Knowledge Base Wiki

Рэвальвэ́р — тып кароткастволавай пальнай зброі. У адрозьненьне ад пісталета, патроны ў ім разьмяшчаюцца ў няздымным барабане (умяшчальнасьць 5—8 патронаў), ячейкі якога зьяўляюцца адначасова патроньнікамі. Падача чарговага патрона ажыцьцяўляецца шляхам правароту барабану. Для перазарадкі ў большасьці рэвальвэраў барабан адкідаецца набок.

Рэвальвэр быў запатэнтаваны 25 лютага 1836 году Сэм’юэлам Колтам.

Па будоўлі ўдарна-спускавых мэханізмаў рэвальвеэы падзяляюцца на рэвальвэры простага (адзінарнага дзеяньня), падвойнага дзеяньня і толькі самоўзводные.

У свой час вяліся спробы ўзмацненьня баявой моцы рэвальвэраў, якія вяліся ў двух кірунках. Адно зь іх прадугледжвала павелічэньне колькасьці камор у барабане, без ужываньня якіх-небудзь спэцыяльных прыладаў, якія паскараюць перазараджаньне. Так зьявіліся нават 30-зарадныя рэвальверы. Але гэты шлях прывёў да залішняй грувасткасьці і пацяжэньня зброі.

Іншы шлях складаўся ва ўкараненьні прыладаў, якія паскараюць перазараджаньне. Рашэньнем праблемы зьявілася адначасовае экстрактаваньне гільзаў, сутнасьць якога складалася ў тым, што спачатку адкрываецца ўся задняя частка барабана, а затым з камор выштурхваюцца ўсе гільзы адразу з дапамогай экстрактара. Найвялікі распаўсюд атрымалі прылады, якія дзейнічаюць або пры расплюшчваньні корпуса рэвальвэра і апусканьні ствала ўніз, або пры адкідваньні барабана ў бок з суцэльнай нераздымнай рамы.

Характэрнай дэтальлю рэвальвэра зьяўляецца барабан з каморамі для патронаў. Барабан паварочваецца вакол сваёй восі, і пры гэтым яго каморы па чарзе сумяшчаюцца зь нерухомым ствалом, выконваючы ролю патроньніка. Паварот барабана ажыцьцяўляецца мэханічна з дапамогай мускульнай сілы стралка. Барабану гэтая сіла перадаецца праз ударна-спускавы мэханізм. Пры гэтым высілкі стралка галоўным чынам ідуць на сьціск баявой спружыны, пры ўзьвядзеньні цынгеля, які зьдзяйсьняецца або націскам пальца на сьпіцу цынгеля, або на спускавы гаплік. Гэты націск прымушае працаваць ударна-спускавы мэханізм, а ад яго працуе прыстасаваньне, якое паварочвае барабан. Па зрасходваньні ўсіх патронаў, стрэляныя гільзы застаюцца ў барабане. Для зараджаньня трэба вызваліць барабан ад гільзаў, а затым ізноў падрыхтаваць яго патронамі.

Да станоўчых якасьцяў рэвальвэра адносяць:

• Сталая гатовасьць рэвальвэра да стральбы. Каб пачаць стральбу з самаўзводнага рэвальвэра, ня трэба выконваць ніякіх папярэдніх апэрацыяў.
• непераборлівасьць іх да патронаў.
• парахавыя газы выкарыстоўваюцца ў рэвальвэры толькі для выкіданьня кулі, і не пранікаюць у мэханізм і не забруджваюць яго.

Да адмоўных якасьцяў адносяць:

• форма. Яна меней кампактная (за пісталетную) з выступалым барабанам і выбітнай назад дзяржальняй,
• меншая колькасьць патронаў у параўнаньні зь пісталетамі,
• працягласьць перазараджаньня і, як вынік, меншая хуткастрэльнасьць.
• прарыў падчас стрэлу часткі парахавых газаў у зазор паміж барабанам і ствалом. Але гэты недахоп ня вельмі значны, бо ён не аказвае вялікага ўплыву на балістычныя ўласьцівасьці і на выгоду звароту з рэвальвэрам (у некаторых рэвальвэрах сыстэм Нагана, Хайдурава і інш. гэта праблема вырашана за кошт пасоўваньня барабана наперад пры ўзводзе).

• А. Б. Жук Рэвальверы і пісталеты. М. Воениздат, 1983.

Рэвальвэр — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў