Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 18 de outubro de 1547 Overijse, Bélxica |
Morte | 23 de marzo de 1606 (58 anos) Lovaina, Bélxica |
Rector magnificus of Leiden University (en) | |
Datos persoais | |
Residencia | Leiden |
Relixión | Igrexa católica |
Educación | Old University of Leuven (en) Universidade Católica de Louvain |
Actividade | |
Campo de traballo | Lingüística |
Lugar de traballo | Jena Leiden Lovaina |
Ocupación | gramático, filólogo, humanista, profesor universitario, erudito clásico, historiador, filósofo, escritor |
Período de tempo | Renacemento |
Período de actividade | 1562 (Gregoriano) - 1606 |
Empregador | Universidade de Leiden, Dutch ordinary professor (en) (1578 (Gregoriano)–1591) |
Movemento | Humanismo e Estoicismo |
Profesores | Marc Antoine Muret (pt) |
Alumnos | Aelius Everardus Vorstius (pt) , Jean Duvergier de Hauranne (pt) , Thomas Dempster, Erycius Puteanus (pt) , Franciscus Dousa (pt) e George Dousa (pt) |
Obra | |
Obras destacables | |
Doutorando | Erycius Puteanus (pt) |
Descrito pola fonte | Nordisk familjebok Allgemeine Deutsche Biographie Biblioteca dixital BEIC |
Joest Lips ou Justus Lipsius, nado en Overijse (Ducado de Brabante) o 18 de outubro de 1547 e finado en Leuven o 23 de marzo de 1606, foi un filólogo e humanista dos Países Baixos, na parte que hoxe se corresponde con Bélxica. É un dos eruditos máis famosos do século XVI, do que se puido dicir que canda Joseph Justus Scaliger e Isaac Casaubon formou un triunvirato literario.
Estudou nos xesuítas de Colonia, quen o afianzaron na súa extraordinaria afección á literatura clásica latina e grega. En 1579 comezou a ensinar historia na acabada de crear Universidade de Leiden. Ao final da súa vida foi profesor de latín na Universidade de Lovaina.
Lipsius ensinou nas universidades de Jena, Leiden e Lovaina e foi o autor dunha serie de obras que pretendían recuperar a antiga corrente filosófica coñecida como estoicismo nunha forma que fose compatíbel co cristianismo tomando como modelo de partida a obra do filósofo Séneca. A máis importante de ditas obras foi De constantia. A súa nova forma de estoicismo influíu nun gran número dos seus contemporáneos intelectuais e posteriores, como Francisco de Quevedo, dando lugar ao movemento coñecido como neoestoicismo.
Este artigo sobre unha personalidade é, polo de agora, só un bosquexo. para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |