Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Solsticiu | |
---|---|
acontecimientu añal, fenómenu astronómicu y extremos de una función (es) | |
Solsticiu ye un términu astronómicu rellacionáu cola posición del sol nel ecuador celeste. El nome provién del llatín solstitium ("sol sistere" o sol quietu).
Los solsticios son aquellos intres del añu nos que'l sol algama la so posición cimera meridional o boreal. Nel solsticiu de branu del Hemisferiu norte, el sol algama el cénit al meudía sobro'l Trópicu de Cáncer y nel solsticiu d'hibiernu algama el cénit al meudía sobro'l Trópicu de Capricorniu. Les feches del solsticiu d'hibiernu y del solsticiu de branu tan camudaes en dambos hemisferios.
En tolo llargo l'añu, l'allugamientu del sol (adicáu dende la Tierra), sofre un movimientu de norte a sur. Los solsticios son los intres del añu nos que la posición del sol sobro la esfera celeste algama les sos posiciones más boreales (declinación máxima norte +23º 27') o australes (declinación máxima sur -23º 27').
La esistencia de los solsticios débese al enclín axal del exe de la Tierra. Nos solsticios, la llonxitú del día y l'altor del sol a meudía son máximos (nel solsticiu de branu) y mínimos (nel solsticiu d'hibiernu), en comparanza con cualesquier otru día del añu. Na mayoría de les cultures antigües, celébrense fiestes memoratibles de los solsticios.
Les feches de los solsticios son idéntiques al pasu astronómicu de la primavera al branu y de la seronda al hibiernu.
Nel solsticiu, la llonxitú del día y l'altor del sol al meudía son máximes o mínimes en tol añu.
N'Europa, ante'l venimientu de los solsticios, y dende tiempos prerromanos, ficiéronse y entá se faen delles celebraciones con calter ritual amburando fogueres.
Nel solsticiu de xunu, (branu nel hemisferiu norte), son renomaes les fogueres per San Xuan, que magar que son anteriores al cristianismu, celébrense con esi nome.
Nel solsticiu d'avientu (hibiernu nel hemisferiu norte) celébrase la torna del sol, n'especial nes cultures romanes y celtes: andando d'esta fecha, los díes entamen a allargase, y esto rellacionábase col trunfu del sol sobro les solombres, fechu que festexábase amburando fogueres. Postreramente la Ilesia Católica decidió afitar nesa fecha la nadal de Xesucristu, dándo-y calter simbólicu del reñacer de la esperanza y la lluz nel mundu.