Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Lužičkosrpski jezici Serbšćina, Serbsce (gornjolužičkosrpski) Serbšćina, Serbski (donjolužičkosrpski) | |
---|---|
Regije govorenja | Lužica, Zapadna Evropa |
Države govorenja | |
Jezička porodica |
|
Broj govornika | 20.000 - 25.000 (Saksonija) ~7.000 (Brandenburg) |
Jezički kod | |
ISO 639-1 | wen |
ISO 639-2 / 5 | wen |
Također pogledajte: Jezik | Jezičke porodice | Spisak jezika |
Lužičkosrpski jezici (gornjolužičkosrpski: serbska rěč; donjolužičkosrpski: serbska rěc) dva su usko povezana, ali samo djelimično međusobno razumljiva zapadnoslovenska jezika kojima govore Lužički Srbi, zapadnoslavenska manjina u regiji Lužica u istočnoj Njemačkoj. Klasificirani su kao zapadnoslavenski ogranak indoevropskih jezika i stoga su usko povezani s druge dvije zapadnoslavenske podskupine: lehitskom i češko-slovačkom.[1] Historijski gledano, jezici su bili poznati i kao vendijski (nazvani po Wendovima, najranijim slavenskim narodima u modernoj Poljskoj i Njemačkoj) ili lužički. ISO 639-2 kôd jezika je wen.
Dva lužičkosrpska jezika i književni standardi su gornjolužičkiosrpski (hornjoserbsce), kojim govori oko 20.000-25.000 ljudi u Saksoniji, i donjolužičkosrpski (dolnoserbski) kojim govori oko 7.000 ljudi u Brandenburgu. Područje u kojem se govore ova dva jezika poznato je kao Lužica (Lausitz na njemačkom jeziku).