markant zentral Hellegkeet. Eng Studie bei méi wéi 600 Wäiss Zwerge huet en Alter vu ronn 12,7 Milliarde Joer erginn.^[2]

Visuellt Bild

Obwuel hie kleng ass, huet den M 4 eng bedeitend Wénkelgréisst an ass dofir en androcksvollen Objet fir die astronomesch Observatioune. Wéinst senger südlecher Positioun ass de Koup allerdéngs fir Amateurastronomen a Mëtteleuropa manner attraktiv wéi z. B. den M5 oder den M19.

Opfälleg ass déi, scho vum Wilhelm Herschel am Joer 1783 beschriwwen, zentral Balkestruktur, déi aus enger 2,5′ laanger Stärerei ongeféier 11. Gréisst besteet a sech bal duerch de ganzen dichte Kär vum Koup zitt.^[3]

Entdeckung

Den M 4 gouf 1746 vum Amateurastronom Philippe Loys de Chéseaux entdeckt an den 8. Mee 1764 vum Charles Messier katalogiséiert.

Kuckt och

Portal Astronomie

Um Spaweck

Commons: Messier 4 – Biller, Videoen oder Audiodateien

Referenzen

↑ NED data for the Messier Objects
↑ Sterne und Weltraum, Juni 2006, S. 56.
↑ Bernd Koch, Stefan Korth: Die Messier-Objekte. Die 110 klassischen Ziele für Himmelsbeobachter. Kosmos-Verlag, Stuttgart 2010.

[NED-1] NED data for the Messier Objects

[2] Sterne und Weltraum, Juni 2006, S. 56.

[3] Bernd Koch, Stefan Korth: Die Messier-Objekte. Die 110 klassischen Ziele für Himmelsbeobachter. Kosmos-Verlag, Stuttgart 2010.

[1]

[2]

[3]

Nopeschobjeten am NGC-Katalog
NGC 6113 NGC 6114 NGC 6115 NGC 6116 NGC 6117 NGC 6118 NGC 6119 NGC 6120 NGC 6121 NGC 6122 NGC 6123 NGC 6124 NGC 6125 NGC 6126 NGC 6127 NGC 6128 NGC 6129
Kuckt och	Ganz Lëscht

Positioun fir d'Equinoxe J2000.0
De Messier 4, opgeholl mam 2.2m-MPG/ESO Teleskop.
Stärebild	Scorpius `(Sco)`
Rektaszensioun	16^h 23^m 35,41^s
Deklinatioun	− 26° 31' 31,9"
Ausgesinn
Hubble-Sequenz	F8
Konzentratiounsklass	IX^[1]
Visuell Magnitude	5,8 (flux 7,12) mag
Visuell Magnitude (B-Band)	8,13 ? mag
Wénkelduerchmiesser	36,0'
Physikalesch Donnéeën
Distanz (Lj)	7.200
Routverrécklung	(2,35 ± 0,01) ∙ 10⁻⁴
Radialvitess	70,4 ± 0,4
Absolutten Duerchmiesser	75
Alter	12–13 Mrd.
Geschicht
Entdecker	De Chéseaux
Entdeckungsdatum	1746
Katalog- an Entdeckerbezeechnungen
1620-264
M	4
NGC	6121
GCl	41