Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Tosaíonn W.V. Quine a alt[1] ar pharadacsaí le tagairt don cheoldráma Pirates of Penzance le Gilbert agus Sullivan ina ndeirtear "Is paradacsa é. Is paradacsa é’". Táthar ag caint faoin phrionsa mhór, Ferdinand, atá aon bhliain is fiche d'aois ach nach raibh aige ach cúig lá breithe. Réitítear an scéal ina iomlán nuair a mhínítear dúinn go bhfuil rud annamh ag tarlúint anseo; rud nach dtarlaíonn ach uair amháin i ngach 1,460 laethanta – rugadh ar an 29ú de mhí Fheabhra é!
De ghnáth bíonn struchtúr le paradacsa:
Má thagann an deireadh salach ar an dtosach, nó muna bhfuilimid toilteanach glacadh leis an gcríoch, tá rud éigin mícheart agus tá cruth paradacsúil ar an argóint.
Tá roinnt téarmaí a úsáidtear i leith paradacsaí:
Uaireanta bíonn casadh san argóint faoi cheilt nó is rud annamh atá i gceist agus nuair a thuigimid é sin, tá an réiteach éasca. Ach uaireanta eile, bíonn cúrsaí casta agus níl aon ní simplí.
Cuirtear an chéad pharadacsa[2] sa stair scríofa i leith an Ghréigigh Anaximander (ca 610 R.C. –85 R.C.). Réasúnaigh seisean go dtagann gach duine ó dhuine a bhí óg tráth, agus conas ar éirigh don chéad duine? Tá tagairt (mhíchruinn) sa Bhíobla faoi pharadacsa an bhréagadóra (Is bréagadóirí uilig muintir na Créite, agus dúirt duine ón Chréit é sin. An bhfuil a ráiteas fíor, falsa, nó an bhfuil aon bhrí leis?). Ach cuirtear an bhéim sa Bhíobla ar mhacántacht na gCréiteach.
Tá raon na bparadacsa leathan, mar shampla,
Paradacsa Bertrand • Paradacsa Simpson • Paradacsa an Fhiaigh Dhuibh
Fallás Matamaitice • Paradacsa Zeno