Type a search term to find related articles by LIMS subject matter experts gathered from the most trusted and dynamic collaboration tools in the laboratory informatics industry.
Octave Mirbeau | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Trévières, 16 de febreru de 1848[1] |
Nacionalidá | Francia [2] |
Llingua materna | francés |
Muerte | París[3], 16 de febreru de 1917[1] (69 años) |
Sepultura | Cementerio de Passy (es) |
Familia | |
Casáu con | Alice Regnault |
Fíos/es | 0 |
Familia |
ver
|
Estudios | |
Llingües falaes | francés[4] |
Oficiu | dramaturgu, periodista, dramaturgu, novelista, ensayista, críticu d'arte, críticu lliterariu, anarquista, escritor, prosista, críticu de teatru |
Emplegadores | L'Humanité (es) |
Trabayos destacaos | Le Journal d'une femme de chambre |
Miembru de | Liga de los derechos del hombre (es) |
Movimientu | Impresionismu |
Creencies | |
Relixón | ateísmu |
IMDb | nm0592282 |
mirbeau.asso.fr | |
Octave Mirbeau (16 de febreru de 1848, Trévières – 16 de febreru de 1917, París) ye un periodista, novelista, ensayista, polemista anarquista, humorista y dramaturgu francés, perteneciente al movimientu del impresionismu, precursor del espresionismu y del existencialismu.
Mirbeau nació en Trévières (Normandía), d'una familia burguesa. En 1859, a la edá de 11 años, va internu a un un establecimientu relixosu en Vannes (Bretaña), el colegio Saint-François-Xavier. En 1869, ye enviáu a París por so padre, pa que continúe colos sos estudios na facultá de Derechu. En 1870, sufre un traumatismu : participa na guerra.
Entama trabayar como periodista en 1873 : L’Ordre de Paris (1873-1877), Le Gaulois, Le Figaro, Gil Blas, Le Journal (1892-1902), L'Aurore (1898), L'Humanité (1904)…
Mirbeau entama so carrera de novelista en 1886 cola publicación de Le Calvaire y conoz un gran éxitu. Nel añu 1887 cásase con Alice Regnault[5].
La so obra ye mui variada : noveles, cuentos[6], artículos de prensa[7], obres de teatru, y una abundante correspondencia[8]. Los sos llibros fueron traducíos a bien de llingües.
Le obres más conoscide yeren Le Jardin des supplices (1899), Le Journal d'une femme de chambre (1900) – novelas llevaes al cine[9]. – y Les affaires sont les affaires (1903).
Mirbeau militó activamente nel movimientu anarquista, antimilitarista y llibrepensador, y tuvo un papel na revisión del procesu de Alfred Dreyfus[10].
Mirbeau foi un amigo fiel y el cantor habitual de Claude Monet, Camille Pissarro y Auguste Rodin. Foi tamién miembru de l'Académie Goncourt.
Mirbeau muerre'l 16 de febreru de 1917 en París. Foi enterráu nel cementeriu de Passy.