Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Προσωπικές πληροφορίες | |||
---|---|---|---|
Πλήρες όνομα | Τέλμο Ζαρραονάιντια Μοντόγια | ||
Ημερ. γέννησης | 20 Ιανουαρίου 1921 | ||
Τόπος γέννησης | Εράντιο, Ισπανία | ||
Ημερ. θανάτου | 23 Φεβρουαρίου 2006 (85 ετών) | ||
Τόπος θανάτου | Μπιλμπάο, Ισπανία | ||
Ύψος | 1,80 μ. | ||
Θέση | Κεντρικός επιθετικός | ||
Επαγγελματική καριέρα* | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1939–1940 | Εράντιο | 20 | (12) |
1940–1955 | Ατλέτικο Μπιλμπάο | 277 | (251) |
1955–1956 | Ντεπορτίβα Ινταουστού | 14 | (3) |
1956–1957 | Μπαρακάλντο | 12 | (2) |
Σύνολο | 323 | (268) | |
Εθνική ομάδα | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1945–1951 | Ισπανία | 20 | (20) |
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
Ο Τέλμο Θάρρα (ισπανικά: Telmo Zarraonaindía Montoya, 20 Ιανουαρίου 1921 – 23 Φεβρουαρίου 2006) ήταν Ισπανός ποδοσφαιριστής, που αγωνιζόταν ως κεντρικός επιθετικός. Παραμένει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ισπανικού Κυπέλλου.[1][2]
Γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1921 στο Ασούα (Εράντιο) στη Χώρα των Βάσκων. Γιος σιδηροδρομικου, το έβδομο από τα επτά αδέρφια,[3] έπαιζε ποδόσφαιρο με τα γειτονόπουλα έχοντας πρόσβαση σε μια πραγματική μπάλα, καθώς δύο από τα αδέρφια του έπαιζαν ποδόσφαιρο στο ισπανικό πρωτάθλημα. Άρχισε να παίζει για τοπικές ομάδες και υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό του συμβόλαιο με την τοπική SD Erandio Club της δεύτερης κατηγορίας το 1937. Σε αυτή τη χρονική περίοδο, η Αθλέτικ Μπιλμπάο έψαχνε παίκτες για την ανοικοδόμηση της ομάδας, η οποία είχε διαλυθεί από το χάος που προκλήθηκε από τον εμφύλιο πόλεμο. Η ομάδα άρχισε να στρατολογεί νέους, πολλά υποσχόμενους παίκτες από την περιοχή για τη σεζόν 1940–41.[4]
Ο Θάρρα έκανε το ντεμπούτο του με την ομάδα του Μπιλμπάο στις 29 Σεπτεμβρίου 1940,[5] σε αγώνα πρωταθλήματος απέναντι στη Βαλένθια. Το παιχνίδι τελείωσε με ισοπαλία 2–2, με τον νεαρό Βάσκο να σκοράρει και τα δύο γκολ για την ομάδα του (που ήταν το πρώτο γκολ του πρωταθλήματος). Η σεζόν 1942–43 ήταν μια από τις πιο σημαντικές τόσο για τον παίκτη όσο και για την ομάδα. Έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα, έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας αφού νίκησε την Ατλέτικο Μαδρίτης και τη Βαλένθια. Εκεί συνάντησαν τη Ρεάλ Μαδρίτης και ο Θάρρα σημείωσε το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης, ενώ την επόμενη χρονιά ξανακέρδισε το Κύπελλο με νίκη επί της Βαλένθια.[6] Ήταν από τους ικανότερους κεφαλοσφαιριστές της εποχής του, ειδικά στις ανάποδες κεφαλιές.[3][7]
Γνώρισε τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του στην αγωνιστική περίοδο 1944–45 με το πρώτο του τρόπαιο του πρώτου σκόρερ του πρωταθλήματος, σημειώνοντας 20 γκολ σε 26 αγώνες. Επανέλαβε αυτή την επιτυχία άλλες πέντε φορές: το 1946 με 24 γκολ, το 1947 με 34 γκολ, το 1950 με 25 γκολ, το 1951 με 36 γκολ, και το 1953 με 24 γκολ.[8] Πέντε χρονιές είχε μέσο όρο πάνω από ένα γκολ ανά αγώνα.[9]
Στις 11 Μαρτίου 1945, έκανε την πρώτη διεθνή εμφάνιση σε φιλικό αγώνα απέναντι στην Πορτογαλίας στη Λισαβόνα.[10] Συνολικά αγωνίστηκε 20 φορές με το εθνόσημο σημειώνοντας ισάριθμα τέρματα.[11] Στις 28 Μαΐου 1950, ο Θάρρα έπαιξε και πάλι σε τελικό Κυπέλλου, αυτή τη φορά εναντίον της Ρεάλ Βαγιαδολίδ. Κατά τη διάρκεια του τελικού, σημείωσε τέσσερα από τα γκολ για την ομάδα του. Με αυτά τα τέσσερα στη Βαγιαδολίδ, ο Θάρρα κατέχει το ρεκόρ για τον μεγαλύτερο αριθμό τερμάτων που σημειώθηκαν σε τελικό Κυπέλλου, ενώ με 8 συνολικά ήταν κάτοχος του ρεκόρ σε τελικούς μέχρι το 2021.[12][13]
Αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950 και συμμετείχε στους αγώνες απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Χιλή και την Αγγλία. Σημείωσε ένα από τα γκολ στη νίκη με 2–0 επί της Χιλής στο δεύτερο αγώνα και το νικητήριο τέρμα απέναντι στην Αγγλία στέλνοντας την εθνική του ομάδα στους "4" της διοργάνωσης. Το τέρμα κατά της Αγγλίας στον τελευταίο αγώνα της φάσης ήταν αυτό που έδωσε την πρόκριση και ήταν το πιο διάσημο της καριέρας του. Η νίκη επί της της Γηραιάς Αλβιόνας στο Μαρακανά με 1–0, ήταν ο «αγώνας του αιώνα» κατά τον ίδιο τον Θάρρα, έκανε τον γύρο του κόσμου και εκτόξευσε την φήμη του. Η Ισπανία κατέκτησε την αξιοπρεπέστατη τέταρτη θέση, την υψηλότερη διάκριση της Εθνικής Ισπανίας για δεκαετίες, η δε νίκη αυτή εξακολουθεί να θεωρείται από τις σημαντικότερες στην ιστορία της ισπανικής ομάδας.[7][14] Παρά τα τόσα αποφασιστικά γκολ που σημείωσε, τον αποκαλούσαν "ο φοβισμένος" από τη νεανική ηλικία λόγω της αυτοσυγκράτησης που επιδείκνυε στον αγωνιστικό χώρο.[15][16] Στη σεζόν 1950–51 σκόραρε 38 γκολ σε 30 αγώνες πρωταθλήματος, επίδοση ρεκόρ που έμεινε μέχρι το 2010–11.[17]
Μετά το 1955 αγωνίστηκε για ομάδες της δεύτερης κατηγορίας (Ντεπορτίβα Ινταουστού 1955–1956 και Μπαρακάλντο 1956–1957). Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ασχολήθηκε με επιχειρήσεις. Ωστόσο, συνέχισε να παίζει ποδόσφαιρο με τους βετεράνους παίκτες της χώρας των Βάσκων, δωρίζοντας τα χρήματα που συλλέχθηκαν από αυτά τα παιχνίδια σε φιλανθρωπικά ιδρύματα.[3]
Ήταν ο πρώτος σκόρερ της πρώτης κατηγορίας του ισπανικού πρωταθλήματος με 251 τέρματα μέχρι το 2014, [18] ενώ είχε και το ρεκόρ των περισσότερων χατ-τρικ με 22, που επίσης καταρρίφθηκε την ίδια χρονιά.[19] Παραμένει ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της Ατλέτικο Μπιλμπάο με 335 γκολ,[20] όπως και ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του Κυπέλλου με 81 τέρματα. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του σημείωσε 385 τέρματα σε 426 επίσημους αγώνες.[21] Το 2005, λίγο πριν το θάνατό του η εφημερίδα Marca θεσμοθέτησε το βραβείο Zarra Trophy που απονέμεται κάθε χρόνο στον κορυφαίο σκόρερ πρώτης και δεύτερης κατηγορίας των ισπανικών πρωταθλήματων.[6]
Αθλέτικ Μπιλμπάο
Ατομικές διακρίσεις