Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Nome orixinal | (fr) Robert le Fort |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | 815 ↔ 830 |
Morte | 2 de xullo de 866 Brissarthe, Francia |
Causa da morte | morto en combate |
Conde de Anjou | |
Count of Auxerre (en) | |
Count of Blois, Châteaudun and Chartres (en) | |
Markgraf of Neustria (en) | |
Conde de Nevers | |
Count of Tours (en) | |
Actividade | |
Ocupación | feudatario |
Carreira militar | |
Conflito | Battle of Brissarthe (en) |
Outro | |
Título | Count of Blois, Châteaudun and Chartres (en) (865–866) Conde de Nevers (865–866) Count of Auxerre (en) (865–866) Conde de Anjou (862–866) Markgraf of Neustria (en) (861–866) |
Familia | Dinastia robertina (pt) |
Cónxuxe | Adelaide de Tours |
Fillos | Eudes I de Francia, Roberto I de Francia, Regilindis |
Pais | Roberto III de Worms e Wiltrud of Orleans |
Irmáns | Eudes I de Troyes |
Parentes | Adelaide de Tours, may be spouse Eudes I de Troyes, may be sibling Adalhelm de Laon, may be sibling Hugo Abade |
Descrito pola fonte | Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron |
Roberto o Forte, nado entre 815 e 830 e finado o 2 de xullo de 866 na batalla de Brissarthe[1] (Maine e Loira), foi un membro importante da aristocracia franca, da familia dos robertianos, antepasados da dinastía Capeto.
Foi marqués de Neustria, conde de Tours e Anjou. O rei Carlos II o Calvo nomeouno 853 missus dominicus destas rexións.
Despois de participar nunha revolta contra Carlos II o Calvo en 858, someteuse en 861 e recibiu a marca de Neustria, a rexión entre o Sena e o Loira[2]. Destacou entón na loita contra os bretóns e os normandos.
Roberto o Forte era probabelmente fillo de Roberto III de Hesbaye[3] (finado antes de 834), conde de Worms e Oberrheingau, e de [Waldrada, irmá de Odón de Orleáns[Waldrada]], irmá de Odón de Orleáns (finado en 834).
Durante un coloquio científico celebrado en Angers en 1987 con motivo do milenario dos Capeto, o historiador Karl Ferdinand Werner confirmou[4] [4] [5] a orixe renana de Roberto o Forte apoiándose no testemuño de Rexinón de Prüm. Cun obxectivo controvertido, algúns autores difundiron a lenda de que Hugo Capeto non sería descendente de Roberto o Forte senón dun carniceiro como Dante na Divina Comedia. Esta idea foi retomada por exemplo na Historia de Francia contada a Juliette por Jean Duché, pero esta vez aplicada ao propio Roberto o Forte. Os Robertianos preséntase como procedentes dunha ilustre familia da que algúns membros foron servidores do reino e da Igrexa desde o final da época merovinxia, como Roberto, chanceler de Clotario III.
As orixes familiares de Roberto o Forte son descoñecidas durante moito tempo e fixéronse varias conxecturas. No século xx, a partir dos traballos de diversos historiadores como Karl Glöckner[6] ou Karl Ferdinand Werner[7] confirmados por Christian Settipani[8] déronse retirado unha serie de hipóteses e case certezas sobre a historia e a xenealoxía de Roberto o Forte. Os seus antepasados formarían un grupo familiar de servidores dos últimos merovinxios[9][9] en Neustria como Roberto, un referendario de Dagoberto I, e máis tarde magnates próximos aos primeiros carolinxios[9] en Austrasia como Roberto I Conde de Hesbaye e de Worms morto en 764.
Roberto o Forte menciónase desde 836, ano no que abandonou a rexión do Rin Medio[10] pero sen portar título ningún.
No momento das loitas de poder entre os fillos de Lois I o Piadoso, púxose do lado de Carlos II o Calvo, que era xenro de Odón de Orleáns e, polo tanto, marido da súa probábel prima irmá. Tivo que abandonar as súas terras, incorporadas ao reino de Lotario I, para se refuxiar en Occidente, coa súa familia materna.
En 852, Carlos II o Calvo nomeouno abade laico de Marmoutier (en Tours)[11]; despois, ao ano seguinte, Missus Dominicus de varios condados de Neustria, especialmente nas rexións de Tours e Angers[12].
Karl Ferdinand Werner explica o éxito do seu establecemento na rexión do Loira polas relacións familiares[4][5], que o vinculaban ao clan animado por Adalardo o Senescal e a dous grupos de parentes do oeste:
En 856, Carlos II o Calvo instalou ao seu fillo Lois II de Francia á fronte dun "Ducado de Le Mans", territorio que corresponde á marca de Neustria[13]. Non se menciona a Roberto nesta ocasión, nin a partir de novembro de 853 e no transcurso do ano 854 cando os normandos soben o Loira para saquear Angers, Tours ou Blois[14]; pode que nesta época perdera o seu cargo. Volve aparecer en 858 con Lois o Xermánico, contra Carlos e o seu fillo[15]. Non se someteu ata 861, a cambio do Marquesado de Neustria[16].
En 862, 864 e 865, Roberto destacou na loita contra a ofensiva dos normandos, que establecera bases na desembocadura do río Loira (853) e do Sena (856) baixo a dirección do seu xefe Hasting. Bernardo III de Tolosa, non aceptando abandonar a súa herdanza paterna, foi atacar a Roberto o Forte que tivo que abandonar Autun e, para compensar, tomou posesión da abadía de Saint-Martin de Tours e expulsou o abade[17]. En 866, Carlos II o Calvo concedeulle, ademais de ratificar o Marquesado de Neustria, a colexiata da abadía de Saint-Martin de Tours, unha prestixiosa abadía que tiña a vantaxe de poñer a disposición de Roberto unha mensa abacial que lle permitía dotar numerosos vasalos[11].
Roberto morreu o mesmo ano nunha batalla que o enfrontou, xunto a outros condes, contra os normandos, que baixaban polo río Sarthe despois de saquear Le Mans (batalla de Brissarthe)[16].
A esposa de Roberto o Forte non se menciona en ningunha fonte contemporánea. A este respecto, mencionáronse varias hipóteses.
No século XIII Alberico de Trois-Fontaines atribuíu a Roberto unha esposa chamada Rexina, concubina de Carlomagno. Ademais da imposibilidade cronolóxica desta afirmación, parece que isto resulta dunha confusión entre Hugo o abade, fillo de Conrado e xenro de Roberto o Forte, e Hugo o abade, fillo de Carlomagno e Rexina.
En calquera caso, Roberto o Forte foi pai de dous fillos que foron reis de Francia: