Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Dermatologia larruazalaren gaixotasunen eta asalduren diagnostikoan, tratamenduan eta maneiuan espezializatzen den medikuntzaren adarra da. Diziplina honetan espezializatutako medikuak «dermatologoa» du izena, eta bere lana larruazaleko organoaren alderdi kliniko, kirurgiko, prebentibo eta terapeutikoetan zentratzen da.[1]
"Dermatologia" terminoa grekotik eratorria da: δέρματος edo dermatos (larruazal edo larrutu) eta λογία edo logia hitzetik. 1630ean, neolatin dermatologia sortu zen, termino anatomikoa, frantsesez eta alemanez hainbat erabilera zituena, 1730. hamarkadatik aurrera.[2]
Azalaren aldaketak erraz ikusten dira historiaren hasieratik, batzuk tratatuak eta beste batzuk ez. Larruazaleko gaitzak dokumentatzen dituen lehen iturrietako bat Ebers Papiroa da, Antzinako Egiptoko dokumentu mediko bat, K.a. 1500. urte ingurukoa. Azaleko hainbat gaixotasun deskribatzen ditu, ultzerak eta tumoreak barne, eta kirurgia eta ukenduak agintzen ditu gaitzak tratatzeko.[3]
1572an, Geronimo Mercuriali de Forlus-ek (Italia) De morbis cutaneis sortu zuen ("Azaleko gaixotasunei buruz" itzulia), eta dermatologiari eskainitako lehen lan zientifikoa bezala ezagutzen da. Iturri batek Jean Astruc (1684-1766) aipatzen du dermatologia modernoaren sortzailetzat.[4] 1799an Francesco Bianchik Dermatologia liburua idatzi zuen, hau da, medikuntza ikasleentzat idatzitako dermatologia modernoaren lehen testu liburua.[5]
1801ean, dermatologiako lehen eskola handia errealitate bihurtu zen Parisko Hôpital Saint-Louis ospetsuan, eta aldi berean, lehen testuliburuak (Willanena, 1798 – 1808) eta atlasak (Alibertena, 1806 – 1814) inprimatuta agertu ziren.1708an, lehen dermatologia eskola handia sortu zen Parisko Hôpital Saint-Louis ospetsuan, eta lehen testuliburuak (Willan, 1798 – 1808) eta atlasak (Alibert, 1806 – 1816) ia aldi berean inprimatu ziren.[6]
Larruazala gorputzean hedadurarik handiena duen organoa da; azalera 1,6 eta 2 metro karratu artekoa da helduentzat. Organo honetako gaixotasun asko isolatuta agertzen dira, baina beste batzuk barneko gaitzen kanporatzeak dira.[7] Dermatologian espezialista den medikuak dermatologo izena du. Titulazioa lortzeko, medikuntzako karrera osatu behar da, eta, ondoren, dermatologian espezializatutako prestakuntza egin behar da. Prestakuntza horrek iraupen aldakorra du herrialdearen arabera; Europar Batasunean, oro har, 4 urte dira. Dermatologoak, azaleko gaixotasunak diagnostikatzen eta tratatzen jakiteaz gain, kirurgia eta beste espezialitate mediko batzuk ezagutzen ditu, hala nola erreumatologia, immunologia, neurologia, gaixotasun infekziosoak eta endokrinologia.[8]
Eremu garrantzitsua da espezialitatearen barruan. Duela hamarkada batzuetatik hona, dermourradura erabiltzen da akneak utzitako orbainak arintzeko, eta gantz-mikrotransferentzia larruazaleko akatsak betetzeko. Laserra ere erabiltzen da, baita betegarri dermatologikoko agente berriak ere, hala nola kolagenoa eta azido hialuronikoa, toxina botulinikoa, argi leungarri biziko sistemak, terapia fotodinamikoa eta peeling kimikoa. Dermatologo batzuek prozedura kosmetikoak egiten dituzte, besteak beste, liposukzioa, blefaroplastia eta aurpegi-luzatzea.[9]
Ilea galtzea, ilearen anomaliak, hipertrikosia eta buruko ile-larrua aldatzea dakarten gaixotasunetan espezializatzen da trikologia. Trikoskopia diagnostiko medikoko metodo bat da, trikologian interes berezia duten dermatologoek erabiltzen dutena.[10]
Eremu hau immunitate-sistemak eragindako larruazaleko gaixotasunen tratamenduan espezializatzen da, hala nola, lupus, penfigoide anpolloso, penfigo arrunta eta immunitate-sistemak eragindako beste larruazaleko trastorno batzuetan. Immunodermatologia-probak funtsezkoak dira gaixotasun asko diagnostikatzeko eta behar bezala tratatzeko. Gaixotasunak, askotan, aurkezpen klinikoan eta histologikoan gainjartzen dira, eta, gaixotasunak berez arruntak ez diren arren, larruazaleko asaldura arrunten ezaugarriekin ager daitezke, hala nola urtikaria, ekzema eta azkura kronikoarekin. Beraz, gaixotasun immunodermatologiko baten diagnostikoa askotan atzeratu egiten da. Probak odolean eta ehunetan egiten dira.[11]
Dermatologia kirurgikoa dermatologiaren azpiespezialitate bat da, prozedura kirurgiko onkologikoetan eta estetiko konpontzaileetan inplikatzen dena. Konplexutasun txikiko interbentzioak ere burutzen dituzte. Azken horiek prozedura anbulatorioak direnez, ez dute aldez aurreko prestakuntzarik behar. Azaleko ehun edsberdinetan egiten dira: larruazalean (epidermisak, dermisak eta larruazalpeko ehun zelularra) eta faneretan (ilea eta azazkalak). Ez dute tresna kirurgiko sofistikaturik behar. Anestesia lokalarekin egiten dira, eta horrek are gehiago gutxitzen du dakarten arriskua. Horren guztiaren ondorioz, ebakuntza barruko edo osteko konplikazioak izateko aukera txikia dago. Esku-hartze txiki horiek berehalako erantzuna eman diezaiekete ohiko patologien eskaerei (melanomak, kerato-akantomak, forunkulosia, kutsatutako kiste epidermikoak, larruazalean eragina duten eta diagnostiko azkarra eskatzen duten patologia sistemikoak, etab.).[12]
Dermatologoek emandako terapien artean, hauek daude:[13]
Dermatologian tratatzen diren gaixotasun batzuen adibideak hauek izan daitezke:
Datuak: Q171171
Multimedia: Dermatology / Q171171
LIMS forum content by LIMS forum members is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License. Based on a work at www.limsforum.com.
