Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Рэспубліка Калмыкія | |
калм. Хальмг Таңһч рас. Республика Калмыкия | |
Сьцяг | |
Гімн | Гімн Рэспублікі Калмыкія |
---|---|
Агульныя зьвесткі | |
Краіна | Расея |
Эканамічны раён | Паволскі |
Статус | Рэспубліка |
Уваходзіць у | Паўднёвую фэдэральную акругу |
Адміністрацыйны цэнтар | Эліста |
Улучае | 13 раёнаў, 1 меская акруга |
Найбольшы горад | Эліста |
Іншыя буйныя гарады | Эліста, Лагань, Траецкае |
Дата ўтварэньня | 1920 (як Калмыцкая АВ) 20 кастрычніка 1935 (як Калмыцкая АССР) 1944 (скасаваньне АССР) 9 студзеня 1957 (аднаўленьне ў якасьці аўтаномнае вобласьці) 29 ліпеня 1958 (як Калмыцкая АССР) 1990 (як Калмыцкая ССР) |
Кіраўнік Рэспублікі | Аляксей Арлоў |
Старшыня Народнага Хуралу (Парлямэнту) | Анатоль Казачка |
Афіцыйныя мовы | расейская, калмыцкая |
Насельніцтва (2013) | ▼284 140[1] (78-е месца) |
Шчыльнасьць | 3,8 чал./км² |
Нацыянальны склад | калмыкі, расейцы |
Плошча | 74 731 км² (40-е месца) |
Месцазнаходжаньне Калмыкіі | |
Мэдыя-зьвесткі | |
Часавы пас | UTC +4 |
Код ISO 3166-2 | RU-KL |
Код аўтам. нумароў | 08 |
Афіцыйны сайт | |
Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы |
Рэспу́бліка Калмы́кія (па-калмыцку: Хальмг Таңһч; па-расейску: Республика Калмыкия) — рэспубліка ў складзе Расейскае Фэдэрацыі[2] і яе суб’ект, уваходзіць у склад Паўднёвай фэдэральнай акругі. Адміністрацыйны цэнтар суб’екту — места Эліста, знаходзіцца на захадзе рэспублікі.
Мяжуе з трыма вобласьцямі (з Растоўскай — на захадзе, з Валгаградзкай — на паўночным захадзе, з Астраханскай — на ўсходзе ды паўночным усходзе), адным краем (са Стаўрапольскім — на поўдні й паўднёвым захадзе) і адною рэспублікай Расеі (з Дагестанам — на паўднёвым усходзе). На ўсходзе, паміж мяжой з Астраханскай вобласьцю і мяжой з Дагестанам, праходзіць узьбярэжжа Касьпійскага мора.
У ліпені 1920 року створаная як Калмыцкая аўтаномная вобласьць, якая ў пэрыяд 1928—1934 уваходзіла напачатку ў Ніжне-Волскую вобласьць (пазьней пераназваную ў Ніжне-Волскі край), а потым — у Сталінградзкі край. 20 кастрычніка 1935 року аўтаномная вобласьць была пераўтвораная ў Калмыцкую АССР.
Падчас Другое сусьветнае вайны, улетку 1942 году, значная частка тэрыторыі Калмыкіі была акупаваная нямецкімі войскамі, у студзені 1943 Савецкая Армія вызваліла тэрыторыю рэспублікі.
У сьнежні 1943 году калмыкі былі дэпартаваныя ў Сыбір, з гэтае прычыны ў наступным годзе Калмыцкая АССР спыніла сваё існаваньне. У 1956 годзе калмыкі былі рэабілітаваныя. 9 студзеня наступнага року калмыцкая аўтаномія была адноўленая ў якасьці аўтаномнае вобласьці ў складзе Стаўрапольскага краю, 29 ліпеня 1958 году яе статус быў падвышаны да АССР.
У 1990 годзе была прынятая дэклярацыя пра сувэрэнітэт і пераўтварэньне Калмыкіі ў саюзную рэспубліку (ССР)[3]. Праз тры гады быў абраны першы прэзыдэнт Рэспублікі Калмыкія, якім стаў Кірсан Ілюмжынаў і які займаў гэтую пасаду да 2005 году. У 2005 годзе пасада была пераназваная ў «кіраўнік Рэспублікі Калмыкія», да 24 кастрычніка 2010 року яе таксама займаў Кірсан Ілюмжынаў. Ад 24 кастрычніка 2010 году на гэтай пасадзе знаходзіцца Аляксей Арлоў.
У 1944 року было прынятае Стэпавае ўкладаньне (Канстытуцыя) Рэспублікі Калмыкія, якое пацьвердзіла статус рэспублікі як суб’екту ды неад’емнае часткі Расейскае Фэдэрацыі, адначасова дэкляруючы пераемнасьць ад Джунгарскага ханства. У 2009 годзе сьвяткавалася 400-годзьдзе добраахвотнага ўваходжаньня калмыцкага народу ў склад расейскае дзяржавы.
Паводле зьвестак на 2013 год, насельніцтва Калмыкіі склала 284 140 чал.[1] У тым ліку шчыльнасьць склала 3,8 чал./км², дзеля мескага насельніцтва — 44,73%[1]. З пункту гледжаньня суадносінаў па нацыяльным крытэры, насельніцтва складаюць[4] калмыкі (57,4%), расейцы (32,2%), даргінцы (2,7%), казахі (1,7%), туркі (1,3%), чачэнцы (1,2%), аварцы (1,0%), украінцы (0,5%), карэйцы (0,5%), немцы (0,3%), татары (0,3%).
У склад Рэспублікі Калмыкіі ўваходзяць[5] гарадзкая акруга Эліста ды 13 муніцыпальных раёнаў, а таксама 142 сельскіх і 2 гарадзкіх муніцыпальных утварэньняў[6].