Knowledge Base Wiki

Search for LIMS content across all our Wiki Knowledge Bases.

Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.

Toy Story
ΣκηνοθεσίαΤζον Λάσιτερ
ΠαραγωγήWalt Disney Pictures
ΣενάριοΤζον Λάσιτερ
Άντριου Στάντον
Τζόελ Κοέν
Άλεκ Σόκολοβ
ΠρωταγωνιστέςΤομ Χανκς
Τιμ Άλεν
Ντον Ρικλς
Τζιμ Βάρνεϊ
Γουάλας Σον
Τζον Ρατζενμπέργκερ
Άνι Ποτς
Τζον Μόρις
Λόρι Μέτκαλφ
Έρικ βον Ντίτεν
Ηθοποιοί φωνήςΤομ Χανκς, Τιμ Άλεν, Ντον Ρικλς, Γουάλας Σον, Τζιμ Βάρνεϊ, Τζον Ρατζενμπέργκερ, Άνι Ποτς, Έρικ βον Ντίτεν, Τζον Μόρις και Λόρι Μέτκαλφ
ΜουσικήΡάντι Νιούμαν
ΤραγούδιΡάντι Νιούμαν
ΜοντάζΛι Ούνκριτς
Εταιρεία παραγωγήςPixar Animation Studios και Walt Disney Pictures
ΔιανομήWalt Disney Studios Motion Pictures και Disney+
Πρώτη προβολήCountry flag 22 Νοεμβρίου 1995
Country flag 5 Απριλίου 1996
Διάρκεια81 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[1]
ΓλώσσαΑγγλικά
ΈπεταιToy Story 2
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ •  )

Το Toy Story (δευτερεύων ελληνικός τίτλος: Η Ιστορία των Παιχνιδιών) είναι αμερικανική κωμική ταινία κινουμένων σχεδίων παραγωγής 1995. Είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Pixar καθώς και η πρώτη που δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από ηλεκτρονικό υπολογιστή. Τη χρηματοδότηση και τη διανομή της ανέλαβε η Disney. Την ταινία σκηνοθέτησε ο Τζον Λάσιτερ και το σενάριο έγραψε ο ίδιος μαζί με τους Άντριου Στάντον, Τζόελ Κοέν και Άλεκ Σόκολοβ. Οι Τομ Χανκς και Τιμ Άλεν δανείζουν τις φωνές τους στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η υπόθεση είναι βασισμένη στην ιστορία μιας ομάδας παιχνιδιών, τα οποία προσποιούνται ότι είναι άψυχα αντικείμενα μπροστά στους ανθρώπους και εστιάζει στην υφασμάτινη κούκλα Σερίφη Γούντι και στον πλαστικό αστροναύτη Μπαζ Λαϊτγίαρ.

Η Pixar, η οποία δημιουργούσε ταινίες κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους για να προωθήσουν τους υπολογιστές τους, προσεγγίστηκε από τη Disney για να αναλάβουν την παραγωγή μια ταινίας κινουμένων σχεδίων με τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή μετά την επιτυχία της μικρού μήκους ταινίας Tin Toy (1988). Οι Λάσιτερ, Στάντον και Πιτ Ντόκτερ έγραψαν κάποια σεναριακά προσχέδια, τα οποία απορρίφθηκαν από τη Disney πιέζοντας για μια πιο "κοφτερή" ταινία. Μετά από καταστροφικά δοκιμαστικά, η παραγωγή σταμάτησε και το σενάριο ξαναγράφτηκε ώστε να βρίσκεται πιο κοντά στον τόνο και στο θέμα που επιθυμούσε η Pixar: ότι τα παιχνίδια θέλουν απεγνωσμένα τα παιδιά να παίζουν μαζί τους και ότι αυτή τους η επιθυμία επηρεάζει τις ελπίδες, τους φόβους και τις πράξεις τους."[2] Το στούντιο που τότε απαρτιζόταν από μικρό αριθμό εργαζομένων, παρήγαγε την ταινία κάτω από μικρές οικονομικές πιέσεις.[3][4]

Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 22 Νοεμβρίου 1995 στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις 5 Απριλίου 1996 στην Ελλάδα. Απέσπασε διθυραμβικά σχόλια από τους κριτικούς, τόσο για την τεχνική καινοτομία της στο είδος των κινουμένων σχεδίων αλλά και για το έξυπνο σενάριο[5][6] και σήμερα θεωρείται μία από τις καλύτερες ταινίες κινουμένων σχεδίων που έγιναν ποτέ.[7][8][9][10][11][12] Αποδείχθηκε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, αποφέροντας 394,4 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.[13] Παρά όμως τη μεγάλη της εμπορική επιτυχία παραμένει μέχρι σήμερα η χαμηλότερη σε εισπράξεις ταινία της Pixar, ενώ το Toy Story 3 είναι η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία τόσο της Pixar όσο και στο είδος των κινουμένων σχεδίων, μέχρι το 2013 που την ξεπέρασε το Ψυχρά κι Ανάποδα.[14]

Έλαβε τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων στην κατηγορία Πρωτότυπου Σεναρίου[15] κάνοντας το Toy Story την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων που λαμβάνει υποψηφιότητα για Όσκαρ Σεναρίου.[16] Βραβεύτηκε με το Ειδικό Όσκαρ Προσφοράς για την καινοτομία της ως η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων φτιαγμένη ολόκληρη με τη χρήση υπολογιστή. Έλαβε επίσης δύο υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα[17] και μία για BAFTA.[18] Το 2005 η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική.[19]

Η μεγάλη επιτυχία του Toy Story οδήγησε σε τρεις συνέχειες, το Toy Story 2 το 1999, το Toy Story 3 το 2010 και το Toy Story 4 το 2019, αλλά και κάποια spin offs. Και οι δύο συνέχειες έγιναν τεράστιες εισπρακτικές και καλλιτεχνικές επιτυχίες.

Υπόθεση

Ο Γούντι, ένα παιχνίδι-σερίφης, είναι ο αναμφισβήτητος αρχηγός των παιχνιδιών ενός παιδιού, του Άντι. Όταν όμως ο Άντι παίρνει δώρο στα γενέθλια του έναν διαστημικό κούκλο, τον Μπαζ Λαϊτγίαρ αρχίζει και λατρεύει εκείνον πιο πολύ. Έτσι πλέον ο Μπαζ (που πιστεύει πως είναι αληθινός "αστροφύλακας") γίνεται πλέον ο αρχηγός των παιχνιδιών. Ο Γούντι που τον ζηλεύει αποφασίζει να πάρει δραστικά μέτρα, και χωρίς την θέληση του ρίχνει τον Μπαζ από το παράθυρο και τα υπόλοιπα παιχνίδια στρέφονται εναντίον του. Μετά από ένα αναπάντεχο συμβάν ο Γούντι και ο Μπαζ βρίσκονται μόνοι στο δρόμο -ο Γούντι κάνει τα πάντα για να πείσει τον Μπαζ πως είναι ένα παιχνίδι μα ο Μπαζ βρίσκεται στον κόσμο του.

Τότε, οι δύο τους πέφτουν στα χέρια του Σιντ, ενός βίαιου παιδιού που καταστρέφει τα παιχνίδια του και γείτονα του Άντι. Ο Γούντι προσπαθεί να το σκάσει γιατί ο Άντι την επόμενη μέρα θα μετακόμιζε και τότε ο Μπαζ έμαθε όλη την αλήθεια και έπεσε σε κατάθλιψη. Το επόμενο πρωί όμως θα βρει τον Γούντι να σώζει τον Μπαζ μέσα από τα δόντια του Σιντ και οι δύο καταδιώκουν το φορτηγό μετακόμισης που μεταφέρει τα πράγματα της οικογένειας του Άντι.

Τα Χριστούγεννα, ο Άντι μαζί με την οικογένειά του ανοίγει τα νέα χριστουγεννιάτικα δώρα, ενώ παράλληλα ο Γούντι, ο Μπαζ και τα υπόλοιπα παιχνίδια, αναμένουν με αγωνία. Το τελευταίο δώρο του Άντι φανερώνεται πως είναι ένα σκυλί.

Ηθοποιοί και χαρακτήρες

  • Τομ Χανκς (στη μεταγλώττιση ο Άλκης Κούρκουλος) στο ρόλο του Σερίφη Γούντι. Ο Γούντι είναι ένας πάνινος κάουμποι κούκλος και ο αρχηγός των παιχνιδιών του δωματίου του Άντι, του ιδιοκτήτη του. Στο πίσω μέρος του, έχει ένα σπάγκο που όταν κάποιος τον τραβάει ο Γούντι λέει κάποιες φράσεις. Ο Γούντι δεν είναι ιδιαίτερα γενναίος και είναι αδέξιος. Όταν ένας διαστημικός κούκλος, ο Μπαζ Λαϊτγίαρ "εισβάλλει" στο δωμάτιο ο Γούντι θα αντιδράσει αλλά έπειτα οι δύο τους θα γίνουν οι καλύτεροι φίλοι. Ο Γούντι πλέον διευθύνει τα παιχνίδια του Άντι μαζί με τον Μπαζ.
  • Τιμ Άλεν (στη μεταγλώττιση ο Γιώργος Λιάντος) στο ρόλο του Μπαζ Λαϊτγίαρ. Ο Μπαζ είναι ένα παιχνίδι-αστροφύλακας, γενναίος, δυνατός και γενικά έχει όλα τα προσόντα ενός ήρωα. Ο Μπαζ είναι το τέλειο παιχνίδι και γι' αυτό ο Γούντι, ο καλύτερος του φίλος, στην αρχή τον ζήλευε. Ο Μπαζ είναι ο αρχηγός των παιχνιδιών του Άντι, του ιδιοκτήτη του μαζί με τον Γούντι. Όταν ο Μπαζ πρωτοήρθε στο δωμάτιο του Άντι νόμιζε πως ήταν αληθινός αστροφύλακας μα σύντομα κατάλαβε την αλήθεια.
  • Ντον Ρικλς (στη μεταγλώττιση ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος) στο ρόλο του Κύριου Πατάτα. Ο Πατάτας είναι ένας κούκλος που όλα τα μέλη του (μάτια, μύτη, στόμα κτλ.) φεύγουν συνέχεια από τη θέση τους. Ο Κύριος Πατάτας είναι κάποιες φορές ευέξαπτος και κάποιες άλλες γλυκός. Αυτή τη στιγμή έχει βρει το άλλο του μισό, την Κυρία Πατάτα. Είναι κι αυτός παιχνίδι του Άντι.
  • Τζιμ Βάρνεϊ (στη μεταγλώττιση ο Νίκος Τσούκας) στο ρόλο του Σούστα. Ο Σούστας είναι ένα σκυλί-παιχνίδι που αντί για σώμα έχει μία τεράστια σούστα που τεντώνεται μέχρι τουλάχιστον 3 μέτρα. Ο Σούστας ήταν ένας από τους πιο πιστούς συμβούλους του Γούντι όταν αυτός ήταν ο μόνος αρχηγός των παιχνιδιών του Άντι.
  • Γουάλας Σον (στη μεταγλώττιση ο Γιάννης Παλαμίδας) στο ρόλο του Ρεξ. Ο Ρεξ είναι ένας πράσινος δεινόσαυρος, παιχνίδι του Άντι. Ανησυχεί συχνά, κάνει γκάφες, μπερδεύει πράγματα και καταστάσεις.
  • Τζον Ρατζενμπέργκερ (στη μεταγλώττιση ο Χρήστος Ζορμπάς) στο ρόλο του Ζαμπόν. Ο Ζαμπόν είναι το γουρούνι-κουμπαράς του Άντι. Είναι εκδηλωτικός και η θέση του είναι πάνω στο γραφείο του Άντι.
  • Άνι Ποτς (στη μεταγλώττιση η Μαρία Πλακίδη) στο ρόλο της Λόλας (Bo Peep). Η Λόλα είναι η αγρότισσα, μνηστή του Γούντι. Είναι γλυκιά και ευαίσθητη και έχει στην κατοχή της τρία πρόβατα. Η Λόλα είναι παιχνίδι της αδερφής του Άντι.
  • Τζον Μόρις (στη μεταγλώττιση ο Χρήστος Αχλαδιώτης) στο ρόλο του Άντι. Ο Άντι είναι ένα εξάχρονο αγόρι που παίζει παιχνίδια, είναι ανέμελος, κλαίει, γελάει και ζει με τη μητέρα του σε ένα διώροφο διαμέρισμα.
  • Λόρι Μέτκαλφ (στη μεταγλώττιση η Πέρυ Ποράβου) στο ρόλο της Μαμάς του Άντι
  • Έρικ βον Ντίτεν (στη μεταγλώττιση ο Τάσος Μπενέτος) στο ρόλο του Σιντ Φίλιπς
  • Ρ. Λι Έρμεϊ (στη μεταγλώττιση ο Γιάννης Παπαϊωάννου) στο ρόλο του Λοχαγού

Παραγωγή

Ανάπτυξη και σενάριο

Η πρώτη εμπειρία του Τζον Λάσιτερ με το animation στον υπολογιστή ήταν όταν εργαζόταν στη Disney ως σχεδιαστής. Εκεί δύο φίλοι, του έδειξαν τη σκηνή με το φωτεινό κύκλο στο Tron (1982). Αυτή η εμπειρία στάθηκε η αφορμή να ασχοληθεί με τις νέες μεθόδους που προσέφερε το computer animation.[20] Ο Λάσιτερ αργότερα εργάστηκε στην εταιρία Lucasfilm και κατέληξε να γίνει ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Pixar.[21]

Η βραβευμένη με Όσκαρ ταινία μικρού μήκους της Pixar Τin Toy, σε σκηνοθεσία του Λάσιτερ, τράβηξε το ενδιαφέρον της Disney και μετά από συναντήσεις με τον Τζέφρεϊ Κάτζενμπεργκ το 1990, η Pixar έφτιαξε ένα τηλεοπτικό χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα με τίτλο A Tin Toy Christmas. Τον Ιούλιο του 1991, η Disney και η Pixar υπέγραψαν συμβόλαιο να κάνουν μια ταινία βασισμένη τους χαρακτήρες του Tin Toy, με τον τίτλο Toy Story.[22] Για την Pixar τo συμβόλαιο αφορούσε μια συμφωνία για τρεις ταινίες (με το Toy Story να είναι η πρώτη) καθώς και το 10% από τα κέρδη των ταινιών.[23][24]

Το σενάριο του Toy Story ήταν επηρεασμένο από ιδέες του σεναριογράφου Ρόμπερτ Μακί. Υπέστη πολλές αλλαγές μέχρι να καταλήξει στην τελική εκδοχή του. Ο Λάσιτερ αποφάσισε ότι ο χαρακτήρας Τίνι ήταν "παλιομοδίτικος" και έτσι τον άλλαξε σε διαστημική φιγούρα δράσης και του έδωσε άλλο όνομα. Το όνομα Τίνι άλλαξε σε Λούναρ Λάρι, μετά σε Τέμπους από τη Μορφ και τελικά σε Μπαζ Λαϊτγίαρ.[25] Ο δεύτερος χαρακτήρας, που αρχικά ήταν μια εγγαστρίμυθη κούκλα, άλλαξε σε υφασμάτινο καουμπόι με το όνομα Γούντι. Η διαφορά ανάμεσα στο παλιό και το καινούριο παιχνίδι οδήγησε στη διαμάχη μεταξύ των προσωπικοτήτων τους.[25] Σε αντίθεση με τις προηγούμενες ταινίες της Disney μέχρι τότε, ο Λάσιτερ δεν ήθελε το Toy Story να είναι μιούζικαλ, λέγοντας ότι είναι μια ταινία με "αληθινά παιχνίδια". Ο Τζος Γούεντον συμφώνησε λέγοντας "Θα ήταν ένα πολύ κακό μιούζικαλ."[26] Η Disney προσέλαβε τους Τζόελ Κοέν και Άλεκ Σόκολον και αργότερα τον Γουέντον να γράψουν το σενάριο.[25] Η Disney ήθελε η ταινία να απευθύνεται τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες και ζήτησε το σενάριο να γραφτεί με αυτή τη λογική.[26] Στις 19 Ιανουαρίου 1993, η Disney ενέκρινε το πρότζεκτ και το κάστινγκ μπορούσε να ξεκινήσει.[26]

Η Pixar παρουσίασε ένα αρχικό προσχέδιο της ταινίας στη Disney, στις 19 Νοεμβρίου 1993.[26] Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό. Παρουσίαζε τον Γούντι ως ένα "σαρκαστικό βλάκα" επειδή ο Κάτζενμπεργκ έστελνε συνέχεια σημειώσεις καθώς ήθελε το σενάριο να είναι πιο αιχμηρό. Ο πρόεδρος τoυ τμήματος Animation της Disney Πίτερ Σνάιντερ σταμάτησε αμέσως την παραγωγή μέχρι ένα νέο σενάριο να εγκριθεί από τη Disney. Η Pixar ξαναέγραψε το σενάριο.[26] Το νέο σενάριο έκανε το Γούντι έναν πιο συμπαθητικό χαρακτήρα και ο Κάτζενμπεργκ ξανάρχισε την παραγωγή της ταινίας το Φεβρουάριο του 1994.[25] Οι ηθοποιοί επέστρεψαν το Μάρτιο του ίδιου έτους για να ηχογραφίσουν τις νέες τους ατάκες.[26]

Ήταν ιδέα του Γουέντον να εισάγουν το χαρακτήρα της Μπάρμπι, η οποία θα έσωζε τους Γούντι και Μπαζ στο φινάλε της ταινίας.[27] Η ιδέα απορρίφθηκε μετά την άρνηση της Matel να παραχωρήσει άδεια. Ωστόσο, οι κούκλες Μπάρμπι εμφανίστηκαν στα Toy Story 2 και Toy Story 3.

Κάστινγκ

Ο Λάσιτερ από την αρχή ήθελε τον Τομ Χανκς να υποδυθεί το Γούντι. Ο Λάσιτερ ισχυρίστηκε ότι ο Χανκς "έχει την ικανότητα να παίρνει τα συναισθήματα και να τα κάνει ελκυστικά. Ακόμα κι αν ο χαρακτήρας, όπως αυτός στην ταινία Το Δικό Τους Παιχνίδι, έχει τα πάνω του και τα κάτω του και είναι αντιπαθής."[26] Ο Μπίλυ Κρίσταλ προσεγγίστηκε για να δανείσει τη φωνή του στον Μπαζ Λαϊτγίαρ αλλά απέρριψε την πρόταση, κάτι για το οποίο μετάνιωσε αργότερα.[28][29] Ο Κάτζενμπεργκ έδωσε το ρόλο στον Τιμ Άλλεν, ο οποίος τον αποδέχτηκε.[25] Το Toy Story αποτελεί την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων του Χανκς και του Άλλεν.[30]

Box office

Με προϋπολογισμό 30.000.000 δολάρια,[31] το Toy Story άνοιξε στην 1η θέση το πρώτο σαββατοκύριακο με 29,1 εκατομμύρια δολάρια.[13] Οι συνολικές εισπράξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες έφτασαν τα 223,2 εκατομμύρια δολάρια ενώ παγκοσμίως απέφερε 394,4 εκατομμύρια δολάρια.[13] Ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην Αμερική για το 1995 και η 2η παγκοσμίως.[13] Σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ταινίες της σειράς ταινιών καταλαμβάνει την τρίτη και τελευταία θέση, πίσω από το Toy Story 2 με 497,3 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως[32] και το Toy Story 3 με 1 δισεκατομμύριο δολάρια.[14]

Βραβεία & Υποψηφιότητες

Οργάνωση Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Όσκαρ[15] Πρωτότυπο Σενάριο Τζος Γουέντον, Άντριου Στάντον, Τζόελ Κοέν & Άλεκ Σόκολοβ Υποψηφιότητα
Μουσική Ράντι Νιούμαν Υποψηφιότητα
Τραγούδι (You've Got a Friend) Ράντι Νιούμαν Υποψηφιότητα
Ειδικό Βραβείο Συνεισφοράς Τζον Λάσιτερ Νίκη
Χρυσές Σφαίρες[17] Καλύτερη Ταινία - Κωμωδία/Μιούζικαλ Υποψηφιότητα
Τραγούδι (You've Got a Friend) Ράντι Νιούμαν Υποψηφιότητα
BAFTA[18] Ειδικά Εφέ Έμπεν Όστμπι & Γουίλιαμ Ριβς Υποψηφιότητα

Το Toy Story ήταν υποψήφιο σε τέσσερις κατηγορίες του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου:

  • AFI 100 Χρόνια... 100 Ταινίες[33]
  • AFI 100 Χρόνια... 100 Γέλια[34]
  • AFI 100 Χρόνια... 100 Τραγούδια για το "You've Got a Friend in Me"[35]
  • AFI 100 Χρόνια... 100 Κινηματογραφικές Ατάκες για την ατάκα "Στο άπειρο και ακόμα παραπέρα!" (To infinity and beyond!)[36]

Συμπεριλήφθηκε όμως στην 99η θέση στην κατηγορία AFI 100 Χρόνια... 100 Ταινίες (έκδοση 10ης επετείου)[37] και στην 6η θέση στην κατηγορία AFI 10 Top 10 Ταινίες Κινουμένων Σχεδίων.[7]

Δείτε επίσης

Παραπομπές

  1. ↑ www.filmaffinity.com/es/reviews/12/459936.html.
  2. ↑ Price. Price. σελ. 121. 
  3. ↑ «'Toy Story': The Inside Buzz». Entertainment Weekly. 8 Δεκεμβρίου 1995. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  4. ↑ Isaacson, Walter (2011). Steve Jobs. New York City: Simon & Schuster. σελ. 208. ISBN 1-4516-4853-7. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  5. ↑ «Toy Story Reviews». Metacritic. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  6. ↑ «Toy Story (1995)». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «AFI 10 Top 10 Ταινίες Κινουμένων Σχεδίων». Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. afi.com. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  8. ↑ «Top 25 Animated Movies of All-Time – Movies Feature at IGN». Movies.ign.com. 18 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  9. ↑ «Best Animated Movies (5–1) – The Moviefone Blog». Blog.moviefone.com. 2 Ιουνίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  10. ↑ «Best Animated Films – Toy Story». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  11. ↑ «The Movie Blog's 10 Best Animated Films Of All Time». The Movie Blog. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  12. ↑ Corliss, Richard (23 Ιουνίου 2011). «Toy Story, 1995 – The 25 All-TIME Best Animated Films». TIME. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 «Toy Story στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Toy Story 3 στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «The 68th Academy Awards (1996) Nominees and Winners». oscars.org. 25 Μαρτίου 1996. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  16. ↑ «Toy Story (1995)». The New York Times. http://movies.nytimes.com/movie/132294/Toy-Story/awards. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «The 53rd Annual Golden Globe Awards (1996)». goldenglobes.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  18. ↑ 18,0 18,1 «BAFTA Awards». bafta.org. IMDb. 29 Απριλίου 1997. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  19. ↑ «News from the Library of Congress». loc.gov. 20 Δεκεμβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  20. ↑ Paik, Karen (2007). To Infinity and Beyond!: The Story of Pixar Animation Studios. San Francisco: Chronicle Books. σελ. 38. ISBN 0811850129. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  21. ↑ Paik, Karen (2007). To Infinity and Beyond!: The Story of Pixar Animation Studios. San Francisco: Chronicle Books. σελίδες 41. ISBN 0811850129. 
  22. ↑ Schlender, Brent (17 Μαΐου 2006). «Pixar's magic man». CNNMoney.com. http://money.cnn.com/2006/05/15/magazines/fortune/pixar_futureof_fortune_052906/index.htm. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  23. ↑ Kanfer, Stefan (2000). Serious Business. Da Capo Press. σελ. 229. ISBN 0306809184. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. [νεκρός σύνδεσμος]
  24. ↑ Burrows, Peter (23 Νοεμβρίου 1998). «Steve Jobs, Movie Mogul». BusinessWeek. http://www.businessweek.com/archives/1998/b3605001.arc.htm. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 25,3 25,4 Price, David A. (2008). «Making It Fly - 1». The Pixar Touch: The Making of a Company. United States of America: Alfred A. Knopf. σελίδες 124–132. ISBN 978-0-307-26575-3. 
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 26,3 26,4 26,5 26,6 «Toy' Wonder». Entertainment Weekly. 8 Δεκεμβρίου 1995. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-12-05. https://archive.today/20121205204251/http://www.ew.com/ew/article/0,,299897,00.html. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  27. ↑ tnarwani (21 Ιουλίου 2008). «The Lost Joss Whedon/Pixar Connection». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  28. ↑ Fischer, Paul. «Billy Crystal - Cranky Critic StarTalk». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Δεκεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  29. ↑ Pearlman, Cindy (28 Οκτωβρίου 2001). «Crystal clear on 'Monsters'» (Fee required). Chicago Sun-Times. http://nl.newsbank.com/nl-search/we/Archives?p_product=CSTB&p_theme=cstb&p_action=search&p_maxdocs=200&p_topdoc=1&p_text_direct-0=0EF7B35B6B4F1765&p_field_direct-0=document_id&p_perpage=10&p_sort=YMD_date:D&s_trackval=GooglePM. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  30. ↑ Michael, Dennis (25 Νοεμβρίου 1995). «'Toy Story' stars say being animated is hard work». CNN. http://www.cnn.com/SHOWBIZ/Movies/9511/toy_story/stars/index.html. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  31. ↑ «Toy Story στο The Numbers». The Numbers. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  32. ↑ «Toy Story 2 στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  33. ↑ «AFI 100 Χρόνια... 100 Ταινίες - Υποψηφιότητες» (PDF). Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. afi.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 26 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  34. ↑ «AFI 100 Χρόνια... 100 Γέλια - Υποψηφιότητες» (PDF). Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. afi.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 20 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  35. ↑ «AFI 100 Χρόνια... 100 Τραγούδια - Υποψηφιότητες» (PDF). Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. afi.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 17 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  36. ↑ «AFI 100 Χρόνια... 100 Κινηματογραφικές Ατάκες - Υποψηφιότητες» (PDF). Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. afi.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 6 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 
  37. ↑ «AFI 100 Χρόνια... 100 Ταινίες (έκδοση 10ης επετείου)». Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. afi.com. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2011. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι


source: https://el.wikipedia.org/wiki/Toy_Story