Knowledge Base Wiki

Джон Роберт Вейн
англ.: John Robert Vane
Дата нараджэння	29 сакавіка 1927(1927-03-29)[1][2][…]
Месца нараджэння	[d], [d], графства Вустэршыр, Англія, Вялікабрытанія[4] або [d], [d], [d], графства Вустэршыр, Англія, Вялікабрытанія
Дата смерці	19 лістапада 2004(2004-11-19)[3][1][…] (77 гадоў)
Месца смерці	[d], [d], [d], графства Вялікі Лондан, Вялікі Лондан[d], Англія, Вялікабрытанія[4]
Грамадзянства	Вялікабрытанія
Род дзейнасці	біяхімік, фармаколаг, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	фармакалогія
Месца працы	Лонданскі ўніверсітэт каралевы Марыі[d] Лонданскі ўніверсітэт [d]
Альма-матар	Бірмінгемскі ўніверсітэт (1946)[4] [d][5] [d][4]
Навуковы кіраўнік	[d]
Вядомы як	аспірын, простагландзіны
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Польская акадэмія навук[6] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША Нідэрландская каралеўская акадэмія навук [d]
Узнагароды	член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (1974) прэмія Альберта Ласкера за фундаментальныя медыцынскія даследаванні (1977) [d] (1989) [d] (1980) [d] [d] [d] (1993) [d] (1977) [d] (1995)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Джон Роберт Вейн (англ.: John Robert Vane, 29 сакавіка 1927, Тардэбіг, графства Вустэршыр, Вялікабрытанія — 19 лістапада 2004, Кент) — брытанскі фармаколаг, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне ў 1982 годзе разам з С.Бергстрэмам і Б.Самуэльсанам «за адкрыцці, якія датычацца простагландзінаў і блізкіх да іх біялагічна актыўных рэчываў»^[7].

Джон Вейн быў адным з трох дзяцей і вырас у прыгарадзе Бірмінгема. Яго бацька, Морыс Вейн, быў сынам рускіх эмігрантаў, а яго маці, Фрэнсіс Вейн, паходзіла з фермерскай сям'і з Вустэршыра^[8]. Ён наведваў мясцовую дзяржаўную школу з 5 гадоў, перш чым перайсці ў школу караля Эдуарда ў Эджбастане, Бірмінгем . Ранняя цікавасць да хіміі стала падставай для вывучэння гэтага прадмета ва ўніверсітэце Бірмінгема ў 1944 годзе.

Джон Вейн скончыў універсітэт у Бірмінгеме ў 1946 годзе. З 1946 года ў Оксфардзе, з 1953 года ў Ельскім універсітэце, з 1955 года ў Інстытуце фундаментальных медыцынскіх даследаванняў пры Каралеўскім каледжы хірургаў, з 1973 года дырэктар аддзела даследаванняў і развіцця Фонду Уілкама ў Лондане.

Вейн займаўся вывучэннем фармакалагічных уласцівасцяў аспірыну і паказаў, што яго лячэбнае дзеянне абумоўлена інгібіраваннем актыўнасці ферменту цыклааксігеназы і біясінтэзу простагландзінаў.

Аўтар навуковых прац па вылучэнні простагландзінаў і вывучэнні іх хіміі і біяхіміі.

Доктар філасофіі (1953).

Член Амерыканскай акадэміі навук і мастацтваў.

Джон Вейн ажаніўся ў 1948 годзе з Элізабэт Дафна Пэйдж, і ў іх нарадзілася 2 дачкі.

Памёр 19 лістапада 2004 года ў Princess Royal University Hospital, што ў Кенце, ад доўгатэрміновых ускладненняў, звязаных з пераломамі нагі і сцягна, якія ён атрымаў у маі таго ж года^[9].

• Прэмія Альберта Ласкера за фундаментальныя медыцынскія даследаванні (1977)
• Нобелеўская прэмія па медыцыне (1982)

• John Robert Vane (1971). «Inhibition of prostaglandin synthesis as a mechanism of action for aspirin-like drugs.». Nature - New Biology 231 (25): 232-5. PMID 5284360

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4).

• Аўтабіяграфія на Нобелеўскім сайце